3.Bölüm:KALBİM PATLAYACAK GALİBA
Deniz'in ağzından
Kumsal'ın yanından ayrıldıktan sonra telefonu açtım.Arayan annemdi ve eve akşam gelmemişti sabah ise evde kimse yoktu.
"Deniz,Geç geleceğim eve merak etme"
Deyip telefonu suratıma kapattı.
Biz beş dakika önce Kumsal'a önemli olabilir demiştikte sanki önemli değil gibi
Haklısın içses
Telefonu cebime koydum.Olayları normal karşılamalıydım.Ne de olsa her zaman kavga ediyorlardı.
Fakat hiç bir zaman annen evden gidecek kadar sinirlenmemişti.
Kes şurada bi Poliyannacılık oynayacağım bozuyorsun hemen
Yüzüme su çarptım ve bi peçete alıp kuruladım.Ardından kendi kendime Boş ver diye fısıldadım.
İçeriye gittiğimde Kumsal beni bekliyordu.
Bu kadında umarım bizden bi medet ummuyordur
"Önemli bi şey yok sanırım" dedi gülümseyerek.Karşılık olarak yine gülümsedim.
"Yok önemli bi şey"
"Bi şey diyeceğim...Bu tarz şarkılar yazmak için sencede aşık olmak gerekmez mi? Her şairin veya her müzisyenin bi ilham kaynağı vardır değil mi?"
Bizim ilham kaynağımız sensin güzelim.
Biraz önce bana hayvan diyene bak aq.
"Kişiden kişiye değişir aslında ve
Benim ilham kaynağım var..."
Kumsal kafasını salladı.Ardından konuştu.
"Platonik olduğun biri var mı?"
Var desene
Sanırım diyeceğim
"Var"
Bi an yüzüm düştü çünkü bunu dediğim için benden hoşlanıyorsa bile hiç şansım kalmamıştı.
"Anladım...Bence söylemelisin,Duygularını gizlemek insanı yıpratır derdi babam" ardından derin bir nefes aldı ve konuştu. "Ne kaybettin bi anda? Moralin düştü gibi"
seni kaybettim.
"Hiç,dalmışım sadece"
"Nasıl bi kadın"
Sen gibi
"Hayatımda gördüğüm en mükemmel insan"
Kumsal kafasını sallar ve gözleri yere gitti.Üzülmüş müydü? Yoksa o da mı beni seviyordu?
"Senin sevdiğin biri var mı?" Dedim
"Var ama beni seveceğini sanmam."
"Niye ki?"
"Dış görünüşümü seviyorum fakat ruhen kendimi pek sevmiyorum ama kişiliğim bu başkası olmaktan iyidir."
"Bende aynı şekilde aslında"
Kumsal gülümsedi.
Bu kızın gülümsemesine sabahtan akşama kadar bakabilirim...
Bende içses
"Ama sen bence aşık olunası birisin" dedi.
NEY NEY NEY NEY CİDDİ Mİ BU
İçim kıpır kıpır olmuştu ve bunu gizlemek için hayat mücadelesi veriyordum.
KALBİM PATLAYACAK GALİBA
"Teşekkürler,Sende"
Yine gülümsedi.
Çıldıracağım çok güzel gülüyor
Sen hep gülümse be kadınım
Lan kime göre senin kadının.Kızla doğru dürüst bi arkadaş bile olmadın daha sakin aaa.
İçsesim haklıydı ben ona sahip değildim.Bu sözde sanırım sadece bana garip geliyordu "sahip olmak" yani ne biliyim bi değersizlik seziyorum.Yani o benim demek yerine o benim sevgilim demek daha mantıklı bence, Öbür türlü kadın sanki eşya gibi kalıyor.
Saate baktım.Bugün Murat ile çalışmayı açık alanda yapacaktık.Kumsal'ı da ikna etmeye çalışmalıydım.
"Konserleri sever misin?"
"Tabiki de severim"
"Pekâla o zaman şimdi bi 3-4 arkadaşım ile şehir merkezinde ki bir konser alanında konser vereceğiz...eğer istersen provaya gelebilirsin sonrada konseri izlersin,Tabi istersen"
"Tabi ki olur! Beş dakika ver bana!"
Kumsal hızla ayağa kalktı ve ablasına sormaya gitti.Yeliz hiç direnmeden izin verdi?
Nerden biliyon belki kaçıracağız kızı.
Kumsal hızla yanıma geldi.
"Söyleyeyim yalnız benim arabam yok öyle çok medet umma" gülümseyerek söyledim.O da gülümsedi
"N'olacak sanki yürürüz"
Bi anda kendimi tutamadım ve karşıdan karşıya geçerken Kumsal'ın elini tuttum.
Bi elektriklendik sanki.
Geçtikten sonra elimi çektim.
"Afedersin gereksiz bi temastı bu"
"Sorun değil"
-----
Bu bölüm normalde 600 kelime falan olmalıydı ama açıkcası burda bitirmek istedim.Bölüm 481 kelime oldu.Sizi seviyorum görüşmek üzeree💌🤍🏡
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kahve Kokulu Aşk
Romance‼️-DÜZENLENİYOR-‼️ °°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°° ››Esen Rüzgar yüzüme âdete bir tokat gibi vuruyordu.Sabah saatleri olduğu için kemiklerimin soğuktan sızladığını hissediyordum fakat bu durum şuan evde bulunmaktan daha cazipti benim için,kavga gürü...
