Hapis : Ben 4048 | Hyunmin

Son-5 : 4048 Olmak

4048 olmak ya da 6.katta yaşamak diğer benliğimle ilgili sorgulamalara itiyordu beni. Bu seçim mevzusu büyük bir şeydi. Hem benim için hem de beni buradan kurtarmaya çalışan Chris için. Telefon hakkımı kullandığımda Chris ile konuşmuştum. İkimizin görüşmesi için birilerini araya sokuşturmaya çalıştığını söyledi. Bu çabasını takdir edip konuşacağımız vakit ona önemli bilgiler sunacağımı söyledim. Bu onu mutlu etmişti. Tabii bu görüşmeden önce ölmezsem.

"Gerçekten doktor muydun?"

Felix yatağında bağdaş kurmuş nereden geldiğini bilmediğim lolipopu ağzında evirip çeviriyordu.

"Doktor değildim, tıp okuyordum."

"Aynı şey işte," deyip omuz silkti.

"Neden bıraktın?"

Ben de tam onun karşısındaki yatağımda, sırtımı duvara yaslamış oturuyordum.

"Para kazanmam gerekiyordu. Ev arkadaşım okula giderken ben de okulu dondurup biraz para biriktirdikten sonra geri dönerim demiştim."

Bir pop sesiyle çıkardı lolipopu. Kaşları havaya kalkmış heyecanla yerinde kımıldanmıştı.

"Ee sonra? Döndün mü?"

Sanırım uzun süre burada kalmak ve aynı insanlarla aynı döngüye uyanmak Felix'in sıkılmasına sebep olmuştu. Onu da anlamak gerekirdi. Bu yüzden hafif bir sırıtışla onun heyecanına ortak olup devam ettim.

"Hayır, dönmedim. İlk başlarda normal işlerde çalıştım. Sonra bir dövüş salonunda temizlik yapmaya başladım. Zaten o işten sonrasında bıraktığım dövüşe geri döndüm."

Açık ağzından görünen dili turunculaşmıştı. Belki de pembeydi. Tam kestirememiştim.

"Sen dövüşçü müsün?"

Onun yüksek sesiyle etrafıma baktım gerginlikle. Zira Hyunjin'in dediği bir şeyi çiğnemiştim. Kendimi ifşa etmiştim. Yerimden hızla kalkıp yatağa çıkıp tepinen Felix'i tutup ağzını sıkıca kapattım. Duvara yaslı bedeniyle bana bakıyordu.

"Sessiz ol!"

Bir süre öylece kaldık.

"Elimi çekeceğim ve sen sessiz olacaksın tamam mı?"

Kafasını duvarın el verdiğince aşağı yukarı salladı. Elimi çektim ve yapış yapış hisle yüzümü buruşturdum. Sağ olsun oda arkadaşım onu susturmak için kullandığım avucumu diliyle yalayıp durmuştu.

"Neden insanların öğrenmesini istemiyorsun ki? Böylece senden çekinirler ve oylamada seni seçmezler."

Ayaktayken zıplayıp ayaklarını toplayıp yatağa geri oturdu. Onun sarsıntısı ile elimi duvara yaslayıp olduğu yerde bile zıplayan Felix'in yatağına çöktüm.

"Ben kendimi öyle açığa çıkaramam. Benim senin gibi bir Changbin'im yok."

Aklına şeytanvari bir fikir gelmiş olacak ki yavaşça bana yaklaştı. İki eliyle anında yanaklarımı tutup baskı uygularken gözlerini kıstı.

"1 numarayla seviş."

Ben gözlerimi irice açıp ellerini iterken o oldukça eğleniyordu.

"Teşekkürler ama birinin sürtüğü olmaktansa öldürülürüm daha iyi."

Omuz silkip ağzında parçaladığı şekerin çubuğunu köşeye gelişigüzel fırlattı.

"Sen bilirsin. O zaman arkadaş sırrı olsun. Kimseye bir şey söylemeyeceğim. Ama şimdi benim de sana bir şey anlatmam gerek ki tamamen arkadaş olabilelim. Buldum!"