Kocammış/TEXTİNG

1.6

İlahi bakış açısı

Hastaneye gittikten sonra Kuzeye sadece bir saat müdahale etmiş uyutmuşlardı zorla,fakat aynı durum malesef Ateş için geçerli değildi.

Evet nefessiz kalmıştı biraz,zarar da görmüştü ama yaşadığı korku ile beyni tüm vücudu uyutmuş komaya girmişti.

Ve dahası Kuzeyin bundan haberi birazdan olacaktı.

Ateşin odasının önüne gelince tam o esnada odadan hemşire ve doktor çıktı

"Durumu nedir" diye sorunca doktor

"Hastanın durumu çok kötü değildi buraya gelince fakat yaşadığı korkudan ötürü bir nöbet,veya kriz her ikisi de olabilir, geçirmiş bundan ötürü de komaya girdi çıkması haftalar da sürebilir aylarda, yıllarda geçmiş olsun"

(Daha önce komaya girmedigimden ve sadece bilgim olduğundan sadece bildiklerim ile yazdım umarım düzgün ifade edebilmisimdir dnmdjdj)

Kuzey tepki verememişti sadece öylece kalmış duyduklarını sindirmeye çalışıyordu..

Aylar veya yıllar mı demişti o?

Evet hafta ve gün de demişti ama hep kötüyü düşündüğü gibi bunuda kötüsünü düşünmüştü..

Doktor ve hemşire yanından ayrılınca kapının yanındaki duvara yaslanarak oturdu bacaklarını da kırıp kendine çekmiş kafasını da oraya gömmüş öylece yaşadıklarını düşünüyordu.

Şuan kendini savunmasız bir çocuk gibi hissediyordu. Güzelini koruyamadığı için..

Elleri saçlarındayken öylece bekliyordu. Evet Ates uyanana kadar da bekleyecekti. O sırada hemşireler sedyede Ateşi normal odaya alıyorlardı.

Yutkunmuş gözlerini yummuştu.

Bir an aklına hayatından çıkıp gitmek geldi.

Ama tabikide geçmişini biliyordu. Bugüne kadar hayatına arkadaştan tut hoşlandığı kişiye kadar kimse yanında durmamıştı.

Hepsi birgün Ateşten vazgeçerek, arkalarında bir enkaz bıraktıklarını bilmeden gitmierdi hayatından.

Ve Kuzey bunu asla yapmazdı. Onu bırakmak istemiyordu ve bırakmazdı.

Asla o enkazın içinde Ateşi bırakmazdı

Anlamıştı Ateş te ona alıştığını.

O sırada kendine gelmesini tekrarlayarak Ateşi aldıkları odaya girdi.

Hemşireler geçmiş olsun diyerek çıkmıştı.

Kuzeyde Ateşi yatırdıkları yatağın başına gelip dizlerini üstüne çöktü.

"Sevgilim.." diye fısıldadı ona doğru.

"Lütfen beni bırakma lütfen benimle kal Ateşim.. sende gidersen bu adam çok acımasız birine dönüşecek" gözünden bir damla yaş düşünce hemen silmişti.

Güçsüz olmayacaktı. En azından dışarıda öyle görünmesi için.

O sırada sağ kolu gibi olan Esat'ı aradı "o aptal kızı buluyorsun hangi cehenneme götürür sen götür ve sana haber vermemi bekle" dedi.

Zarar vermeyecekti. Çünkü hasta olduğunu biliyordu. Buna rağmen evine aldığı için kendini suçluyordu.

Tedavi gördüm demişti ve Kuzeyde inanmıştı.

Şimdide bedelini Ateş ile ödüyordu. Telefonunu odadaki koltuğa doğru atmış Ateşi izlemeye devam etmişti.

"Özür dilerim.." diye fısıldadı tekrar tekrar.