İhtiyacım olan(+18)

24.BÖLÜM

...

Dersim yeni bitmişti ama gerçekten bende bitmiştim.

Arabama binip şirkete doğru sürmeye başladım.Yorgun olmama rağmen yinede gitmek istiyordum.

Çok özlemiştim...

O gün Baran beni eve bıraktığında sadece Ezgiyi görmüştüm. Ezgi'nin dediğine göre abim beni görmek istemiyormuş.

Aslında kırılmadım diyemezdim ama çok abartıyordu abim.

Aşk bu işte.Aklım değil kalbim seçmişti Baran'ı.

Seviyordum Onu...

Kalbimle, ruhumla, aklımla,herşeyimle çok seviyordum.

Baran'la 4,5 gündür görüşemiyorduk. Dediğine göre şirketteki işleri çok yoğunmuş.Telefonda mesajlaşıyorduk ama ikimizede yetmiyordu.

En son konuştuğumuzda abimle şirkette sadece bir kere denk geldiklerini söyledi.Abim Baran'ın girdiği toplantılara girmiyormuş bildiğime göre.

Evde hiç karşılaşmamıştım abimle.Ezgi o'na biraz zaman vermemi söylemişti bende öyle yapıyordum.

Bu özleme son vermek için şirkete gitmeye karar vermiştim dün akşam.

Hem belki abimide görürdüm.
Ona her ne kadar kırgın olsamda o benim abimdi, ailemdi.

Arabayı park edip şirketten içeriye girdim.Bu sırada bir kaç çalışan'hoşgeldiniz Aksu hanım'diye şeyler söylediler. Gülümseyerek karşılık verdim, hepsine cevap vermezdim.

Asansörden indim.

İçimden abimin odasına gitme isteği geliyordu.Belki ben bir adım atarsam biraz yumuşardı,hem o beni kıramazdıki.

Abimin odasına doğru adımladım ve kapıyı çaldım.

"Gel"

Kapıyı yavaşça açarak içeriye girdim ve arkamdan kapıyı kapattım.

"Kahveleri şuraya koyabilirsin."dedi Ezgi'nin yanını göstererek.

Başını dosyalardan kaldırmadığından dolayı beni görmemişti.

Ezgiye döndü bakışlarım.
Bana buruk bir tebessümle bakıyordu.

Zorlada olsa bende gülümsemeye çalıştım.

Abimin böyle olması zor geliyordu.Annem ve babam öldüğünde beri onların eksik yeri belli olmasın diye benim için elinden ne geldiyse yapmıştı,Hâlâda yapıyordu.

Ezgi ayağa kalktı. Bakışlarımı tekrar abime çevirdim.

Başını dosyalardan kaldırıp bana doğru gelen Ezgiye baktı sonra bana.

Kaşları çatıktı.

Ezgi bana sıkıca sarılıp odadan çıktı.Abimdeydi bakışlarım.

Başını tekrar dosyalara çevirdi ben yokmuşum gibi.

"Abi."

Elini yumruk yaptı.

"Çık odadan Aksu, kalbini kırmak istemiyorum."Resmen tıslıyordu.

"Böyle mi olacak?"

"Nasıl olsun istiyorsun peki Aksu hanım?Lan kardeşim dediğim adamla birliktesiniz.Yıllarca Baran abi Baran abi diye ortalarda gezdin.Noldu birden böyle sevgili oldunuz?!"dedi sinirle.