SİNEM ( GERÇEK AİLEM)

5

SİNEM'DEN

Sinanlar ile beraber kantindeydik Ahmed'in doymasını bekliyorduk 3 tostunu bitirmişti şimdi 4. Yarısındaydı ve tenefüsün bitmesine sadece 3 dk vardı ve biz 2 kat çıkıcaktık.

" Hadi Ahmet bak derse geç kalıcaz acele et."

"Yaa Sinoş yediğimi boğazıma dizdin benden değerlimi geç kalalım nolucak."

Ensar kafasına vurdu" hadi gerizekalı daha ne yiycen şimdiye ayı olsa doymuştu. İlkten geç kalalımda hocaların gözünden düşelim dimi ?"

Ayağa kalktık" tamam gel devamını derste yersin hadi" zar zor Ahmedi kaldırıp sınıfa gitmeye başladık.

"Ya kim bu sınıfı kantinin 2 kat yukarısına koydu? Bu okulda öğrenciler hiç düşünülmüyor."

"Ahmet salak salak konuşmada hızlı yürü geç kalıcaz."

"Ya siz beni niye sürekli zorbalıyorsunuz? Hadi bu ikisi ikiz de sen niye beni tutmuyorsun muhacir?"

" Ben genellikle salakları tutmuyorum, üstüne alınma Ahmetcim."

"Yaa öyle desene bende sadece bana özel sanmıştım. Oh içim rahat- bir dakika NE ?"

" sonunda anladı"

Hepimiz kahkaha atıp sınıfa girdik. Tam arkamızdan da hoca. Okul böyle geçip gitti. Okul sonunda bitmişti ama ben ilk kez okul bittiği için mutlu değildim.

İstemeye istemeye çantamı topladım. Sesizce merdivenlerden indik normal de asla susmazdık. Sinan ile Ahmet bir ders erken çıkmıştı işleri varmıs. Bahçeye çıktık bahçenin tam karşısında arabasına yaslanmış olan Alp abimi gördüm, direk koşarak abimin boynuna atladım.

"Yavaş güzelim düşüp bir yerlerini inciteceksin."

"Hıh iyi tamam. Bırak o zaman da ineyim, mazallah düşüp bir yerimi incitirim."

"Güzelim yine neye alındın senin için diyorum. Düşürsen bir yerine bir şey olur."

"Düşersem tutmaz mısın?"

"Tabiki tutarım abiler ne içindir."

Bunu sanki sadece bu olay için söylemiyorda her zaman için söylüyor gibiydi. İkimizde gülüşürken arkadan bir ses geldi.

" Ooo Sinem hanım bizi hiç özlemediniz sanırım, baksana yüzümüze bile bakmıyorsun." Savaş abim tabiki hemen kendini belli etti.

" Olur mu öyle şey abim sadece ilk Alp abimi gördüm ondan yoksa senin gibi bir yakışıklının yüzüne nasıl bakmam."

Sırayla tüm abilerim ile sarıldım. Kısa bir zaman geçsede onları çok özlemiştim. Biz gülüşürken arkadan birileri adımı seslendi.

"SİNEM"

Polat gereksizi sinirli bir şekilde buraya geliyordu ayaklarıyla resmen yeri dövüyordu. Arkasından gelen gereksiz kardeşleride ( toprak,oğuz ve ömer dışında) cabasıydı.
"Ne oldu?"
"Nemi oldu ne yapıyorsun burda?"
" Ne yapıyor gibi gözüküyorum abilerim ile sohbet ediyorum."
" Yoo bizimle sohbet falan etmiyorsun."
"Zaten yabancılarla değil abilerim ile sohbet ediyorum dedim. "
Verdiğim cevapla hepsinin gözlerinde bir kırılma gördüm. İçim bi anlağına acıdı ve pişman oldum. Ama Tarığın dedikleri ile pişmanlığım tuzla buz oldu az bile demiştim.

"DNA raporu öyle demiyor ama istersen tekrarlayalım böylece anlarsın kimin yabancı olup kimin olmadığını." Savaş abim sinirlenip Tarık'ın üzerine yürüyecekken Barış abim tuttu onu. Savaş abime göre her zaman daha sakindir ama onunda kendini zor tuttuğunu gördüm.