EVE DÖN | TEXTİNG

2.0

Başlamadan önce yıldızımızı parlatmayı unutmayın!
Keyifli okumalar. ✨

Asena'dan

Söz vermek ne kadar kolaydı değil mi?
Şimdi ben o bankta oturuyorum Soytürk.
Fakat tek başıma. Sen yoksun yanımda. Ben burada bu sefer tek başıma oturuyorum ve sen gittin, bugünlerimi görmeden gittin. Soracak olursan kötüyüm Soytürk. Çok kötüyüm, iyileşemiyorum ben, yapamıyorum, halledemiyorum birçok şeyi artık. Girdin tekrar hayatıma bir şekilde ve ben bittim. Çıkmıyorsun rüyalarımdan, uyku uyuyamıyorum artık, nefes alamıyorum. Ben ki, psikoloji okuyan. Kendimi düzeltemiyorum Soytürk.

Ve ne garip değil mi? Her şeye rağmen hâlâ sen diyor olmam. O küçük kızı arkanda, bu cehennemde burakıp kaçtığında bile sen dedim. Hâlâ sen diyorum. Ne garip değil mi Soytürk? Ne yaparsan yap gidemiyorum senden. Şimdi Soytürk, gelsen yüzüne bakmam. Ama saatlerce oturur kokunu içime çekerim. Bir gün gelirsen eğer yakın otur bana. Yüzüne bakamam ama kokunu içime çekmek isterim. Hasret kaldım o güzel kokuna, yüzünü görüyorum her gün sosyal medyalarda fakat kokunu alamıyorum, çekemiyorum içime. Ne acı değil mi?

Kalktım yavaşça banktan. Gözlerimden yaşlar süzülüyor, ellerim titriyordu. Gece yarısını çoktan geçmiş, hava öyle çok esiyordu ki üzerimdeki palto bile ısınmama izin vermiyordu. Kaçıncı sigaramı yakmıştım bilmiyordum. Yurdun bahçesinden yavaş yavaş, sendeleyerek çıktım. Telefonumu çıkardım paltonun cebinden. Gelen mesajlara bakmaya başladım bildirim panelinden. Günlerdir kimseye cevap vermiyordum. Sadece bir kez Duru'nun aramasını açıp ona iyi olduğumu ve beni aramamalarını, onlara döneceğimi söylemiştim.
Duru'da beni anlayışla karşılamış ve diğerlerine durumu bu şekilde açıklayacağını söylemişti. Bu yüzden onlar son 3 gündür yazmıyor, aramıyorlardı.

Eve doğru yürüyordum. Saatlerdir buradaydım ve düşünüyordum geçmişimi. Geçmişimizi. Fake hesaba günlerdir bir kez olsun girmemiştim. Ama artık bir an önce kendimi toparlayıp hesaba girmem ve Soytürk'e yazmam gerekiyordu. Günlerdir düşünüyordum, uyuyamıyordum hiçbir şekilde zaten.

Onunla konuşmaya devam etmeli miyim? Karşısına çıkmalı mıyım? Kim olduğumu söylemeli miyim?
Bu sorular aklımı karıştırıyor ve beni ben yapan her şeyden uzaklaştırıyordu.

Yaklaşık 30 dakikanın sonunda eve gelmiştim. Üstümü değiştirmiş, kendimi yatağa atmıştım.
Soytürk'ü özlemiştim yalan yok. Telefonumu elime alıp fake hesabıma giriş yaptım instagramdan.

Ve beni şoka uğratan görüntüyle karşılaştım. Soytürk hesabımı engellemişti. Tabii onun öncesinde tonlarca mesaj atmıştı. Sonrasında da engeli basmıştı. Bu nasıl bir ego? Bu çocuk bu kadar egolu değildi.

Hemen instagramdan yeni hesap oluştur bölümüne girdim ve başka bir fake hesap açtım. İyice düşündüm. Yazmakla yazmamak arasında çok kaldım. Hazır olduğumdan emin değildim fakat çok günler geçmişti aradan. Yazmak istiyordum. Artık mantığımla değil, kalbimle hareket etmek istiyordum ben. Yormuştu mantığım beni.

Soytürk'ün hesabını buldum ve direkt mesaj attım.

Instagram: barkinsoyturk

Siz: cidden sırf birkaç gün mesajına bakmadım
diye engelledin mi ya?
(05.23)

barkinsoyturk: sen yaşıyor musun ya (05.27)

barkinsoyturk: ben yok oldun falan sanmıştım

barkinsoyturk: malum günlerce mesajlarıma bakmayınca