KUZEY MAVİSİ

2.BÖLÜM İLK ATIŞMA

(medyada Kuzeyy)

KUZEY

 Geçmişimle bu günümü kıyaslarken manevi babam Selim Kaya geldi ve düşüncelerimi böldü. "Aaaa!Hani hazırlanmamışsın bugün panayır vardı umarım unutmamışsındır."anasını..unutmuştum.Aslında bugün bir şeylerin olduğunu anımsamıştım ama panayırın olduğu aklımdan çıkmıştı.Eğlenceli olabilirdi ama ben pek sevmezdim böyle ne bileyim çok yapmacık gelirdi bana belki de hayatımda pek gülememiş olmam ya da mutlu olamadığımdandı.Neyse canımdan çok sevdiğim manevi babamı kıramazdım tabi manevi annemi de unutmamak lazım.Babam öyle bana bakarken " Tabiki de unutmadım sadece öyle oturuyordum"deyiverdim.Ben böyle deyince babam tabi boş durur mu "Çok iyi,o zaman hemen panayır yerine git ve biraz orada oyalan belki sana ihtiyaçları vardır hem orası çok ferah ve hoş bir yer OĞLUM "dedi.Hala bana oğlum demesine alışamamıştım ama yine de sorun etmiyordum. " Tamam hem sıkılmıştım belki oyalanacak bir şeyler bulurum "dedim. Babam eliyle omzuma iki kere vurarak gülümsedi ve odamdan çıktı o çıkınca ben de dolaptan kot şort ve T-shirt'umu çıkarıp giydim aynada kendime baktım ve masamın üzerinden telefonumu , cüzdanımı ve arabamın anahtarını alıp aşağıya indim.Babam televizyon izliyordu rahatsız etmeden arabama doğru yürüdüm.Arka koltuğa akşam giyeceğim kıyafetleri koydum ve yola koyuldum.Panayır alanında gittiğimde kimseyi görememiştim.Arabadan inip kıyafetlerimi aldıktan sonra karavana doğru ilerledim ve eşyalarımı karavana koydum.Karavanın penceresinden dışarı baktım ve burası gerçek muhteşem bir yerdi.Ferah,sessiz,sakin...T-shirt'umu çıkartırken biri karavanın kapısını açtı ve bir şeyler söyleyerek içeri girdi ama ben onun akıl almaz güzelliği ve şaşkınlığı yüzünden ne dediğini anlayamadım.Ağzında gevelediği şeylerle gözünü kapatması bir olmuştu ve aynı anda dışarıya çıkması da bir olmuştu.Onun bu haline gülmeden edemedim.Neden gözünü kapattığını anlayamamıştım kafamı eğdiğimde T-shirt'umu elimle kaldırdığımı ve karın kaslarımın (baklavalar)ortaya çıktığını farkedip gülümsedim.Şimdiye kadar bir kez kız arkadaşım olmuştu oda sevgili sayılmazdı sadece benimle ilgileniyordu ve sonralarda benim kimsesizler yurduna gitmemi saçma bulurdu bende kararımdan vazgeçmedim ve arkadaşlığımızı kesmiştik.Kız gerçekten güzeldi.O yüzden kesin sevgilisi ya da platoniği vardı.Neyse hemen üzerimi değiştirdim kafamdaki düşüncelerimi atmak için dışarı çıktım ve karavanın kapısının arkasına saklandım çünkü karavanıma dalan şaşkınla onunla yarışır güzelliğe sahip olan bir kız heyecanlı heyecanlı bir şeyler konuşuyorlardı daha çok şaşkın ,karşısındaki kıza bir şeyler anlatıyordu duyduklarıma göre karavanıma daldığından bahsediyordu.Öksürerek tamamen dışarı çıktım ve görevlilerin yanına doğru yürümeye başladım.Gözlerini üzerimde hissedebiliyordum aslında hoşuma gitmiyor değil.Çalışanların yanına gidip yardım edebileceğim bir şeyin olup olmadığını sordum.Anlaşılan bana göre bir şey yoktu.Burayı tam olarak gezememiştim etrafa göz gezdirdim ve karavanların arkasına doğru yürümeye başladım.

EYLÜL

Karavanın önüne çıktığımda o sakin Mavi gitmiş kekeleyen heyecanlı,şaşkın ve korkmuş bir Mavi gelmişti.Onu bu hale getiren sebebi öğrenmek için bende sabırsızlanmıştım ve ,

"Ne oluyor kızım gittin gelmiyorsun sonrada karavanın önüne çık diyosun"deyince kekeleyerek konuşmaya çalıştı.Ama sonra düzgün bir şekilde bana olanları anlattı.Evet şaşkındı hem de fazlasıyla ama hiç böyle bir şey yapmamıştı biz böyle hararetle konuşurken öksürük sesiyle yan karavandan çıkan bir –insan değildi bu-bir kusursuzluk çıktı.Sallanarak ve umursamaz bir tavırla çalışanların oraya doğru gitti.Resmen nefes almadan izliyorduk.Bizi fark ettiğine adım gibi emindim.Bir şeyler konuştular ve gözünü kısıp etrafa baktıktan sonra karavanımızın ilerisinden arka tarafa doğru ilerlemeye başladı.Mavi anlattıklarının arasından umursamaz olduğu geçmemişti doğru girdiği gibi geri çıkmıştı karavandan zaten.