Jhoanna's POV
Hi! If you guys don't know who am I, ako nga pala si Jhoanna Christine Robles. Friend ko na si Ate Aiah dati pa 'cause I like being with her company. Feeling ko ang gaan-gaan ng buhay kapag andiyan siya tipong isang tawa niya lang matatawa na rin ako agad. Baka nga isa talaga siyang Mama Mary na handang nakaalalay para sa'yo. Andito kami ngayon sa studio para magphotoshoot, sinama lang ako ni Ate Aiah kasi she needs my help and I don't want din naman na iwan siyang mag-isa baka mapaano siya. Wala rin naman akong gagawin kaya go na this hehe.
Nagulat lang ako ng yung subject pala naman is familiar sa dinedescribe ni Stacey. Siya ba talaga 'to o namamalikmata lang ako? Sa pagkakatanda ko sa sinabi ni Stacey eh "maputi, makinis, at matingkad na kulay pulang buhok" hindi naman mawala sa utak ko 'yon dahil nakita ko rin siya sa paborito naming coffee shop hindi ko lang mawari kung siya ba talaga 'yon dahil hindi naman namin nakita yung mukha niya. Siya rin kaya ang nagpatahimik saamin no'ng mga araw na 'yon?
Habang iniisip ko naman lahat ng mga katanungang iyon ay hindi ko maipagkakailang maganda talaga siya at mukhang nahuhumaling si Ate Aiah sakaniya dahil nakikita kong ngumingiti rin ito sa tuwing magpipicture siya sakaniya. Yung mga ngiting ganiyan ni Ate Aiah? Inlove 'yan! Kahit naman kasi siguro ako magugustuhan ko siya, kaso loyal ako kay Mahmen hehe.
Pinagmasdan ko lang naman si Ate Aiah sa ginagawa niya, sinusuportahan ko lang siya sa mga kailangan niya, kung anong iuutos niya gagawin ko. Kasi I think this is her biggest client na out of nowhere eh bigla nalang daw siyang chinat kaya I'm happy for her. I never saw her this happy when taking pictures of someone. Iba talaga feeling ko eh. Nilapitan ko naman siya't inasar.
"Uy Ate Aiah, matunaw 'yan ha?" Bulong ko sa tabi niya
"HOY! Sira wala 'yan noh! Mga ngiti mo Jhoanna ha!" -Aiah
"Aysuuuuus, ngayon ka pa ba magtatago saakin? Eh halos dikit-pusod na nga tayo?" Pang-aasar ko sakaniya habang tinatawanan sa reaksyon niya.
"Hay nako Jhoanna, wala pa sa utak ko 'yan." -Aiah
"Wala sa utak pero nasa puso?"
Umiling nalang si Ate Aiah sa sinabi ko, kilala ko si Ate Aiah sobrang softie niya pero yung softie niya eh may nilulugar, kaya kapag nasa puso ka na niya? Paniguradong hinding-hindi ka niya makalilimutan.
Nakikita ko rin ang mga pagtitig ni Ate Aiah kay Mikha through the lenses, talagang kinikilatis niya si Mikhaela at mukhang nahuhumaling siya rito dahil hindi niya hinahayaan na maging uncomfortable si Mikha. Ayaw niya raw tawagin kong Mikhaela si Mikha dahil siya lang daw tatawag no'n sakaniya. Talaga 'tong si Ate Aiah ang feeling, jowa yarn?!
Hinahayaan ko na lang siya, kasi minsan lang din naman siyang lumigaya nang ganito. Natutuwa akong makita siyang ganito; akala ko kasi dati hopeless romantic na talaga 'to. Ngayon, may tinatago pa rin palang pagkababae 'to! HAHAHA. At mas lalong hindi ko inaakala na sa babae rin pala siya mahuhulog.
Habang pinagmamasdan ko silang dalawa, parang ako na rin ang nakakaramdam ng saya. Iba ang vibe kapag may taong kayang magbigay ng inspirasyon at ligaya sa buhay mo. Tila ba natutunaw na ang puso ni Ate Aiah sa bawat ngiti at tingin ni Mikha. Ang cute lang!
Ayoko munang pangunahan siya; basta masaya lang akong nakikitang masaya siya. Ganiyan ako ka-supportive kay Ate Aiah. Kasi alam kong she deserves to be loved and to love rin. Sa mga pagkakataong ito, parang gusto ko ring umibig, pero may oras pa naman para diyan. Ngayon, ang mahalaga ay ang masayang ngiti ni Ate Aiah at ang pag-asa na nagliliyab sa mga mata niya.
Sana maging masaya rin siya kay Mikha. I'm rooting for them, kahit na wala pa akong masyadong alam. Ang ganda lang ng pakiramdam na makita ang kaibigan mo na finally finding someone who makes her happy.
Kaya't habang nagpapatuloy ang photoshoot, nagpasya akong gawing memorable ang araw na ito. Magiging special ito hindi lamang para kay Ate Aiah, kundi para sa aming dalawa bilang mga kaibigan na nagmamahalan at sumusuporta sa isa't isa. And who knows? Baka may mas magandang mangyari sa amin in the future.
As the photoshoot progressed, the atmosphere in the studio buzzed with excitement. Mikha was posing effortlessly, and I could see how Aiah's eyes sparkled every time she snapped a picture. I couldn't help but grin at my best friend.
"Uy, Ate Aiah!" I called out, unable to resist the urge to tease her again. "I think Mikha is starting to get a bit too used to your gaze. Nakaka-awkward na!"
Aiah turned to me, her cheeks flushing a light shade of pink. "Shut up, Jhoanna! Wala akong ginagawa!" she protested, but the shy smile on her lips betrayed her.
"Really? 'Wala akong ginagawa?' Parang hindi ko nakikita ang mga mata mo sa kanya! Ang intense ng mga tingin mo, parang gusto mo nang ilabas ang camera at gawing portrait!" I teased, leaning closer to her. "Sige, admit it, in love ka na!"
Aiah threw a playful glare my way, but I could see the corners of her mouth twitching upward. "I'm not in love! I'm just... appreciating her beauty," she said defensively, but the way she spoke made it sound more like a confession.
"Appreciating her beauty? Bakit parang ang saya-saya mo? Magka-photoshoot lang kayo, pero parang nag-date na kayo!" I smirked, wiggling my eyebrows at her.
"Basta! Ang mahalaga, maganda ang lumalabas na pictures! Hindi mo ba nakikita?" Aiah retorted, but her voice was laced with laughter.
"Sure, sure! Pero pagdating sa usapang puso, mukhang ready ka na ring mag-pose, ha!" I shot back, pretending to flick my hair dramatically. "You know what they say, a heart in focus can make the best pictures, right?"
Aiah burst into laughter, shaking her head. "You're impossible! But fine, maybe she is... cute," she finally admitted, the blush creeping up her cheeks again.
"Cute? Hala! Ang dami na naman nating drama dito! Sa next shoot, baka may love story na tayong masaksihan!" I giggled, nudging her playfully. "Kailangan ko na ng popcorn!"
"Stop it, Jhoanna! I can't handle this kind of pressure!" Aiah exclaimed, but the laughter in her eyes told me she secretly loved the teasing.
I could see her stealing glances at Mikha again, who was now laughing at something the photographer said. "Okay, I'll stop... for now," I said, giving her a cheeky wink.
"Just wait until I get my turn to tease you about Mahmen!" Aiah shot back, crossing her arms, her playful grin reappearing.
"Touché, Ate Aiah. Touché," I laughed, knowing that our playful banter would continue as long as we had moments like these.
--------------------------------------------------------
YOU ARE READING
Bound by Destiny: The MikhAiah Chronicles
أدب الهواةTwo people who are strangers at first, coming from different continent but destined to meet. Their paths cross by chance, and they start off with no intention of being anything more than acquaintances. However, over time, they are drawn to each othe...