I Love You Mr.President Since Day 1

16

Nagkaroon ng konting excitement sa opisina nang mag-anunsyo si Daniel ng isang bagong contest para sa lahat ng designers sa company. "Best in designing contest!" sabi ni Daniel habang nakatayo sa harap ng mga empleyado. "Magkakaroon ng reward ang mananalo, at ito ay hindi basta-basta. All expenses paid trip, kasama ang cash prize. Kaya gawin niyo ang best niyo!"

Napalitan ng kilig at excitement ang paligid. Lahat ng empleyado ay agad-agad nagplano ng kani-kanilang mga ideya. Si Amora, kahit medyo kinakabahan, ay nakangiti rin. Matagal na niyang gustong ipakita ang galing niya sa design, at ito na ang pagkakataon niya.

Habang naglalakad si Amora palabas ng meeting room, napansin niya si Sir Jem at si President K na mukhang seryoso ang pag-uusap. Nagtataas na ng boses si K. "Bakit palagi kang wala, Jem? Lagi na lang ako ang gumagawa ng trabaho mo!"

Naiiling lang si Sir Jem, halatang hindi naaapektuhan sa galit ni K. "Alam mo, K, hindi mo kailangang maging ganito. I'm doing my best."

Tumayo si Daniel para pumagitna sa dalawa. "Tama na, K, Jem, ayusin natin ito nang maayos. We're family, okay? Wala dapat nag-aaway."

Pero hindi nagpapigil si K. "Family? Paano magiging okay 'to kung hindi ka naman nagpapakita sa opisina, Jem? I can't trust you with the work!"

"Alam ko, I'm trying to—" Naputol ang sasabihin ni Jem nang biglang bumukas ang pinto. Pumasok si Astrid, ang ex ni President K, at tila biglang nagliwanag ang buong opisina. Hindi mapigilan ng mga empleyado na magbulungan. "Siya 'yun, diba? Ex ni Pres K?"

Halatang napatigil si K, pero pilit niyang kinokontrol ang sarili. "Astrid, what are you doing here?" tanong niya, medyo malamig ang boses. Nakatitig siya sa kanya pero bakas ang tension sa kaniyang mukha.

Si Astrid naman ay naglakad ng diretso kay K, ngumingiti ng kaunti. "K, I just wanted to talk. Can we?"

Nakita ni Amora kung paano nag-iba ang ekspresyon ni K. Bagama't galit ito kay Jem kanina, parang naging awkward at tahimik siya sa harap ni Astrid. Si Jem naman, napailing lang at umalis ng opisina, mukhang hindi interesado sa drama. Si Daniel naman ay mukhang nahihirapan kung ano magiging reaksyon ni K mula sa sitwasyon. 

Kinagabihan, naglakad-lakad si Daniel at Amora matapos ang trabaho. Hinatid siya ni Daniel pauwi, at habang nasa labas na sila ng bahay ni Amora, nagsalita si Amora, "Sir Daniel, gusto mo bang mag-dinner muna bago ka umuwi?" Nakangiti ito, at halatang gusto niyang makasama pa si Daniel ng konti.

Nag-isip si Daniel saglit pero ngumiti rin. "Sure, Amora. Hindi pa ako gutom, pero may bibilhin muna ako ."

Sa loob ng bahay, habang kumakain sila, napag-usapan nila ang mga simpleng bagay — tungkol sa work, sa contest na ini-announce kanina, at iba pa. Pero pagkatapos ng ilang minuto, naging seryoso ang tingin ni Amora, at mukhang may gustong sabihin.

"Alam mo, Sir Daniel," biglang sabi ni Amora. "May isang bagay ako na hindi ko madalas ikuwento sa iba."

Napatingin si Daniel sa kanya, seryoso na rin ang mukha. "Ano yun, Amora?"

Napabuntong-hininga si Amora bago magsalita muli. "Simula nung bata pa ako, hindi ko talaga kilala ang totoong magulang ko. Iniwan lang ako sa isang bahay ng mga malalayong kamag-anak na tumulong sa akin habang lumalaki. Wala akong alam tungkol sa kanila, except sa isang sulat na iniwan nila nung baby pa ako."

Napatigil si Daniel sa pagkain. "I didn't know, Amora. That must've been hard."

Tumango si Amora, pilit na ngumingiti pero bakas ang lungkot sa mata niya. "Oo, mahirap. Pero natuto akong mag-isa. Masaya naman ako ngayon dahil sa trabaho sa JEWS Company. Ang dami kong natutunan, pero... minsan, hinahanap ko pa rin ang mga sagot."