İhtiyacım olan(+18)

15.BÖLÜM

...
Duyduklarıma karşı ne diyeceğimi bilemiyordum.

Sevgilisi mi vardı??

Nerdeydi o seni seviyorum diyen adam?

Her ne kadar belli etmesede sevgisini, öyle demişti...

Bakışlarımı Baran'a çevirdim.
Bana bakıyordu,ona inanmazcasına baktım.Hayal kırıklığı vardı bakışlarımda.

Baran başını iki yana sallayarak bu yaptığımın yanlış olduğunu belli etti.

Yanlış değildi benim o'na olan aşkım.Bunu yanlış görmeye hakkı yoktu.

Bakışlarımı ondan çektim ve Ezgiye döndüm.

Bana özür dilermişcesine bakıyordu.

Özür dilemesi gereken kişi o değildi.

Başımı sorun yok dercesine iki yana salladım ve gülümseyerek abime döndüm.

"Çok acıktım ben,yemeğe geçelim mi?"

Başını salladığında hepimiz masaya doğru ilerledik.

Baran'a bakmıyordum.

Evet ben gerçekten ilk defa başararak Baran'a bakmadım.

Ezgi yemekleri koyduğunda sessizce yemeğimizi yemeye başladık.

"Yengeyide çağırsaydık keşke yemeğe."dedi Abim.

Abim değil düşmanım bu benim.

Bok suratlı estetikli karı niye bize gelsindiki?

Baran'ın bakışlarının bana döndüğünü hissedebiliyordum ama ben ona asla bakmadım.

Baran boğazını temizleyerek

"Yok kardeşim zaten pek bir yerlere gitmekten hoşlanmıyor."dedi.

Lütfen gelsinnn.

Şaka şaka gülün diye.

"Anladım."dedi abim ve yemeğine geri döndü.

Sessizce yemeğimizi bitirdiğimizde Ezgiyle beraber sofrayı toparlayıp mutfağa geçtik.

Ben bulaşıkları makineye yerleştirmeye başlamıştım.Ezgide masayı silmeye gitmişti.

Şimdi Yaren sürtüğü Baran'ın sevgilisimiydi?

Karaktersizlerin önde gideniydi Baran.

Ama ben yinede onu seviyordum. vazgeçmeyi denemiştim olmuyordu dahada üzülüyordum.

İşlerim bittiğinde çaydanlığın altını açıp mutfaktan çıkarak salona geçtim.

Koltuklardan birisine attım kendimi.

Bakışlarım Baran'a döndüğünde bacaklarıma bakıyordu.

Salak senin olabilirdim demek istesemde demedim.

"Biz Baranla çıkacağız sizde gelin hem Yarenden gelecek."dedi abim benle Ezgiye bakarak.

Virüs bu kız,Asla onunla aynı ortama girmeyi tercih etmediğim için ilk cevap veren ben olmuştum.