SİNEM ( GERÇEK AİLEM)

10. Bölüm

Gözyaşlarımın yuvarlanmasıyla Alp abim hemen gelip bana sarıldı.

"Ağlama güzelim akıtma incilerini, tabiki sana inanıyoruz " onun ardından Mete ile Sinan gelip sarıldılar.

" Bunu nasıl düşünürsün sağ yarim? Sen demedin mi insan diğer yarine nasıl inanmaz."

" Evet abla tabiki sana inanıyoruz. İnsan ablasına inanmaz da kime inanır?"

Sonra savaş abim ile Salih abim geldi, onların gözlerinde ilk şüphe vardı ama sonra bana inandılar.

" Özür dileriz güzelim bian düşündük. Gerçekten özür dileriz eşşeklik ettik. "

" Ne malum Sinem'in doğru söylediği?"

" Ne diyorsun sen Barış?"

" Evden Pınar ile buluşucam diye çıkıyor, ama burda Pınar falan yok. Tanımadığımız bir adam var ve Sinem'e sarı--"

" Sen ne dediğini biliyor musun barış? Benim kızım bir şeyim değil diyorsa değildir. Nasıl bunun aksini düşünürsün?"

Babamın söylediklerinden sonra abim durdu.

" Bana gerçek yüzünü gösterdiğin için teşekkür, abi..."

"Sine--"

" Yeter daha fazla duymak istemiyorum."

Şimdiden söyledikleri için pişman olmuş gibiydi ama artık çok geçti.

Annemin gözlerinde de hayalkırıklığı vardı.

Karal ailesin düşünceleri umrumda bile değildi ama onlarında ne düşündüğü belliydi.

Zaten şeytan ikilisi bana bakıp sırıtıyordu.( Evet ikilisi üçlüsü değil aralarından biri iyiymişm)

Onların dışında Polat bey ve Demir beyin bana inanmadığı belliydi. Onların dışındaki kişiler inanıyor gibiydi.

Gözyaşlarımı silip şeytan ikilisinin yanına gittim.

" Size teşekkür edeceğim aklımın ucundan bile geçmezdi ama... Teşekkürler. Bana etrafımdaki insanların gerçek yüzlerini gösterdiğiniz için teşekkürler."

Herkes şaşkınca bana bakıyordu. Telefonumu çıkarıp Faruklar ile Nisa' nın konuşmasının ses kaydını açtım.

Faruk ile Tarık şok içinde bana bakıyorlardı. Kimse ses çıkarmadan ses kaydını dinliyordu.

Ses kaydının sonuna gelmiştik. Demir bey Faruğun yanına gidip ona güçlü bir tokat attı. Aynı şekilde Büşra hanım da Tarığa tokat attı.

Polat gereksizi de Ateşe tokat atacakken araya girdim. Bana şaşkınlıkla baktı. Tam o sırada Savaş abim Nisa'ya bağırıyordu.

" Dua et kızsın, yoksa seni öyle bir dövmüştüm ki aklın hayalin şaşar."

Sonra babam araya girdi. " Tamam Savaş yeter. Onun cezasını eve gidince karar vericem. Şimdilik bi dur."

Herkes şaşkınca birbirine bakıyordu. En son babam söze girdi." Bu ne demek Demir bey? Oğullarınız nasıl böyle bir işe kalkışır? Böyle mi Sinem'e sahip çıkıyorsunuz, şimdi böyleyse Allah bilir evde nasıl davranıyordur oğullarınız kızıma?'

" Haklısınız Mehmet bey, bende oğullarımdan böyle birşey beklemezdim. Ama emin olun bunun bir cezası olucak bir daha böyle bir şey yapamı aklıllarından bile geçirmeyecekler."

" Demir bey beni sizin oğullarınız ilgilendirmiyor. Kızımın resmen sizin yanınızda can güvenliği yok. "

" Orda durun Mehmet bey kızımı tabiki koru--"