PEŞİMİZDEKİ PSİKOPAT

Yukarda mıydı??!

Elimde kitabım ders çalışıyordum. Ya da doğruyu söylemek gerekirse ders çalışmaya çalışıyordum. Ama olmuyordu. Ne okuluma odaklanabiliyordum ne de peşimdeki katil ile ilgili bir şekilde bilgi toplamaya. Olmuyordu işte sürekli bu ikilem arasında kalıyordum.Bir şey yapmam gerekiyordu.

Birden aklıma gelen fikirle telefonumu alıp Aleyna'yı aradım.

"Efendim?"

"Kanka, birşey yapmayı düşünüyorum ama önce seni aramak istedim."

"Ne yapacaksın?"

"Üniversiteye gidip kaydımı dondurucam. Şu peşimdeki pisliği bulana kadar bana rahat yok."

"Ben de dondurucam."

"Saçmalama-"

"Hemen susuyorsun tamam mı? Ben de dondurucam ve sen ne dersen de umrumda değil ben de seninle birlikte yaşayacağım. Şu an eşyalarımı topluyorum. O koca evde bu durumda yaşayamazsın. Ben de korkuyorum tek kalmaktan. Birbirimize yardım edeceğiz. Biz kanka değil miyiz salak?! Aynı yetimhanede büyümedik mi?! Biz hep beraberdik hep de beraber olucaz. Teyzem de öldü zaten. Arkamda kimse kalmadı benim senden başka kimsem yok. Belki bu işin sonunda öleceksin nerden biliyorsun? Seni yalnız bırakmam! Beraber girdik bu işe beraber bitiricez. Anladın mı? Yarım saate ordayım açım yemek hazırla. Ve son olarak eğer makarna yaparsan hepsini başından aşağı dökerim. İçim dışım makarna oldu kızım. Hadi görüşürüz." dedi ve ben daha cevap vermeden telefonu kapattı.

Şok bir şekilde telefonuma bakmaya başladım. Bu konuşan Aleyna mıydı lan? Üstümdeki şoku atlatınca mutfağa gittim. Boş boş buzdolabına bakmaya başladım. Sonra birşeyler yapmakla uğraşamayacağımı anlayınca odama gidip telefonumu aldım ve pizza sipariş ettim. Yanına da Aleyna'nın çok sevdiği çikolatalı sufle den istedim.

Elime telefonumu alıp Aleyna gelene kadar uğraşmaya başladım. Yaklaşık yirmi dakika instagram onaylandıktan sonra su içmek için ayağı kalktım ki birden yukarıdan 'tak' diye bir ses geldi. Korkudan ayaklarım titremeye başladı. Ne yapacağımı şaşırdım.
"Kim var orda?" diye bağırdım. Cevap gelmeyince daha da korktum. "Kimsin?" dedim tekrar ve aynı ses yine geldi. Korkudan çığlık atmaya başladım. Kapı çaldığında Aleyna gelmiştir düşüncesiyle kapıya koştum.

Kapıyı açınca karşımda ultra yakışıklı ve elinde pizza kutusu tutan bir çocuk gördüm. Korkuyordum ve aniden istemsizce çocuğun kolundan tutup içeri çektim. Şok bir şekilde bana bakıp 'ne yapıyorsun?' bakışı attı.

"Arkadaşım birazdan gelicek. Ne olur biraz kalsanız. Gerçekten şu an yalnız kalamam." dedim ve gözlerimden istemsiz birkaç damla yaş süzüldü. Pizzacı çocuk kötü olduğumu anlayacak ki "Peki." dedi ve birlikte içeri geçip oturduk. Daha oturalı birkaç dakika olmuştu ki tak tak tak diye sesler gelmeye başladı üst üste.

Korkudan yerimden sıçradım ve çığlık atarak pizzacı çocuğun yanına gittim. Çocuk beni omuzlarımdan tutarak sakinleştirmeye çalışıyordu. Ama ben ağlıyordum. Korkudan...

"Sakin olun lütfen. Sadece birkaç tıkırtı. Komşulardan gelmiştir."

"İyi de bu katta benden başka kimse oturmuyor ki."

Çocuk önce kısa bir süre şaşırsa da konuşmaya devam etti.

"O zaman alt ya da üst komşudur."

"Burası dublex gerizekalı. Üst katta kimse oturmuyor."

dedim ve bir an duraksadım. Üst katta benim odam ve boş bir oda vardı. Ses... üst.. kattan... geliyordu.... dedim içimden ve sesli bir şekilde yutkundum.

Koşarak odadan çıktım ve üst kata çıkan merdivenlerin başına geldim. Pizzacı çocuk ta peşimden geldi. "Kim var orda?" dedim. Ses gelmeyince hızla merdivenlerden çıkmaya başladım.

Aslında pek korkmuyordum çünkü pizzacı çocuk arkamdan geliyordu. Basamağa attığım bir adım boşa gitti ve geriye doğru düştüm. Tabii pizzacı çocuk ta arkamda olduğu için beraber düştük. Refleks olarak gözlerimi kapattım. Merdivenlerde olan kısa bir yuvarlanma sonucu yere yumuşak iniş yaptım. Allahım ne olur düşündüğüm şey olmasın dedim ve gözlerimi açtım.

Ohaaaa ultra yakışıklının üstüne düşmüştüm. Utançtan ölüyordum resmen. Hemen ayağı kalktım ve pizzacı çocuğu da kaldırdım.

Mutfağa gittim keskin bir bıçak alıp geri döndüm. Pizzacı çocuğun ödü kopacak ki geriye doğru birkaç adım attı.

"Sana zarar verecek falan değilim merak etme." dedim ve dış kapının yanındaki yere oturup duvara yaslandım. Pizzacı çocuk ta gelip yanıma oturdu. Ay şuna pizzacı çocuk demekten bıktım. Adı ne acaba? diye düşünürken çocuk aklımı okumuş gibi konuştu.

"Ben Yağız." dedi zorla gülümseyerek. Ben de onun gülümsemesene karşılık acı bir gülümsemeyle "Helen" dedim. "Efendim?" diye sordu. "Helen.. adım." bu sefer anlamış olacak ki kafasını aşağı yukarı salladı.

Kapı zili çalınca ikimiz de yerimizden sıçradık. Bıçağı yere bıraktım. Yerimden kalkıp kapıdaki delikten kim olduğuna baktım. Aleyna'yı görünce hemen kapıyı açtım. Bavuluna yaşlanmış nefes nefese bana bakıyordu.

"Ne oldu?" diye sordum hemen yanına giderek.

"O.." dedi nefes nefese konuşmaya çalışırken "adam.. Ben... yolday... ken... yine.. aradı... gizli numaradan..."

"Ne?!" dedim bağırarak. "Biraz soluklan. Ne dedi??" Nefes alış verişi biraz düzene girince konuşmaya başladı.

"Her şey başlıyor, hazır olun. Aynı evde kalmayı karar almakla çok iyi ettiniz. Bu arada merdivenlerden güzel yuvarladılar. Pizzacı çocuğa selam söyle." dedi şoktan gözlerim irileşti. Elim ayağım titremeye başladı. Hemen arkamı dönüp Yağız'a baktım ve onun da aynı durumda olduğunu gördüm.

O değil de bu adam bunları nerden biliyordu. Evdeki tıkırtılar-
Lanet olsun o adam yukarda mıydı?.......

*-*-*-*-*-*-*-*-*-*

Evet sevgili okurlarım bölümü erkenden yayınladım. Umarım beğenmişsinizdir. Yb diye mesajlar atıyorsunuz ben de sizi kırmamak için bir saatte yb yazıp atıyorum. Ama size söylemem gereken birşeyler var.

Hikayemi 130 kişi okuyor ama 3 vote falan alıyorum. Gerçekten kırılıyorum çünkü çok emek harcıyorum. Ve bir karar aldım. Bundan sonra 5 yorum ve 7 vote olmadan yb yayımlamayacağım. Umarım beni anlıyorsunuzdur.

Vee son olarak aranızda kitap kapağı yapmayı bilen varsa bana mesaj yoluyla ulaşabilir mi acaba?

Hepinizi seviyorum. ÖPÜLDÜNÜZ....... :-)