...
"Geç hadi."dedi Baran bana bakmayarak.
Neydi bu şimdi?
Hem gelsin diyordu emir vererek, hemde yüzüme bakmıyordu.
"Eve geçecektim ama ben."dedim kısık sesimle.
Kendim bile zor duymuştum sesimi.
"Benim evime geçeceğiz.Bekle arabayı otoparktan getireyim"dedi yine yüzüme bakmayarak.
Bir süre daha yüzme bakmazsa sorucaktım bu tavrının sebebini.
"Tamam."
Baran gittiğinde bende ayakta durmuş etrafta boş boş bakıyordum.
Sevim teyzelerin evinin 15 dakika uzaklığındaydı Baran'ın evi.
Tek olmayı sevmiyordu ama ailesiylede yaşamayı tercih etmiyordu.
Annemle babam ölmeden önce abimle birlikte ayrı evde yaşıyorlardı.
Ve abim bu son 5 senedir eve geri dönmütü,Beni yanlız bırakmamıştı.Tabikide evimizi değiştirmiştik.
Zaten 16 yaş tek başıma yaşayabileceğim bir yaş değildide.
Korna sesi geldiğinde arkamı döndüm.
Barandı.
Arabaya doğru ilerledim ve kapıyı açarak ön koltuğa oturdum.
Ardımdan kapıyı kapatarak Baran'a döndüm.
Yine yüzüme bakmıyordu.
Arabayı hızla kendi evine sürmeye başladı.
O bakmıyorsa bende bakmazdım.
Önüme döndüm ve sessizce akıp giden yolu izledim.
Ne ben ses çıkardım nede Baran.
Arabayı durduğunda etrafa baktım.
Daha varmamıştık ama büyük ihtimalle birşeylere ihtiyacı vardı.
"Marketten birşeyler alalım."dedi.
Ona bakmadığımdan dolayı bana bakıyor mu bakmıyormu anlamıyordum.
Başımı salladım ve onu beklemeyerek arabadan indim.
Arkama bakmadan marketin girişine doğru yürümeye başladım.
Kapı çarpa sesi gelmişti.Sinirlendirmiştim onu galiba ama yapabileceğim birşey yoktu.Kendiside bana aynı bu şekilde tavır yapıyordu.
Marketten içeriye adımımı atar atmaz Baran'ın sesi kulaklarıma ilişti.
"Bekle beni Aksu."dedi sert sesiyle.
Omuz silkerek yüzüne bakmadım.
"Ne bu çocukça hareketler."dediğinde hızla arkamı döndüm ve ona doğru adımladım.
Ayaklarının dibine geldiğimde konuşmaya başladım.
"Sensin bana tavır yapıp yüzüme bakmayan."dedim gözlerinin içine bakarak.
"Sinirliydim, özür dilerim."
"Kır kalbimi sonra özür dile.Aynen böyle devam et."dedim arkamı döndüm ve ilerelmeye başladım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İhtiyacım olan(+18)
RomanceAksu&Baran "Uçurum gibi her gün içimde büyüyordu o'na olan hasretim. Ve ben onu, Aşkımızın imkansız olduğunu bile bile, Var olmanın sınırında, Yok olmanın ötesinde, seviyordum..."
