Yaklaşık bir buçuk saattir banyoda oturup ağlıyordum. Ne yapacağımı nasıl hareket etmem gerektiğini hiç bilmiyordum. Saatlerdir bir sorunun cevabını arıyordum ve aklımı yitirmek üzereydim.
'Ben kime, ne yaptım?'
Birden banyonun kapısı tıklatıldı ve Aleyna konuşmaya başladı "Helen... kapıyı açar mısın ben.. özür dilerim. Öyle demek istememiştim.
Hemen ayağı kalkıp kapıyı açtım. Aleyna'nın gözleri ağlamaktan kıpkırmızı olmuştu ve şişmişti. Kendimi düşünemiyorum bile...
"Önemli değil. İsteyerek söylemediğini biliyorum zaten. Ama bir sorunumuz var farkındasın değil mi?" diye sordum. Evet anlamında kafasını aşağı yukarı salladı.
"Bunu yapanı bulmam lazım-"
"Bulmam lazım derken. Ben neyim burda?!"
"Aleyna senin daha fazla zarar görmeni istemiyorum. Ne olacağını bilmiyoruz. Tabi seninle yapacağım bu işi ama seni tehlikeye atmayacağım. Daha çok kendim uğraşacağım."
"Peki ne yapacağız?"
"Şimdilik hiçbir şey. Sadece bekleyeceğiz. Ne olacağını zaman gösterecek."
"Tamam ama eve gitme bugün. Burda kal."
"Tamam." dedim gülerek ve sarıldık.
Acaba ne olacaktı? Beni ne bekliyordu? Ama bunun yapanı bulacağım. Kimsenin zarar görmesine de izin vermeyeceğim.
*-*-*-*-*-*-*-*
Bölümün ne kadar kısa olduğunun farkındayım. Hatta çoooook kısa ama bu bir geçiş bölümü. Olayların başlayacağı bir bölüm.
Evet her şey başlıyor. Nefesinizi tutun. Heyecanlı bölümlere başlıyoruz.......
ŞİMDİ OKUDUĞUN
PEŞİMİZDEKİ PSİKOPAT
HororHiçbir şeyden habersiz yaşayıp giderken bir ölümle başladı maceramız. Önce iki kişiyken sonradan bir kişiye daha açıkladık sırrımızı. Her geçen gün benim yüzümden başkalarının çırpınışlarıyla acı çekiyordum. Peşimizde gizemli bir psikopat.. Başımız...
