WOUNDS

42:YENİ EV

Sesini o kadar fazla yükseltmişti ki arabada çıt çıkmıyordu.Gelmiş olmalıydık ki arabayı çekip hemen çıktı bende arkasından çıktım.Kapıda bir tane adam ve bir tane yaşlı,bir tane genç kadın bekliyordu.

Larcus:Olivia...Sonunda buluştuk kızım.
Ben seni hiç görmedim yani göremedim.
Bu kadar güzel olduğundan bahsetmemişti abin.Hoşgeldin evine.
Adım Larcus.

Suratlarına boş boş baktım.Bu muydu benim güya biyolojik babam?

Olivia:Burası benim evim değil ve ben de hiç bir zaman Black olmayacağım her zaman bir Riddle olacağım.Anlaşıldı mı?

Larcus:Bunun kararını vermek için çok erken.Zamanla asıl ailenin,gerçek ailenin biz olduğunu anlayacaksın.

Olivia:Siz onların tırnağı bile olamazsınız.

Regulus:Olivia.

Olivia:Yalan mı?!

Regulus:Hadi geçelim içeriye kapıda beklemeyelim daha fazla üşütürsün.

Larcus:Sen neden elbiseli-

Üstümde hala Draco'nun aldığı elbise duruyordu.

Regulus:Sevgilisi ile balodalardı.

Larcus:Ah Alex ile mi?

Regulus:Malfoy ile.

Larcus:Ne?

Olivia:Hiç bir şey için ikinize de hesap verecek değilim.

Larcus:Hesap sormadım zaten kendi kararın canım.

Olivia:Ben de öyle düşünmüştüm.Şimdi asla yanıma gelmeyeceğiniz odamı gösterir misiniz?Yazık eminim şimdi bir de süsleyip püslemişsinizdir.Biliyor musunuz gram umurumda değil.

Regulus:Biraz daha sakin olmayı dener misin Oliv?

Olivia:Bana Oliv deme.

Regulus:Sinirini anlamıyorum gerçekten!Neye bu kadar öfken?

Olivia:Beni ailemden kopardığın için olabilir mi?

Regulus:Ben koparmadım sen onların ailesi değilsin.

Umursamayacaktım.En azından Mattheo gelene kadar o hep bir yolunu bulurdu mutlaka.Emindim gelecekti ve beni bu çukurun içinden çekecekti.

Larcus'un ve Regulus'un bakışları da bendeydi ne tepki vereceğime bakıyorlardı ama ben onların beklediğinin tersine tepki vermeyecektim.

Yanda duran iki kadına göz gezdirdim.
Birisi belli ki evin işlerini görüyordu diğeri de kızı olmalıydı birbirlerine çok benziyorlardı ama kızın gözü sadece Regulus'da ara sırada bendeydi.Benden kaçmazdı bu kız kesinlikle Regulus'dan hoşlanıyordu.Belki elime bir koz geçerdi ve karşılıklı kullanmak zorunda kalabilirdim bu yüzden olabildiğince sakin olmalıydım.

Olivia:Siz misafirlerinizi kapıda mı bekletiyorsunuz?

Larcus:Tabi gel buyur içeri ama sen misafir değilsin bu evin bir kızısın.

Olivia:Aynen kesin.

Eve girince büyüklüğünden gözlerim kamaşmıştı belli ki buranın arka bahçesi de vardı ve her yerde ışık vardı.

Larcus:Salona geçelim.

Aptal gibi duruyordum belki de üstümdekilerle ama Regulus bir an bile gözünü benden ayırmıyordu.

Olivia:Neye bakıyorsun?

Regulus:Bakmıyorum.

Olivia:Bakma bence de.