Ateş-
Şuan Ecemin arabasında şoför sürerken Ecem benim yanımda bana yardımcı olan adamsa on koltuktaydı.
Bir kere, sadece bir kere gitme demiş sonrasında sadece gidişimi izlemişti.
Şimdi ne bekliyorsun demeyin.
Ona, beni bugün de olmasa başka birgün bırakırsın, dememe rağmen hayır dememişti. Bırakmam dememişti.
Şimdi siz söyleyin, her zaman terk edilen bir kızken nasıl kendime bunu bir daha yapayım?
Benide anlamalısınız..
Ecem ise onu duyduğumu biliyordu. "Hâlâ da arkasındayım özrümün" demişti.
Bir çok dubleks evin olduğu bir bölgeye giriş yapmıştık.
İçlerinden bana göre en güzelinin önünde durmuş yine yürümeme yardımcı olmuştu o adam.
Bir haftadır hareketsiz kalınca yürümemde biraz sorun vardı ama açılırmışım bir haftaya kalmadan.
Ecem önümüzde bize yeri gösterirken adamın bir eli belimde diğer eli kolumdaydı.
Yardım etmek için dokunduğundan rahatsız olmamıştım.
Fakat adam bana çok bakıyordu yada ben kafamda kuruyor, fazla büyütüyordum.
Odaya geldiğimizde adam yatağa oturmada yardım etmiş gitmişti.
Ecem "şimdi yorgunsundur biraz dinlen konuşur olur mu?"
Tam çıkacakken "şimdi konuşalım yorgun değilim zaten yatıyorum kaç gündür" Ecem de mutlu olmuştu bunu söyleyince
"Pekii" demiş kapıyı kapatıp yanima oturmuştu.
"Bak Ateş ben zor şeyler yaşadım kolay bir çocukluk geçirmedim" derin bir nefes alıp devam etti.
"Koca koca adamlar beni taciz ettiğinde, yaşıtlarımdan ölesiye dayaklar yediğimde yada kendi annem ve babam abimle beni dışarıya attığında çocuktum anlıyor musun" gözünden düşen bir yaşı hemen silmiş devam etmişti.
"Her seferinde o kurtardı beni" Kuzeyi kastetmişti.
"Bilerek yaptım, onu kırarsın sanmıştım ama öyle olmadığını da anladığımda pişman oldum yaptığım davranışlardan tekrar özür diliyorum" dediğinde birşey demeden de devam etti
"Seni Kuzey ile şuan ki konuşmama konu hakkında bile anlıyorum, benimde sevdiğim gitti, benide kendine alıştırdı ve gitti" titrek bir nefes verdi
"Bu yüzden anlıyorum ve Kuzey ne kadar abim olsada bile bu konuda sana hak veriyorum istediğin kadar süründür onu arkandayım" dediğinde gülümsedim.
Samimiydi.
Yaşadığı şeyler konusunda çok üzülmüştüm
"Şey bende bilmiyordum böyle şeyler yaşadığını üzgünüm.. ve evet sonuna kadar sürünsün" zorlukla uzanıp elini tuttum
"Bak bu konuda aynı şeyleri yaşamışız benimde hayatımın merkezine koyduğum herkes bıraktı ve Kuzey kendine bu kadar alıştırmışken bırakacağım demesi bile beni üzüyor anlıyorsundur beni.." bende ağlamaya başlamıştım çok bile dayanmistim bence
"Bak gerçekten ona çok değer veriyorum ve biliyorum beni kolay kolay bırakmaz ama böyle bir durumdayken hergun onu duyarken bana uyandığında beni birdaha görmeyeceksin diyor Ecem.. her gün konuşmaya çalıştım senin suçun değil demek istedim, asıl beni bırakırsan en büyük zararı görürüm demek istedim, çok çaresiz kaldım, korktum, gözümü açtığımda onu görmemekten çok korktum.." ağlarken konuştuğum cümlenin sonuna geldiğimde Ecem bir abla gibi kollarının arasına aldı ve benimle ağlamaya başladı
Cidden şuan benimle ağlaması daha da ağlamama sebep oluyor!
Bende ona sarıldım. Çok ihtiyacım olduğunu dahi şimdi anlıyordum.
"Ecem bırakmaz değil mi beni?" Diye sordum burnunu çekerek
Benden ayrılıp "bırakırsa o zaman birlikte öldürürüz onu kızım" oda burnunu silmiş akan rimelini eliyle silmişti
"Hem yeter bu kadar sümüklü böcekler gibi durmak hemen bugün dinlenip biraz iyi ol birlikte mükemmel bir bakım yapcaz hade şimdi yat zibar" diyip odadan çıktı
Arkasından gülerek yatağa uzandım ve sanki 1 haftadır yatmamisim gibi yine uyudum..
İlahi bakış açısı-
"Lan sen biliyor musun ne kadar ağladığını şerefsiz"
Ecem aşağıya inmiş indiğinde arayan Kuzeyin telefonunu açmıştı.
Ve Kuzeyin ilk kullandığı kelime 'nasıl' olduğundan böyle bir cevap vermişti Ecem
Kuzey cevap vermeyince Ecem
"Bana bak her konuda arkanda olurum ama bu konuda asla! Aptal aptal konuşup kızın nasıl bir hafta üzmüşsün haberin varmı!" Sesi baya yükselmişti fakat Ateş hala mışıl mışıl yatıyordu.
Kuzey derin bir nefes aldı ama yine cevap veremedi.
Ecem cevap vermeyince tekrar konuşmuştu
"O istemediği sürece evime de almıyorum seni haberin olsun" dediğinde Kuzey alayla güldü
"Daha birkaç hafta önce nefret eden sen değil mıydın ya" bu seferde Ecem güldü
"Beni tanımamışşınız Kuzey bey bu soruyla sizi baş başa birakiyorum ve tekrarlıyorum o istemediği sürece evime adım atamazsın" deyip yüzüne kapatmıştı.
Kuzey de biliyordu neden yaptığını ama o an yine cevap almak istemişti.
Ve cevabını da almıştı.
Ecem kapattıktan sonra odasına çekildi ve kısa sürede oda uykuya daldı.
Ama oda Kuzeyi tam tanımamıştı..
Evde korumalar dışında, hizmetlileri hepside yatmıştı.
Tüm kapalı ışıklarda bunun kanıtıydı.
Kuzeyde tam o anda Ateşin kaldığı odanın penceresinden içeri girdi.
Zaten bunu bekliyordu ve tabikide tüm gün buralardaydı.
Odadan içeri girdikten sonra Ateş üşümesin diye pencereyi tekrar kapattı ve yatakta uyuyan güzeline baktı.
İç çekti onu izlerken ve yanına doğru ilerledi.
Yanına uzanıp müptelası olduğu yüzünü seyretti.
Sonrasında onu kollarının arasına alıp kafasını da saçlarına daldırdı.
Kokluyordu, öpüyordu, oynuyordu. Bunları yapmayı çok seviyordu.
Ve onunda sevdiğini biliyordu..
Kısa sürede oda uyumuştu.
Ateşin kokusuyla..
✨
Vee bir bölüm sonu dahaaaaaaa
Bu haftasonu anacum ve babam şehir dışındaaaaaa yarın veya pazartesi gelcekler hade hayırlısı
Vee evet annem yok kural yok arkadaşlarr xjmskdmwjd
Şaka bir yana bu haftasonu ders mers yoktu yani ödev yoktu sadece biraz tekrar test filan yapıyorum bu yüzden de bölüm atabiliyoreem
Bölüm nasıldı?
Ecem?
Ateşin kararı?
Seviliyorsunuzzzzzzzzzzz
Öpüldünüzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzz
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kocammış/TEXTİNG
Roman pour Adolescents"Sen kimsin?" " İlerdeki kocan diyelim" Wattpad de ilk kocammış adlı kitaptır lütfen isimi bile başka kitapta kullanmayınız. Ailesi tarafından sevilmeyen bir kız.. Mardin'e gider ve orada kendine küçük bir ev tutarak hayatını sürdürür.. Ama bu kızın...
