Zawgyi
" ကယ္..ကယ္ၾကပါ... ကယ္ေပးပါဦး အင့္ "
အေဝးေျပး လမ္းမထက္တြင္ သူမ၏ နာက်င္စြာ ညည္းၫူသံကလြဲၿပီး တိတ္ဆိတ္ေနသည္။ ေဇာက္ထိုးျဖစ္ေနေသာ ကားထဲတြင္ သူမ ကူကယ္ရာမဲ့ေနသည္ ။ ကားမွန္စမ်ားက သူမ၏ ခႏၶာကိုယ္ထဲ ထိုးစိုက္ဝင္ေနသည္ ေပါင္တစ္ျခမ္းသည္လည္း ကားထဲတြင္ ညွပ္ေနကာ ထိုေနရာမွ ေသြးမ်ား ျပည့္အိုင္လာသည္ ဝမ္းဗိုက္မွာ စိုက္ဝင္ေနေသာ မွန္ကြဲစကို ဖယ္ထုတ္ရင္း သူမရဲ႕ ရစရာပင္မရွိေတာ့ ကယ္ၾကပါဟု တိုးၿငီးစြာ ေအာ္ဟစ္ရင္း ဒီအေျခေနမွ လြတ္ေျမာက္ခ်င္မိေနသည္။
ကယ္ၾကပါ ကယ္ေပးပါ.. ဒီတိုင္း ေသလိုက္လို႔မျဖစ္ဘူး ၊ ဘုရားသခင္ ကြၽန္မဘဝမွာ ေကာင္းေပ့ဆိုတဲ့ကုသိုလ္မ်ိဴးလုပ္ဖူးတယ္မရွိေပမယ့္ မေကာင္းတဲ့အရာမွာလည္း ေပ်ာ္ဝင္ခဲ့ျခင္းမရွိပါဘူး ။
မ်က္ဝန္းအိုင္တြင္ အရိပ္ထင္လာေသာ ကုန္ကားတစ္စီးသည္ အရွိန္ျပင္းျပင္းႏွင့္ သူမရွိရာ ဦးတည္ေနသည္။ သူမ မ်က္ရည္စီးေၾကာင္းမွာ ေသြးမ်ားႏွင့္ ေရာယွက္ေနၿပီး ႏွာရိုးမွ တစ္ဆင့္ ရင္ၫႊန့္ရွိ အမာ႐ြတ္ေပၚသို႔ ျဖတ္သန္းစီးဆင္းသြားသည္။
ကုန္ကားႏွင့္ သူမအကြာေဝး မျခားေတာ့သည့္ အခ်ိန္မွာပင္ အျမင္အာ႐ုံထဲသို႔ ေရာက္ရွိလာေသာ ပုံရိပ္မ်ား ယခုခ်ိန္ထိ တစ္ကိုယ္တည္းေသာ ဆုံးျဖတ္ခ်က္မ်ားေၾကာင့္ နစ္နာခဲ့ေသာ လူမ်ားရဲ႕ ငိုေႂကြးမႈမ်ား အရာအားလုံးမွာ သူမသည္ လူဆိုးတစ္ေယာက္ႏွယ္ ေမွာင္မိုင္ ငိုေႂကြးေနေသာ ပုံရိပ္မ်ားထဲမွ လင္းလက္ေနေသာ အလင္းေရာင္ေလး အႏွီးထုပ္ထဲ အိပ္ေမာက်ေနေသာ ကေလးငယ္ေလး ေဘးတြင္ရွိေသာ အမ်ိဳးသမီးရဲ႕ အၿပဳံးမ်ားက ေတာက္ပေနသည္က ေသဆုံးရေတာ့မည့္ သူမပင္ ေၾကာက္လန့္ေနမႈမ်ား ယုတ္ေလ်ာ့လာသည္။
ကြၽီ.. ဒုန္း! ဒုန္း !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
" အသက္ရွင္ခ်င္တယ္ အခြင့္ေရးေပးပါ။"
ဘုရားသခင္သာ ရွိခဲ့ရင္ မတရားခံရတဲ့ ကြၽန္မကို အသက္ရွင္ခြင့္ေပးပါ ကြၽန္မဘဝကို ျပဳျပင္ဖို႔ အခြင့္ေရး... ေနာက္ဆုံးအႀကိမ္အျဖစ္ ေတြးမိတဲ့ အေၾကာင္းရာက ရွင္သန္ခြင့္ရဖို႔ အသနားခံျခင္းပင္။
