Sınırı doldurun lütfen yanı zorlamak istemiyorum ama 30 oy gelen bölüme 10 yorum geliyor... Bu kadar zor olmamalı diğer yazarların sınırları anında doluyor ben günlerce bekliyorum ve dolmuyor cidden bıktım bu durumdan yazmayı en sevdiğim ficden soğutmayın beni
Bunu da fazla beklediğiniz için atıyorum, emeğimin karşılığını almıyorum ve bu sinirimi bozuyor. Bu yüzden bu bölümde sadece yorum sınırı olacak.
35 yorum sınırı
✰✰✰
Minho'nun vücudu ağrıyordu, canı acıyor, başı zonkluyor ve ağlama isteği ile dolup taşıyordu küçük vücudu. Nedeni ise nezle olmasıydı. Yatağında oturur pozisyona geçmeye çalıştı fakat anlığına kafasını taşıyamadı ve yüzü yastığına gömüldü.
Zor bela doğrulup dizleri üzerine oturdu, masanın üstünde gördüğü peçete ile burnunu sildi. Ağlamak istiyordu, burnundan nefes almadığı için ağzından alıyordu ve bu yüzden emziğini kullanamıyordu. Bu da onun eksik hissetmesine neden oluyordu.
Ayağa kalktı, hızlı adımlarla Changbin'in odasına gitti. Açık kapıdan girip Felix'le beraber uyuyan bedene baktı, yatağa çıkıp ikilinin arasına girdi. Changbin bu hareketlenme ile uyanmıştı.
"Minnie, bir sorun mu var? " küçüğün akan burnuna baktı, ilaç içerse ve burun spreyi kullanırsa rahatlardı biraz. Çocuğu kucaklayıp aşağı indi. Koltukta oturmuş yeni geri dönüş için çalışan Chris'i gördü, Minho'yu onun yanına bıraktı. "İlaç bulup geleceğim hyung. " diyip mutfaktaki dolaba ilerledi.
"Küçük Minnie çok mu hasta? " dedi gülerek, Minho uykulu gözlerle kafasını onun yapılı omzuna yasladı. Çok uykusu vardı. Saçlarını okşayan soğuk parmaklar biraz olsun rahatlatıyordu onu. Changbin yanına geldiğinde kafasını kaldırdı, ölçülü kaşığa döktüğü pembe şurubu içti hemen. İçer içmez yüzünü buruşturup derin nefesler almasına güldü ikiside. Burun spreyini dikkatlice sıktı. "Derin nefes al güzelim. "
Birkaç dakika sonra Minho açılan burnuyla artık rahatça nefes alıyordu, Changbin bu yüzden ona emziğini verdi. Chris'in kucağından alıp üst kata çıktı, bir süre daha uyumak istiyordu. Minho'yu yatağına bıraktı, aslında kendisi yatardı yanına fakat Felix bu sıralar kendini iyi hissetmiyordu. Onu tek bırakamazdı. Bu yüzden Jeongin'i uyandırdı. "İnnie, minho'nun yanında uyu. Nefes alıp vermesine dikkat et. " Jeongin yatağından çıkıp küçüğün üstünde kedi çıkartmaları olan kapısına ilerledi. Aralık kapıdan girip yatağında çoktan uyumuş olan bedene baktı, sırıttı bu görüntüyle. Kedi çocuk hayatlarına girdiği günden beri kendini sanki bir peri masalındaymış da bir prensesin bakıcısıymış gibi hissediyordu.
Bu hissi seviyordu.
Küçüğün yanına uzanıp üstünü örttü, artık havalar soğuktu. Çocuğun daha çok hasta olmasını istemezdi. Şimdi biraz daha uyuması gerekiyordu.
✮✮✮
"Minho, bebeğim uyan hadi. Yemek ye birazcık. " Minho yanağında ve alnında hissettiği öpücüklerle gözlerini araladı, uyanmak istemiyordu.
"Huyuncin, ı-ıh. "
"Uyanman lazım bebeğim. " çocuğun kol altlarından tutup kucakladı, kedi melezi kaşlarını çatınca güldü. "Hem ben sana en sevdiğin çorbayı yaptım."
"Mantay çobası mı? " hyunjin gülerek onayladı çocuğu. Kucağındaki çocukla odasından çıktı, boş mutfakta gözlerini gezdirdi. "Huyuncin, nedeley? "
"Çalışıyorlar güzelim. " dedi sadece, üyelerin hepsi Chan'ın stüdyosundaydı. Hyunjin ise küçükle vakit gecirmek için kalmıştı. Minho'nun kedili kasesiyle ona çorba getirdi.
"Huyuncin çoba. "
Hyunjin elindeki kaşıkla küçüğe çorba uzattı, Minho ilk yudumlarını koşulsuz kabul ederken şimdi çorbasını tek başına içmek istemişti.
"I-ıh ben! Huyucin ben! "
"Dur güzelim, bekle. Minho tek başına içemezsin! " hyunjin kaşığı çocuğa vermemek için direnirken aklına bir fikir geldi.
"Ah! Benim bebeğimin kendi kaşığı var, bekle getireyim. " Minho duyduğu şeyle oturup bekledi, hyunjin kedi figürlü kaşığını getirince sanki az önce bağırıp ağlamamış gibi sırıttı.
Minho biraz dökerek birazda içerek yedi çorbasını.
"Şimdi~."
"Şimdi."diye tekrar etti büyüğünü Minho.
"Tatlı zamanı~." Minho sevinç çığlığı atarken kapı çaldı, hyunjin kapıya ilerlerken o da arkasında gitti. Açılan kapı ve gördüğü yüz onu korkutmuştu.
"Siz kimsiniz? "
"Lee Minji, minho'nun annesiyim. "
✧─── ・ 。゚★: *.✦ .* :★. ───✧
Olay istiyorsunuz diye düşündüm.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
*•̩̩͙✩•̩̩͙𝑳𝒐𝒐𝒌 𝑨𝒕 𝑴𝒆! *•̩̩͙✩•̩̩͙*˚
AcakKedi melezleri için olan hastanede kalan Minho, tamamen siyah görünümlü bu 7 gençten korkumuştu. Artık onlarla beraber mi kalacaktı? "Korkuyorum." "Korkma miniğim, artık sadece biz varız." ! Little space içeriyor, cinsellik içermez!