Hij

~ Hoofdstuk 8 ~

Saar

Daar sta ik dan. In de koude natte sneeuw. Rutger was zo vriendelijk om mij af te zetten bij het huis van Ryan, want anders zou ik moeten lopen. Ik trek mijn korte jurkje wat verder over mijn benen. Het komt tot net tien centimeter onder mijn kont. Maar dat boeit me niks. Mijn lange blonde haar ligt over mijn schouders en een klein plukje haar zit speels naar achter, en zit daar vast met een klein klipje. Ik druk op de bel. Nog niet lang daarna doet Ryan open. Achter hem staat Soof wat me niks verbaasd. Ze heeft ook een cocktailjurkje aan. Eigenlijk kom ik helemaal niet om feest te vieren maar meer om haar eens duidelijk te laten weten dat ze me heeft laten stikken Misschien een beetje lullig om dit op een feest te doen, maar anders komt het er ook niet van. 'Soof! Ik wil je even laten weten, dat ik het echt niet waardeer dat jij mij zo laat vallen. Vriendinnen voor vriendinnen weet je nog? Nou schijnbaar weet je dat niet. Maar weet je... Zoek het uit! Ik zoek vanavond wel een andere slaapplek. Veel plezier nog!' zeg ik terwijl ik haar in haar ogen aan kijk. Er verschijnen tranen in haar ogen, maar ik geef er op dit moment niks om. Een gevoel van medelijden bestaat op dit moment niet bij mij. Ze heeft het er zelf naar gemaakt. Zij slaapt nu al bijna een hele week bij hem terwijl ik in haar fucking huis slaap.

Soof

Ineens overdonderd Saar mij met haar woorden. Dit was niet hetgene waar ik op gerekend had. Hoe durft ze mij zo voor gek te zetten met Ryan in het bijzijn. Ik weet geen woorden uit te brengen. Ondertussen loopt Saar weer weg. Ryan wil haar achterna, maar ik pak zijn hand vast. 'Kom op Soof, ik kan dit wel goed praten,' zegt hij dan. Ik vertrouw op hem en laat hem maar gaan. Hij zal vast wel een goed woordje voor me kunnen doen.

Saar

Ik open de deur weer een loop naar buiten. Als ik de deur wil dichtgooien wordt hij tegengehouden, maar ik heb geen behoefte om achterom te kijken. Als ik op het grind loop hoor ik duidelijke voetstappen achter me. Ik draai mijn hoofd naar achteren en zie dat het Ryan is die me volgt. 'Wat moet je,' zeg ik nijdig. 'Ik wil je zeggen dat het mijn schuld is dat Soof weg is gebleven bij je. Ik wou dat ze bij me bleef slapen. Terwijl zij zei dat jij bij haar slaapt. Ondertussen lopen we in een of andere bloementuin. Het ziet er supermooi uit met al die sneeuw. Soms hangen er ijspegels aan de takken. We staan nu in het midden van een omringde bloemenperk. Een warme hand bedekt mijn schouder. 'Natuurlijk ligt het weer aan jou,' zeg ik boos. Er loopt een traan over mijn wang. Niet alleen van verdriet maar ook van andere dingen. Ik ben gewoon zo bang om Soof te verliezen. Vele vriendinnen heb ik verloren door dit soort dingen. Dit is dé leeftijd dat iedereen vriendje krijgt. De meeste dan. Ryan veegt de traan weg van mijn wang, en buigt zijn hoofd. Zijn lippen komen steeds dichterbij. Wat? Wil hij me nu gewoon gaan zoenen?! Vuile vieze klootzak dat hij is. Vieze player. Zijn lippen bereiken de mijne. Ik geef hem snel een knietje in zijn je weet wel en ren hard weg. 'SAAR! Kom terug, ik bedoelde het niet zo!' riep hij me na. Waar denkt hij wel dat ie mee bezig. In de verte zie ik Soof aan komen lopen. Zou ze het gezien hebben? 'Soof je vriend is vieze klootzak,' wist ik uit te brengen. Ja sorry hoor, maar meneer probeerde mij daarnet gewoon te zoenen. 'Tyf op!' schreeuwde ze terug. 'Ja dat was ik al van plan.' Een veeg van zwarte mascara bedekte mijn huid toen ik mijn tranen probeerde weg te halen. Ook dat nog. Nu heb ik dus niemand waar ik voorlopig kan slapen. Ik loop naar het huis van Soof om mijn spullen op te halen.

Soof

Ik ben boos. Saar noemde hem daarnet een vieze klootzak. Daarnet had ik een beeld voor me dat ze aan het zoenen waren. Maar tuurlijk verbeeld ik me dat, dat zal Ryan mij namelijk echt niet aandoen. Saar is overstuur weg, maar weet je op het moment boeit het me niks. 'Ryan gaat het?' ren ik op hem af op mijn metershoge hakken. 'Ja. Er is niks. Ik heb geprobeerd wat ik kon maar ze luisterde niet.' Ik geef hem een kus. Bij zijn mondhoek zit een beetje lipstift. 'Hoe kom je aan dat lipstift bij je lip?' vraag ik dan ongerust. 'Ze probeerde me te zoenen,' liegt hij. Dat zal Saar nooit doen maar ik zwijg er maar over. Liefde maakt blind zeggen ze...

Rutger

Ineens zie ik een betraande Saar binnenkomen. Ik maak me ongelooflijk veel zorgen om haar. Waarom huilt ze? Waarom is ze overstuur? En waarom is ze zo snel weg bij dat feest? Ik loop haar richting op maar ze wilt niet gezien worden zo.

Soof

'Wat is er?' vraagt Rutger bezorgd als hij mijn gezicht ziet. 'Niks.' Even pakt hij mij vast en kijkt mij diep in de ogen aan, maar dan laat hij me gaan. Ik wist dat hij me wou troosten maar hij wist ook dat ik dat niet fijn vond. Ik prop alles zo snel als ik kan in mijn tas en loop ermee naar beneden. De ouders van Soof kijken gek op als ik aan kom zetten met mijn spullen. 'Super bedankt voor alles.' 'Ga je nu al? Je ouders blijven toch twee weken weg?' 'Ja, alleen er is wat tussen mij en Soof.' Ineens kon ik mijn tranen niet meer inhouden. De moeder van Soof loopt op me af en geeft me een knuffel. 'Ze.. Ze heeft me laten vallen voor dat vriendje van haar.' 'Awh meid toch.' Rutger is er ook bij komen staan. Hij kijkt bezorgd naar mij. 'Je mag best bij mij slapen als je wilt...' zegt hij dan. Zijn ouders knikken. 'Ja, je kent Rutger toch goed?' zegt zijn vader dan. Ik knik verlegen. Ik lijk wel zo klein kind dat net komt vertellen dat ze haar lievelingsknuffel nog bij de speeltuin heeft laten liggen. Maar het boeit me op het moment niks. Mijn spullen worden voorzichtig uit mijn handen gepakt en vermoedelijk naar Rutgers kamer gebracht. Ben opgelucht omdat ik nu niet een andere slaapplek hoef te vinden.

Daar zitten we dan op Rutger zijn bed. Verlegen frummel ik aan een plukje haar. Het is een stilte, maar niet zo'n akwardse-stilte. Gewoon een fijne stilte. 'Rut...' zeg ik dan uit het niets. 'Ja?' Hij kijkt mij weer met de sexy ogen aan. Oef. Die sexy glimlach. Die vriendelijke uitstraling. 'Ryan heeft mijn proberen te zoenen...' Wow, waarom vertel ik hem dit? Hij kijkt mij met grote ogen aan. 'En toen?' 'Ik heb hem van me af geduwd.' 'Goed zo.'

Rutger

Ineens begint Saar over dat Ryan haar heeft proberen te zoenen. Die vieze lul. Ten eerste is hij gewoon nu aan het liegen tegenover mijn zusje, en ten tweede heeft hij zo het recht niet op een mooi meisje zoals Saar. Wow? Wat zei ik nou. Ik noemde Saar een mooi meisje. Maar dat is ze ook. Altijd al geweest, maar ze wordt echt met de dag knapper. Ik weet even niks te zeggen over Ryan tegen haar en zwijg er verder maar over.

Saar

Hij weet even niks te zeggen dus vraag ik aan hem of hij zin heeft om een filmpje te kijken. Hij knikt. Ik kies een film uit. Rutger knikt goedkeurend naar de film en we zetten hem aan. Ik baal echt als een stekker van Soof. Waarom moest ze nou zo nodig voor Ryan gaan? En laat ze mij nu stikken net op de momenten wanneer ik haar nodig. Maar ja... Ze komt vanzelf wel weer aanwaaien. Ze heeft ook gewoon niet door dat ze met de grootste player van de school heeft. De film begint. Er komt echt een té knappe jongen in voor en iedere keer verlang ik ernaar als hij weer terugkomt in de film. Mijn hoofd rust op Rutger zijn schouder. Rutgers kamer is best groot. Hij heeft een bank met daarop al zijn vieze kleding, daarnaast staat een kast, ik vermoed zijn kledingkast. Hij heeft een groot tweepersoonsbed waar wij nu op zitten en daar tegenover een grote spiegel. Er hangen hier en daar wat voetbalposters van beroemde voetbalspelers en voorderest zijn de muren grijs geverfd. Ook heeft hij een groot dakkapel waardoor er veel lichtinval van buiten is. De film gaat over een meisje die eerst heel erg nerd was, maar toen ze door de populairste jongen van de school werd ontdekt werd ze omgetoverd tot een ander meisje. De bril werd weggelaten, haar haar werd los over haar schouders gehangen in plaats van in een strakke rechte staart en haar kleding veranderde van een rok met een bloes in een spijkerbroek met gaten erin en een shirt met een diepe uit snee. Er zijn zoveel verhalen over zulk soort gebeurtenissen maar meestal verzonnen. Maar de film is voorderest wel echt leuk en er kwamen veel lachmomenten. We worden onderbroken door de moeder van Soof of we wat te drinken wouden. 'Ja graag,' zeggen Rutger en ik in koor. We kijken elkaar lachend aan. Nog geen paar minuten komt ze terug met twee glazen cola en wat chips. Wat een verwennerij. Ik bedank de moeder vriendelijk als ik het van haar overneem. 'Je bent een leuke meid,' zegt ze dan. Ik kijk verlegen naar de grond geen antwoord wetend.