ခ်မ္းျမႇေ့နိုးလာရင္ တစ္ခုခုစားဖို႔ ေခါက္ဆြဲကိုသာ ၾကက္ဥႏွင့္ျပဳတ္ေပးလိုက္သည္။ၾကက္သားကေတာ့ ညကအျမည္းလုပ္ပစ္လိုက္တာမို႔မရွိေတာ့ေပ။ေခါက္ဆြဲျပဳတ္ပန္းကန္ေလးအားသယ္လို႔ ေဝယံအခန္းထဲဝင္သြားလိုက္၏။ကုတင္ထက္အိပ္ေမာက်ေနေသာ ခ်မ္းျမႇေ့ပုံစံေလးကတကယ္ကိုေအးခ်မ္းလြန္းလွပါသည္။
"ခ်မ္းျမႇေ့...ထ ထ....တစ္ခုခုထစား"
ေဝယံႏွိုးေတာ့ အင္းအဲသာအသံျပဳလို႔ နိုးမလာ။
"ေဟ့ေကာင္...ထပါဆိုကြာ...ေခါက္ဆြဲျပဳတ္ေတြပြကုန္မယ္ဟ"
ေနာက္တစ္ႀကိမ္လက္ေမာင္းကေနကိုင္ကာ ႏွိုးေတာ့မွထေတာ့၏။
"ဟာ...ျဖည္းျဖည္းထေလကြာ...ေအာက္ပိုင္းကတစ္ခုခုနာသြားပါဦးမယ္"
ေဝယံစကားမွာ ခ်မ္းျမႇေ့ကမ်က္ႏွာကေလးရဲသြားေလသည္။
"ရတယ္ေဝယံ...ဒီနာက်င္မႈေလာက္ကေတာ့ ငါေနသားက်ေနပါၿပီ"
"ငါကေတာ့မင္းကိုဂ႐ုစိုက္ရမယ့္တာဝန္ရွိတယ္ခ်မ္းျမႇေ့...ၿပီးရင္ေဆးလိမ္းေပးမယ္...ေဆးလည္းေသာက္ရမယ္"
"ေအးပါဟ"
သာမာန္ေယာက်ာ္းႏွစ္ေယာက္ၾကား ဒါမ်ိဳးကိစၥေတြက ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းသာေျပာျဖစ္သလို နည္းနည္းေလာက္ရွက္တာကလြဲ၍ တအားႀကီးလည္းအရွက္အေၾကာက္ႀကီးမေနပါ။
"ေဝယံ"
ခ်မ္းျမႇေ့ေခၚေတာ့ ေဝယံကပါးစပ္ထဲေရာက္ေနတဲ့ေခါက္ဆြဲအား အရင္ဝါးကာၿမိဳခ်လိဳက္သည္။
"ေျပာေလခ်မ္းျမႇေ့"
"အခုကငါတို႔ရည္းစားေတြျဖစ္သြားၾကၿပီေပါ့ေနာ္"
"အင္း..အခုကေတာ့ရည္းစားေတြေပါ့...ဒါေပမဲ့ငါမင္းကိုယူမွာခ်မ္းျမႇေ့...ငါမင္းကိုလက္ထပ္မွာ"
ေဝယံစကားကိုခ်မ္းျမႇေ့ကရယ္သည္။
"ဒါေပါ့...မင္းငါ့ကိုယူကိုယူရမွာေပါ့...စားၿပီးနားမလည္ဝါးၿပီးေထြးထုတ္တာမ်ိဳးေတာ့ ခ်မ္းျမႇေ့ေအာင္ကိုလာမလုပ္နဲ႕"
ခ်မ္းျမႇေ့ဆိုေတာ့ေဝယံကရယ္ျပန္သည္။
ခ်မ္းျမႇေ့ကေခါက္ဆြဲတစ္လုပ္ကိုပါးစပ္ထဲထည့္လိုက္ကာ အရသာခံ၍ေသခ်ာစားေနေလသည္။
YOU ARE READING
ရမ္မက်နွံထဲဝယ်(Completed)
Romance"အချစ်...ဟက်...အလကားအရေးမပါလိုက်တာ" "အချစ်ဆိုတာ မီးတောက်တစ်ခုထက်မပိုဘူး...အချစ်ဆိုတာရုပ်ရှင်မဆန်ဘူး...အချစ်ဆိုတာ ကဗျာဆန်မနေဘူး....ပြီးတော့အချစ်ဆိုတာ ငါ့အတွက်လည်းမလိုအပ်ဘူး"
