ANUBİS - Cehennemi yaşamak

9. " Beni özledin mi?"

Herkese merhaba. Kitaba uzun bir süre bölüm atmayacağım söylemiştim. Ama dayanamadım ve yeni bölüm yazmaya karar verdim. Aslında ANUBİS 'ı yeniden yayınladığım için okurlarımı ve tüm o tatlı yorumlarını da kaybettim. Evet kitab o kadar çok okumamıştı. Ama kısa zaman içinde bu kadar okunması ve üstelik wattpad 'in kapanmasını da hesaba katarsak bana göre çok büyük bir okumayıdı. Ve bu beni açıkçası çok çok üzdü:(
O yüzden kurguyu yazmaya pek hevesli değildim ama kurguyu iyice unutmadan bölüm atmak istedim. Neyse umarım beğenirsiniz küçük fırtına bulutlarım ♡♡

OLAMAZ !!!

KESİN ÖLÜCEZ !!

Hay ben senin.

Herşey bitti..... ölücez...

SUSUN !!!!

Sahib olduğum tüm duygular duyguların oyunu çizgi filmindeki duygular gibi bir birine karışmış hepsi bir tarafa koşturuyordu.
Elim ayağıma dolaşımıştı resmen. Ben neyin içine düşmüştüm böyle?
Nova beni nasıl bir çukura salmıştı böyle?

Annem kaşlarını çatıp bizi geride bırakarak mutfağa doğru yürüdü. Ben ve Lucas da hemen onun ardınca mutfağa girmiştik. Ama kimsecikler yoktu.

Şaşkınlıka gözlerini büyütmüş mutfağa bakan Lucas bile ne olduğuna anlam veremiyordu.

" Nasıl? Az önce buradaydı anne ! "

Annem yüzün bana çevirip sinirli halde konuşmaya başladı. " Vera ? Kardeşin ne diyor? Evde birisi mi var ?"
Korkuyu bedenimin her santiminde hissederken ellerim , hareketlerim, bir birine dolanmıştı.
Onlara soylemelimiydim tüm bu olayları?
Ama emin değildim ya sorun bendeyse ? Ya gerçekten de bunların hepsi bir halüsinasyonsa ?

Kendine gel ! O zaman Lucas nasıl gördü onu ?

" Ben..... Ben bilmiyorum anne...."

"Ne demek bilmiyorum kızım ? Evine girip çıkandan haberin yok mu senin ?!"
İşte bu yüzden onlara birşey anlatmak istemiyordum. Küçüklüğümde olduğu gibi yine sahip olduğum sorunları çözmemde bana yardımcı olmak yerine beni suçluyorlardı. Gelen gözyaşlarımı bastırmak için birkaç saniyeliğine kafamı yukarı taraf kaldırıp tekrar anneme baktım.

" Bilmiyorum işte anne ! Tanımıyorum öyle birini. Hem gören Lucas neden ona sormuyorsun?!"
Sinirle mutfağı terk edip salona geçtim ve babamın yanına oturdum. Ardından içeri annem ve hâlâ şokun etkisinde olan Lucas girdi.

Bir süreye kadar annemler kendi aralarında konuşup gülüyordu ama ben gerginlikten bacağımı sallıyor tırnaklarımı yiyordum artık. Evet , şu an anneler buradaydı ama onlar gittikten sonra ne yapacaktım?
O varlığın burada olduğunun biliyordum.
Sıkışan kalbim , korkudan ve çaresizlikten kesilen nefesim , buraya taşındığımdan beri yaşadığım tüm bu paranormal oyların yorgunluğu karşıdan ayakta durmak çok zordu.
Her dakika da Tia 'yı arayamazdım zaten , benim yüzümden o da çok korkuyordu ve perişan durumdaydı.

" Abla ? Duymuyor musun ?"

" Ha ?" Düşüncelerimden ayrılıp kafamı Lucas'a çevirdim.

" Gidiyoruz biz."

" Tamam.......... Dur bekle ne gitmesi." Kalpatışlarım içimden yaranan korku ile hızlanmaya başlamıştı.
" Ne o kız ? Gitmeyelim mi ? Eskiden olsa bizi evden kovardın biraz yanlız kalmak istiyorum diye."

" Keşke biraz daha....kalsaydınız....."

" Yok olmaz işlerimiz var bizim de."

Kapıya doğru yaklaşan ailemle vedalaştıktan sonra kapıyı kapatıp hızla arka tarafa çevrildim. Şu an ev hiç olmadığı kadar sessizdi. Derin nefes alıp kapının yanındaki sopayı alıp mutfağa yaklaştım.

Ama gördüklerim yüzümden sopa elimden tak diye yere düşmüştü.
" Mutfak kapısı? N'oldu sana böyle?"

Kapının üzerin bıçak gibi birşeyle çizilmiş durumdaydı.
Üzerine ne yazıldığı tam aydın değildi ama gözlerimi kısıp dikkatle okurken yazılan şey beni özledin mi ? olmuştu...... Arkama bakmadan koşarak odama girdim ve hemen telefonumu alıp Kristy 'nı aradım. Üçüncü aramadan sonunda aramaya yanıt vermişlerdi.
"

Alo Kristy ? Nova yanın da mı?"

" Evet yanımda. "

" Lütfen telefonu ona verir misin? Acil birşey sormam gerek !"

Birkaç saniyenin ardından hattın diğer tarafından Nova'nın sesini duymuştum.

" Nova ? Canım bu oyuncakla ilgili ne biliyorsun ?! Onu nereden buldun ?" Sordum telaşla.

" Anubis 'ten mi bahsediyorsun Vera abla ? Onu Evin içinde buldum. Yoksa yaramazlık mı yapıyor?"

Som duyduğum şeyle hafif duraksadım. " N-ne.....?"

"  Üzgünüm sanırım onu yazaramazlık yapmaması konusunda uymarı unutmuşum."