Ne kadar bilmiyorum ama Çağatayı o kokereççide bırakalı çok olmuştu.
Eve doğru yürüyodum sakince.Çağatay.Çağatayın problemini anlamıştım diğerlerinin aksine.Çağatayda kendimi buldum.
Ortaokuldaki beni.Her şeyi en ince detayına kadar düşünen beni.Çağatayla orda oturup sabaha kadar konuşabilirdim.
Ama şansa o ki fazla baglanmak istemiyorum.Kimseye.İpek harici.
Eve geldiğimde etrafta kargaşa var gibiydi.Korumlar bile bir tedirginlik vardı.
Aralarında bana bi tanesi bana baktı.Tıpkı a sen mi geldin,sakın gelme gibi.
Çokta tınlamayarak açık olan ev kapısından girer girmez yüzümün sol tarafa hızlıca kayması bir oldu.
Yuh a*ın* çenem kaydı galiba eli çok sert vurdu biri dönecekken bir darbe daha geldiğinde çok şükür öldüğümü hissettim.
Bana vuran kisiyi tutmaya çalıştılar ama nafile üstüme gelmeye başladığında kimin olduğuna bakabildim.
Karandı bu.İyide BEN YINE NE HALTLAR YEDIM.Bir şey yaptıysam ben zaten bilirdim.Galiba.
Durdum yine üstüne gidip napıyosun ya bile demedim.
Ama seslerden belli oldugu uzere İbrahim bey Karanı var gücüyle itiyodu.Karanın gözü dönmüştü İbrahim beye yumrugu gecirip üstüme doğru gelmeye başladı.
Kolumdan hızlıca tuttu ve beni yere attı.Üstüme eğilerek saçımdan tuttu ve beni kenardaki ayakkabılığın kenarına kafamı geçircekti ama ben boslukta vurdum Karan beni bırakmıştı.
Ah tabiki hayır Yağız onu itmişti.Yuh Hayvan kuvveti var çocukta ama şunu söylemeliyimki sıçmıştım.
Sweatimin içindeki kollarım gozükmüyodu.Ama sol kolum kanlar içinde sweatimden kanı akıyodu.
"Düşünmeden sakın yapma."
Yağız Karanın yakasından tutup ileri bi yere attı.
"Koluna ne oldu iyi misin?"
Emir iki dakka sussan çenen kopar zaten.
Karan direkt bana döndü.Eserine.Ağlamak istiyodum çünkü kolum ilk günki kadar çok acıyordu.Gözlerim İbrahim beyi aradı.
Kanlar damla damla akmaya devam ediyodu.Ayağa kalktım.Kimsenin elini tutmadan.Acı ama gerçek.
Yavaş adımlarla odaya çıkıyodum.Çağatayın yeni gelmiş ve şok olmuş ifadesini görmedim ama bağırmasından anladım.
Odaya geçtiğimde asıl işkence şimdi başlıyodu.
Kapıyı kitledim.Banyoya geçip sweatimi ve içimdeki t shirtü çıkarttım.Sinirden gülüyodum resmen zavallı kolum.
Kanlar gitsin diye kolumu buz gibi suda tutarken odanın kapısı tıklatıldı.Kim olduğunu söylemediği için işime devam ettim.
"Aç"tamam Çağataydı kabul edilebilir bir kişi.
Üstümü giyinip kapıyı açtım.Çağatay içeri girecekken"Müsait değilim"dedim.
"Tamam müsait olunca haber ver"Özel yaşama saygısı varmış sevdim bunu.
İşime kaldığım yerden devam ettim.Günlük rutin sıralaması gibi.Temizle,merhemi sür,üstüne ağrı kesici krem,bandajla.Bu kadar basit ama zor sıralama.
Açıkçası kimseyle konuşmak istemiyordum.O yüzden yatağa cenin pozisyonunda yattım.
Uykum ne ağırdır ne hafiftir sese uyanıyorum işte veya üşüdüğümde falan.
