Hij

~ Hoofdstuk 5 ~

Saar

Het is nu acht uur 's avonds. Over een uur vertrekken we naar het zwemfeest van Ryan. Je zal nu wel denken, je gaat toch niet in de winter een zwemfeest houden. Maar Ryan heeft een binnenzwembad. Niet in zijn huis maar in de tuin in een apart gebouw. Zijn ouders zijn rijk, niet normaal rijk. Ik in tegendeel woon gewoon samen met mijn ouders in een normaal huis. Waar de meeste Hollanders in wonen. Ik ben al vaker bij het huis van Ryan geweest. Hij had me een keer meegenomen in het begin. Toen ik hem nog niet zo goed kende. Nu weet ik wel beter. Ik heb dan ook geen enkel goed woordje voor hem over. 'We blijven toch wel bij elkaar op het feest he?' vraag ik dan. Ik ken waarschijnlijk niet zoveel mensen aangezien dit feest alleen voor de ''popiejopies'' is. En aangezien ik met de meeste daarvan gewoon geen ene klik heb, ben ik me niet in die groep vermengd. Schijnbaar Soof nu wel. 'Ja tuurlijk!' zegt ze dan vrolijk. 'Wat doe jij aan?' vraag ik haar. 'Ik doe denk ik een jurkje met daaronder mijn neon gele bikini. En een panty.' Zo te horen heeft zij het al helemaal bedacht. 'En jij?' Ik denk even na. 'Ik doe gewoon een wit shirt, en een zwarte skinny aan.' Ik zoek mijn kleding bij elkaar en trek het aan in de badkamer. Het ziet er prima uit. Mijn bikini zie je er wel een beetje van onder uit door schijnen, maar dat maakt voor mij niet zoveel uit. Ik knik tevreden in de spiegel nadat ik mijn mascara heb bijgewerkt en een lijntje oogpotlood op heb gedaan. Het is allemaal waterproof make-up dus daar hoef ik me ook geen zorgen over te maken. Ik laat mijn lange blonde haar gewoon los over mijn schouders vallen. Ik doe eigenlijk nooit echt iets speciaals met mijn haar. Het zit gewoon altijd prima zoals het altijd zit. Als ik terugloop zie ik Soof nog met haar haar bezig. Zo te zien wil ze het opsteken maar het zit zo te zien niet naar wens. 'Moet ik helpen Soof?' 'Graag,' zegt ze lachend als het weer niet lukt. 'Wat wil je precies?' 'Ik wil zo graag een knot maar met zo'n vlecht erom heen maar het lukt maar niet.' 'Haha, ik zal het proberen.' Ik vind het altijd leuk om dingen uit te proberen in iemands haar. Ik maak eerst een losse staart en hou een pluk apart. Dan maak ik een stevige knot, en vlecht daarna de pluk in en draai die er vervolgens omheen. Tevreden bekijk ik het resultaat, het is gewoon in één keer gelukt. Soof bekijkt het in de spiegel. 'Omg, Saar! Echt super bedankt.' Ze geeft me een knuffel. Waarschijnlijk betekent dit feest best veel voor haar. Tenminste als het echt waar is van Ryan en haar. We hebben nog maar vijftien minuten en we moeten er ook nog heen. Ik trek mijn leren jasje over mijn kleding voor wat meer bescherming tegen de kou. We stappen op de fiets, Soof voorop. En zo fietsen we naar Ryans huis. Het is gelukkig niet super ver fietsen. Na een paar minuten bereiken we het huis. We fietsen lachend de lange oprijlaan op. We worden asociaal ingehaald door een dikke Porsche. De auto zit volgepropt met allemaal jongens en de muziek is nog tien meter verderop te horen. We zetten de fiets bij een ander groepje fietsen en lopen achter een ander groepje meiden aan. Als we binnenkomen valt mijn blik al gelijk op het zwembad, het is en blijft groot. Er is een hele spiegelmuur, het ziet er zo gaaf uit. Dat was een tijd gelegen wel anders. Toen hingen er schilderijen kan ik me nog herinneren. 'Hey dames,' begroet Ryan ons vriendelijk. Wow, hij én vriendelijk? Kan dat samen dan. 'Hey!' zegt Soof erg overdreven. Oké, het is gewoon duidelijk. Ze ziet wel iets in Ryan. 'Willen jullie wat te drinken?' vraagt hij dan en geeft een knipoog aan Soof. 'Ja lekker,' zegt ze dan. Ryan wenkt ons mee te lopen naar de minibar waar allemaal cocktails op staan. We kiezen er willekeurig eentje uit en gaan dan met wat mensen praten wanneer Ryan ondertussen weer verder zijn gasten moet bezoeken. Ondertussen stroomt de zaal vol. Er komen echt heel veel mensen. Heel veel ken ik er van school. Maar wat is kennen? Ik bedoel dan ook kennen kwa ik zie ze wel eens op school rondzwermen. De populairste mensen vallen altijd net een tikkeltje meer op dan de wat normalere mensen. Al is dat natuurlijk wel klinkklare onzin. Maar fijn, zo is het nou eenmaal op onze school. Raar, dat dat altijd al zo geweest is. Maar ja er zijn altijd weer mensen die zich te goed voor deze wereld vinden, ofcourse. Er komt een drietal jongens bij ons staan. 'Zo meiden, beetje naar jullie zin?' vraagt er een. 'Ja hoor,' neem ik het woord. De jongens hebben alle drie een totaal verschillende haarkleur. Ze zijn echt totaal niet lelijk. Een heeft zwart haar en blauwe ogen om in weg te smelten. Die kleding... Hun broeken een beetje afhangend en bloesjes een beetje open. Hun haar slordig. En die blik. Plotseling laat ik bijna mijn glas vallen. Een jongen lacht zijn tanden bloot. Oef, die glimlach is té sexy voor mijn ogen. Sowieso heeft hij ooit zijn tanden gebleekt. Ze stralen als pareltjes. Op dit soort feesten moet je nooit raar opkijken als er alleen maar van dit soort mensen zijn. Dat is nou eenmaal zo. Ik voel me er nou ook niet bepaald thuis. Verlegen strijk ik een pluk uit mijn gezichtsveld weg. Ik kijk ze alle drie stuk voor stuk aan, maar mijn blik blijft hangen op de laatste. Hij staat er een beetje verlegen bij. Zijn donkerblonde haar zit slordig maar toch ook weer in een perfect model. Het is eigenlijk niet echt uitlegbaar. Opeens hoor ik naast me een gilletje. Twee gespierde armen bedekken Soof haar ogen. Het is Ryan. En hij neemt haar mee. Fijn dit... Soof had beloofd mij niet alleen te laten. Ik draai me weer om naar de jongens. Hoe akward is dit. 'Ik ga even een luchtje scheppen,' zeg ik en wendt me van hun af. Ik dwaal door de menigte naar buiten. Het is zo warm hier poeh. Buiten word ik meteen bekleed door een frisse kou. Het boeit me niks. Zodra ik een voetbal zie liggen kon ik het niet laten om toch maar even hoog te houden op mijn afgetrapte Allstars. Wat ik niet door had was dat er een jongen van het drietal mij gevolgd was. Ineens hoor ik een herkenbare stem. 'Zo, kan deze dame ook nog eens voetballen?' zegt hij lachend. Maar niet lachend van het uitlachen maar gewoon. Verlegen wist ik niks uit te brengen. 'Uh ja,' zeg ik dan. 'Zit je op voetbal?' vraagt hij dan geïnteresseerd. 'Zit, al ben ik voorlopig even gestopt wegens de examens.' 'Dus jij bent een voetbalprinses.' Hij gaf mij een knipoog en even zwijmel ik weg in zijn mooie heldergroene ogen. Dit kunnen mijn ogen niet aan. 'Waarom ben je me gevolgd?' vraag ik nieuwsgierig. 'Omdat..' hij stopte even met zijn zin. Verderop stonden een paar jongens toe te kijken. 'SVEN CHANTER!' riepen ze. 'Let niet op hun,' stelt hij me gerust. Ik lach. Het is niet zo dat ik deze jongen nu ook gelijk leuk vind... zoals vele anderen meiden wel. 'Dus je heet Sven?' vraag ik dan. 'Ja dat klopt en hoe heet jij?' 'Ik heet Saar.' 'Mooie naam,' zegt hij dan. Saar is helemaal niet een bijzondere naam. Ik wist alleen dat die dat als compliment bedoeld. Na een korte stilte vraagt hij of ik ook mee ging zwemmen binnen. 'Ja het is hier nogal koud.' Mijn jas ligt namelijk nog binnen. De jongen deed zijn jas uit en deed hem over mijn schouders. 'Dankje.' Hij is wel echt lief. Sven neemt me mee naar binnen en legt zijn arm over mijn schouders. Binnen deden ze een spel in het water met een fles. Iemand gooide de fles in het water en dit tweemaal. Degene die de fles aan wees moesten elkaar zoenen. O, dit is zo kinderachtig maar o zo leuk spel. Voor een avond maakt het toch niet uit! Sven en ik deden ook mee nadat we ons hadden omgekleed niet dat dit voor mij moeilijk was want ik hoefde alleen mijn panty en mijn jurkje uit te trekken. Oef... Sven had een sixpack... Hij komt op me afgelopen en knikt goedkeurend. 'Je hebt een mooi lijf,' zegt hij lief. Ik kreeg een verlegen glimlach op mijn gezicht. Er zijn maar weinig jongens die dit zo snel durven te zeggen. Ineens werden we alle twee het water ingegooid. Toen ik weer bovenwater kwam zag ik de andere twee jongens lachen. Ik moet ook lachen. Sven kijkt mij aan en dan gaan we met het spel meedoen. De eerste ronde werden een jongen en een jongen gekozen, maar aangezien dat nogal vreemd is werd de fles opnieuw het water ingegooid. De fles wierp net mijn kant op, maar gelukkig dacht het meisje naast zich dat het voor haar was. De jongen en het meisje lopen naar het midden van het bad en geven elkaar een zoen. Het stelt toch niks voor dus het is wel grappig. Er klinkt een gejoel. De tweede ronde: Het leek alsof de fles in slowmotion het water ingegooid werd. Hij wees naar Sven. En nu heb ik echt zo'n vermoeden dat hij straks mijn kant op zal wijzen. Want ja, ik ben het Saar, die heeft altijd op de verkeerde momenten pech. Ik kijk Sven lachend aan. De fles wordt gegooid. Het zal mij zelfs verbazen als hij niet op mij komt. Ofcourse, hij wijst mij kant op. Mensen kijken mij lachend aan. Deze sfeer bevalt me wel. Aarzelend of Sven het ook niet erg vind zwem ik naar het midden van de menigte. Sven is er al gaan staan. Hij komt dichterbij en trekt mij tegen zich aan. Zijn fluweelzachte lippen raken de mijne. Even werd alles zwart en alleen hij was er. Zijn mond bewoog op en neer. Het voelde goed. Na een lange zoen namen onze lippen afscheid. We glimlachten naar elkaar en zwommen dan weer uit de inmiddels gemaakte cirkel. Na een tijdje begon het een beetje saai te worden. Ik zwom naar de kant en ging op de kant zitten. Nog geen seconde later kwam Sven naast me zitten. 'Hey prinses.' Ik krijg een warm gevoel van binnen toen hij dat zei, maar verliefdheid nee. Zodra het eerste chil dansliedje door de boxen galmt besluit ik om maar eens los te gaan. 'Dansen?' vraagt Sven. Het is alsof hij mijn gedachtes kan lezen. We staan op en gaan bij de andere dansende mensen staan. Hij doet zijn armen op mijn heupen terwijl ik mijn armen om zijn nek heb. Het voelt fijn, een paar warme gespierde armen om mij heen. Meiden kijken mij soms met een bitch-blik aan. 'Schat? Wat doe je nou?' zegt een beledigende blik achter mij. Sven draait zich met een ruk om en laat mij los. Ik zie een meisje met grote ogen naar ons kijken. Ze is behoorlijk boos zo te zien. 'Ga je nu gewoon vreemd?' vraagt ze dan aan Sven. 'Ash...' probeert hij uit te brengen. Maar ik heb geen zin in dit gezeur, jezus. Hij had dus gewoon een vriendin. Als ik dat eerder had geweten. Teleurgesteld griste ik mijn jurkje en mijn panty van een stoel en liep naar buiten. Buiten ging ik in een soort open tuinhuisje zitten en trok mijn kleren aan. Mijn huid was bedekt met kippenvel en mijn lichaam had het moeilijk met op temperatuur komen. Na iedere adem ontstond er een wolkje. Ondertussen was het al donker, maar er schijnen wat lichtjes hier en daar. Vrolijke lantaarntjes hingen rond het terrasje. Het tuinhuisje was omringd met bloemen, het was net een sprookje en voor even lijkt de wereld ver weg. Waarom moet die gozer nou weer een vriendin hebben. Ik had net besloten een leuke avond te hebben met hem. En dan bedoel ik niet dat het gelijk tot een relatie zou moeten lijden, nee maar gewoon een gezellige avond. Waarom word dat mij niet gegund. Plots voelde ik een warme jas over mijn schouders heen glijden. Ik herkende de vorm van de jas. Het was de jas van Sven. Ik kijk achterom. Hij kijkt mij aan. 'Moet je niet bij je vriendin zijn?' vraag ik heel onbeleefd. Maar toch ben ik blij dat hij toch is gekomen. 'Ten eerste, het is mijn vriendin dit. Dit denkt ze alleen maar. Maar het is al een tijdje uit. Ten tweede, ik vond het veel gezelliger met jou.' Hij komt naast me zitten op het houten koude stoeltje. Sneeuwvlokken beginnen gezellig rond te dwarrelen. Dit zou zeg maar een perfect moment met je vriendje te horen zijn. Ik kruip dichter tegen Sven aan terwijl ik bibber van de kou.

Het was tijd om naar huis te gaan. Het is ondertussen al drie uur 's nachts en morgen moeten we weer naar school. Of naja eigenlijk vandaag dus. Na nog een hele avond gedanst te hebben met Sven is mijn avond compleet. Het was leuk! Ik had het me zo anders voorgesteld toen ik hoorde dat het Ryans feest zou zijn. Soof heeft ook een leuke avond gehad al was ze een tikkeltje aangeschoten. Gelukkig waren we op de fiets, dan komen we in ieder geval veilig thuis. Toen we net wegwouden fietsen drukt Ryan nog snel een kus op de lippen van Soof. Soof begint te blozen. 'Is het nu aan?' vraag ik dan. 'Ik weet het niet. Ik hoop het,' zegt ze alsof ze de gelukkigste van de hele wereld is. 'En jij en die ene jongen?' 'Mwa, het was leuk voor één avond. Gewoon gezellig maar voorderest zit er niks achter.' En tevreden komen we thuis aan en duiken gelijk onze bedden in.