I Love You Mr.President Since Day 1

15

AMORA

Tatlong araw na lang, at matatapos na ang isang buwan ng pagiging personal assistant ko kay President K. Nakaramdam ako ng kaunting lungkot habang naglilinis sa sala ng bahay niya. Kahit na medyo mahirap ang trabaho, naging masaya ako sa mga alaala at karanasang nakuha ko. Habang pinapakinggan ang musika, sinimulan kong ayusin ang mga dekorasyon sa paligid.

Nakatalikod ako sa main door, kaya't hindi ko namamalayan na may mga bisita na pala. Bigla akong nagulat nang may bumagsak na baso. Akala ko ay ako ang nakabasag, pero nang lumingon ako, nakita ko ang isang matandang lalaki na galit na galit. 

"Anong klaseng kumpanya ito? Bakit hindi natuloy ang bagong branch sa Paris?!" sigaw ng matanda. "Ang dami ng oras na nasayang! Pinagmumura ko na si Kian!"

Muntik na akong mapahinto sa paghinga. Nakita ko ang pagkabagsak ng mukha ni President K—wala itong kibo at tahimik, habang ang tatlong kapatid ay tila hindi na alam ang gagawin. Si Sir Jem, na kilalang mahilig sa kalokohan, ay tila hindi mahanap ang tamang sagot sa sitwasyong ito. Napansin ko ang nag-iisang ngiti ni Sir Daniel, na tila nakakaalam kung paano i-handle ang sitwasyong ito.

"B-bakit hindi mo sinabi na may problema, K?" tanong ni Sir Jem, tila nais na maaliw ang sitwasyon.

"Hindi ko alam kung anong nangyari. Ang dami nang nangyari, at hindi ko rin inaasahang magkakaganito," sagot ni President K. Sa tingin ko, nag-aalala na siya sa kanyang reputasyon.

Tahimik lang ako sa isang sulok, natameme. Hindi ko alam kung anong gagawin. Maya-maya, may isang katulong na nag-abot ng tubig sa ama ng tatlong magkakapatid. Dahil sa tubig, tila nahimasmasan ang matanda at umupo. Nagpatuloy ang usapan, ngunit hindi ko pa rin maalis ang takot sa aking dibdib.

"Sinong kasama ni Kian dito?" tanong ng matanda, tinitingnan ako mula ulo hanggang paa. Ramdam ko ang pagkabahala sa aking puso. "Sino siya?"

"Bago lang po siya," sabi ni President K, habang nakatingin sa akin. "My P.A."

"New artist/designer," sabi ni Sir Daniel, na tila natutuwa sa akin.

Tumingin ang matanda mula sa akin patungo kay Pres. K at Sir Daniel. Muntik na akong mahulog sa pagkakatayo ko. Hindi ko alam kung anong dapat kong gawin. Para bang nag-aabang ang lahat ng tao sa akin. "Sino siya?" tanong niya ulit, pinapansin ang takot ko.

Nanginginig ang mga kamay ko habang dahan-dahan akong lumapit sa kanila. "Ah, ako po si Amora," sabi ko, halos hindi ko marinig ang boses ko. Sa kabila ng takot, nakuha kong ipakita ang ngiti.

"Amora," ulit ng matanda. Parang may naaalala siya. "Narinig ko na ang pangalan mo. Ikaw ba yung nagdesenyo sa kumpanya namin?" tanong niya, tila hindi makapaniwala.

"Opo, sir," sagot ko, iniwasan ang kanyang tingin. "Sana po magustuhan niyo ang mga nagawa ko."

"Interesting," sagot ng matanda, tumingin siya kay Pres. K at sa kanyang mga anak. "Kian, mukhang nagtagumpay ka sa paghahanap ng mga bagong may talento."

"Salamat, sir," sabi ni President K, subalit may bakas pa rin ng kaba sa kanyang boses.

Maya-maya pa, nagtanong si Sir Jem. "Nandito ba ang mga papeles ng new branch sa Paris? Bakit hindi tayo nakakuha ng update?"

"Wala akong siguradong impormasyon," sagot ni President K. "Pero magwo-work tayo sa mga detalye na kailangan, sir. Maganda na lang kung maayos natin ito."

Habang nag-uusap sila, hindi ko maiwasang isipin ang mga nangyayari. Pakiramdam ko, parang nandoon ako sa gitna ng isang bagyo. Ang tatlong magkakapatid ay tila mga tigre na handang manghuli, habang ang kanilang ama ay nag-aalburuto. Tila wala na akong silbi sa sitwasyong ito.