Alışma

134 5 4
                                    

Canlar çok okuyan yok ama okusanız bile vote atsanız🥲

Oğullarının dediklerini doğru olup olmadiğını elbette merak ediyordu.Bir şey istediğimi sorarak duygusal boşluklardan yararlanıyordu.Kadına benzediğim en dip nokta.Manipüle.

"Tamam,teşekkür ederim" dediğimde kafasını sallayarak dışarı çıktı.

Ehh bizde bir kitap okumayı hak ettik dimi hemen elime bir kitap alıp balkona geçtim.Kulaklıklarımı kulağıma takıp,salıncakta oturmaya başladım.

Aradan ne kadar zaman geçti bilmiyorum ama hava yavaş yavaş karardığını gördüğümde akşam olduğunu anladım.Arkamda ses duyduğumda kafamı çevirdim.İbrahim bey gelmişti.Ve elinde bir eczane poşeti vardı.

Kulaklığımı çıkardım."Bir şey mi dediniz?"İbrahim bey bir adım daha atarak"Otura bilir miyim?"dedi.Uzatmadan"Tabiki." dedim. Sandalye çekip karşıma oturdu.

"Annene veya abilerini anlatmadım.Sen isteyene kadarda anlatmayacağım bundan emin ol"Eczane poşetininin içinden yanık kremi ve ağrı kesici krem çıkardı.Biliyordu.Öğrenmişti her şeyi.Abi tayfasının fazla derine inmediğini anlamıştım.İbrahim beyinde bulmasına şaşırdım.Üvey babam bu bilgiyi saklamıştı ben istediğim için.

Sustum.Her zaman yaptığım gibi.Ağlamıyordum.Kırılmıyordum.Boşluk hissi vardı sadece.Ne hissetmem gerektiğini bilmiyordum.

Üvey annem okuldaki zorbalık olaylarım yüzünden bana daha sıcak davranmıştı.Hal hatır sorardı.Sohbet ederdik.Kendimi yalnız hissetmeyim diye.Kızını artık pek sevmesede ona yinede teşekkür ederdim.

İbrahim bey"Yardım edebilir miyim?"dediğinde kolumu ona uzattım.Sweatshirtümün kollarını yavaşca sıyırdı.Eline yanık kremini aldı.Bileğimin ordaki sargıyı çıkardım.Sadece orada vardı.Ani bir şey olurds kolum açılırsa diye.

İbrahim bey yanık kremini sürmeye başladı.Canım acıyordu.Yaralar eski bile olsa krem sürünce hala yakıyordu.Neyseki eskisi kadar acımıyordu.

İbrahim bey kafasını eğdi.Pür dikkat onu izlerken,krem sürdüğü yeri üflemeye başladı.Durdum.İbrahim bey canım acımasın diye yaralarıma üflemişti.

Sakin kalmaya çalıştım.Güvenmek istemiyordum.En azından şu anlık.

İbrahim bey güvenimi boşa çıkarabilirdi.Henüz ona güvenmek için erkendi.Yaralarımı sardı diye dünya iyisi olmuyordu.Zaman gösterirdi her şeyi.Bende öyle yapıcaktım.Zamana bırakacaktım.

İbrahim bey iki kolumada kremleri sürdükten sonra eline aldıgı sargı bezini 1 kat koluma sardı.Krem kıyafetime bulaşmasın diye.

Sonra yine kibarca kolumu bıraktı."Eski okulundakiler sana bunu niye yaptı"Gözlerinin içine baktım.Ne kadar derin olabilirse o kadar derin baktım.

"Bilgilerimi bulan sizsiniz,bu kadar kolay bulduysanız bunu bulmak sizi zorlamaz."diyerek ayağa kalktım kitabımı elime aldım ve içeri geçtim."Oğullarıma sana olan uygunsuz davranışlarına niye tepki vermedin"Kitabı komodinin üstüne bıraktım.

"Yaşları benden büyük olabilir ama beni anlayacak kadar büyük değiller"Odadan dışarı çıktım.Hızlı adımlarlada İbrahim bey çıktı."Poşeti çekmecene koydum." Merdivenlerden inmeye başladım.Asansöre bineceğini sandım.

Benimle beraber merdivenden inmeye başladı.Uzun çabalar sonucu aşşağı indiğimizde herkes sofraya oturmuş bizi bekliyordu.

Yağız yüzüme bomboş ifadeyle bakıyordu.Aynı şekilde Karanda öyleydi.İbrahim bey başa geçtiğinde bende tek boş yere Çağatay ve Batuhanın yanına geçtim.İbrahim bey afiyet olsun der demez herkes yemeğe başladı.

ABİLERİMHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin