Perestiş | Barış Alper Yılmaz

sekiz ~ Geçmişin İzleri

"Elbet bir gün bahsedicem sana, unutmak istediğim olaylardan..."

~

"Barış! Daha... Daha hızlı..!"

Elif , aldığı derin soluklar arasında seslendi Barış Alper'e. Hiç düşünmeden , sonunu hesap etmeden teklifini kabul etmişti. Alkolün verdiği o güzel sıcaklıkla birlikte de kendisini Barış'ın yatağında bulmuştu.

"Laren!" dedi adam , tıslayarak. "Sıkma kendini! Hareket edemiyorum..."

O an , fark etti Elif. En başından beri kendisini sıkıyor ve Barış'a eziyet ediyordu. Korkuyor muydu? Ya da utanıyor muydu bu adamdan? Gergindi belki... Fakat gergin olması için bir sebep var mıydı?

"Off! Barış , geliyorum!"

Kadının ikazı ile hızlandı Barış Alper. Aynı anda , en zirveye ulaşmak istedi. Dediği gibi de oldu. Büyüleyici bir andı. İkisi de zevkin kollarına , aynı anda teslim olmuştu.

Hissettiği rahatlama ile kendisini kadının üzerinden yatağın diğer tarafına attı Barış. Yorulmuştu. Bu gece , kaçıncıydı bu? Kadın , hiç doymuyordu...

İkisi de bir süre konuşmadı. Soluk alıp vermelerini düzene sokmaya çalıştılar. Elif'in içini , o dakika bir huzursuzluk kapladı. Kendisini neden kötü hissediyordu?

Saat çoktan gece yarısını geçmişti. Eve mi gitseydi? Arabası da yoktu ki yanında! Bu saatte nasıl gidecekti?

Doğruldu uzandığı yerden , kalkmaya yeltendi. Onu durduran , Barış'ın iri elleri olmuştu. Önce bileğine sarılan ellere baktı Elif , daha sonra ellerin sahibine.

"Gidecek misin?" diye sordu , Barış.

Gitmesin istiyordu.

"Bilmem..." dedi Elif , kararsızdı.

"Gitme , kal. Hem geç oldu."

En sağlam bahaneyi söyledi kadına. Hem ne diyecekti ki? Gitmeni istemiyorum , diyemezdi...

"İyi madem , kalayım bu gece." dedi Elif.

Kalacaktı da nerede kalacaktı? Birlikte mi yatacaklardı? Olmazdı ki... Nasıl olacaktı?

"Ben... Salona mı geçeyim? Nasıl yapalım?"

Barış , anlamadı. Salona neden geçmek istiyordu kadın? Orada mı uyuyacaktı? Ona , gitme derken birlikte uyumak istediğini kast etmişti.

"Neden gidiyorsun salona? Yat işte , burada." dedi , ellerini kafasının altında birleştirirken.

Elif , itiraz etmedi. Böyle bir şeye ihtiyacı vardı. Sarılmak istedi Barış'a da yapamadı...

Barış , yattığı yerden yan dönerek Laren'e baktı. Kadın , ellerini göğsünün altına yerleştirmiş ve tavanı seyrediyordu.

"Mutsuz musun sen?" diye sordu. "Yanlış bir şey mi yaptım?" Kafasına takılmıştı.

İtiraz etti , Elif. Yanlış bir şey yapmamıştı. Aksine , çok da mutlu etmişti kadını.

"Senlik değil , aklım başka yerlerde." dedi , adamı rahatlatmak adına.

Barış , gülümsedi. Tek hamlede kadını göğsüne çekti. Elif , şaşırmıştı ama itiraz da etmedi. Sokuldu , Barış'ın göğsüne. Adamın , kendisine has bir kokusu vardı. Parfüm gibi değil de tenine has bir kokuydu bu.

"Benim yanımda , aklın başka yerlere kayıyor öyle mi?" diye sordu , şakayla karışık.

"Bak ya!"