සීදේවී...

බලවතා.... 8

මං කොච්චර ප්‍රාර්ථනා කරත් වැඩක් උනේ නෑ. ⁣හැමදාම වගේ අදත් උඩ ⁣ඉන්න තිස්තුන් කෝටියගෙම කන් බීරී.
ඒ මදිව⁣ට දෙන එක එකට දෙක බැගින්ම දීලා.

"ඈ බොල පරයෝ තෝ අර පර දෙමලගෙ ගෙදර යනවා කියලා නේද? ඇවිත් තියෙන්නෙ. තො මේ එහෙද ⁣ඉන්නේ. "

මහ නාකියා ගොරවද්දි මගේ කකුල් දෙකත් පන නැතුව ගියා.මං මෙහෙ කියලා දැන ගත්තා කියන්නෙ මගේ අක්කා !?.

මං විද්දවාන් දිහා බැලුවා. එයා මගේ බැල්ම තේරුම් ගත්තා මං ⁣ඉන්නවා කියන්න වගේ මගේ අතින් අල්ල ගත්තා.

විද්‍ර අයියත් අත් මිටමොලවන් මහ නිලමෙ දිහා බලන් ⁣ඉන්නවා.විද්‍ර අයියගෙ හකු තද වෙලා බෙල්ලෙ නහරත් ⁣ඉලිප්පිලා.එයාට තේරුම් යන්න ඇති මං මෙහෙ කියලා දැන ගත්තා කියන්නේ අක්කට හොද දෙයක් වෙලා නැතුව ඇති කියන්න.

"තෝ වලව්වට යන්න එනවද? මං ඇවිත් ඇදගෙන යන්නද!?."

"අංකල් ටිකක් ⁣ඉන්නෙකා. මල්ලි එන්න අපි වලව්වට යන් "

මෙච්චරයි අඩුවට හිට්යෙ දැන් ඒකත් හරි.බ්‍රමීෂ මේ පරයා කොහොමද මෙහාට ආවේ. ඊයෙම මහ පගයා එන්න කියන්න ඇති. මූව දකිනකොට මගේ ඇගේ මාලු ගගේ නටනවා.මහ පගයා මට එන්න කියනකොට මූ මැද්දෙන් පැනලා කිව්වෙ හරියට සාමවිනිසුරු වගේ. පර බල්ලා

"දිනේත්‍ර තමුන් එනවද. මං එන්නද? "

කොහොමත් මේක ⁣ඉවර වෙනනෙ එච්චර හොද විදිහට නෙමෙයි කියලා මට තේරුනා. මං මෙතන තවත් වෙලා හිටියොත් ඇහැල වලව්වටවත් මටවත් එච්චර හොදක් කොහොමත් වෙන්නෙ නෑ. අනික මං අක්කව බලා ගන්න ඕන. මං මෙයාලට කියන්න ඕන ටික කිව්වනේ. දැන් ගේම තියෙන්නෙ විද්‍ර අයියලගෙ අතේ.

මං ⁣ඉස්සරහට යන්න අඩියක් තිබ්බා. විද්වාන් මගේ අතින් ඇද්දා. හරියට මාව දාලා යන්න එපා කියන්න වගේ.මං විද්වාන්ගෙ මූන දිහා බැලුවා. ඒ ඇහිබැමියි නලලයි රැලි වෙලා. මූදූ පාට ඇස් මලානික වෙලා ගිහින්. මං විද්වාන්ව ඇදලා අරන් බදා ගත්තා. මං හිතන්නෙ පොර තප්පර ගානකට shock වුනා. ඊට පස්සෙ මං දුවලා ගියේ කාර් එක ගාවට.මං එන දිහා බලලා බ්‍රමීෂ අයියා කට කොනෙන් හිනා වුනා.