Del Fierro Series 1: The Hidden Heiress

Chapter 49

Hello, everyone! This will be the last chapter of The Hidden Heiress. See you in the epilogue!

I hold Ethan's hand as we both walk in front of our school. The memory flashed in my mind.

"Do you remember this place?" Tanong ko sa kaniya habang itinuturo ang palaging pina-parkingan ni Riley noon ng motor nila.

"Yes, this is where you usually park your motorcycle."

I pursed my lips at tumango. Tinuro ko rin ang pwesto lagi ng sasakyan niya.

"This is where I usually see you looking at me, ano 'yon inaabangan mo ako?" Asar ko sa kaniya. He bit his lips at tumango. Natigil ako sa paglalakad at tiningnan siya. Seryoso? Hinihintay niya ako? Nakita niya ang pagtatanong sa mata ko kaya sinagot niya ito.

"Maaga ako pumapasok para abangan ka, kahit hindi mo naman ako pinapansin." Malungkot niyang sabi. Natawa ako sa mga kalokohan niya.

Luminga ako sa paligid at inalisa ang kabuuan nito. Walang tao sa paligid dahil weekend ngayon kaya malaya kaming nakakapaglibot-libot sa buong school. Sunod naming pinuntahan ang classroom namin noon. Umupo pa ako sa dati kong pwesto. We look so huge while sitting there, especially Ethan.

I smiled while looking at him. Pumangalumbaba siyang humarap sa akin. He looks at me intently, like how he usually stares at me at that time.

Marahan niyang inayos ang aking buhok. "I really loved watching you back then. Your lips, your eyes, your glasses, and how you listened to our class gracefully. Ang pino ng mga galaw mo, napakasarap panoorin." Kumibot ang labi ko dahil sa sinasabi niya.

"I am so whipped, Elli, kahit noong hindi mo na ako pinapansin. For me, you were my most treasure. Ang hirap mong abutin kahit kaabot-abot naman sa akin ang lahat. I am the former governor's son, kilala akong nakukuha ang lahat ng gusto ko. Pero kapag nasa harap mo na ako, takot ako sa maraming bagay, baka umalis ka at piliing hindi na mag-aral dito. Baka mag-transfer ka ng ibang school kaya naging maingat ako sa action ko sa'yo that time." Pag-amin niya.

Noon, wala lang siya sa buhay ko. Ethan was just a bad boy to me, gagawin ang lahat para manggulo lang but now that he confessed to me everything. Parang bigla akong nahabag dahil hindi ko man lang nakita ang mga simpleng action niya noon.

"I'm sorry. I didn't know." Malungkot kong tugon.

"It's okay. Masaya naman ako dahil kahit parang hangin lang ako sa harapan mo o sa tabi mo noon, you choose to stay here." I pursed my lips while my full attention is on him.

"This is why, after months of being in your shadow, I allowed myself to be visible in front of you." Mapupungay ang mga mata kong tiningnan siya.

"Being with you back then was my life - your smile, your gaze - made me happy and content. That's how you marked me, Elli; that's how I am in love with you." Tumayo ako at marahang naupo sa kaniyang mesa. Umihip ang hangin dahilan kung bakit sumabay ang buhok ko sa indayog nito. I found his eyes, the same intensity as back then... he's still my Ethan.

"Do you want to go with me?" I propose. His eyes narrowed.

"Let's travel the world."

"Are you sure? Isasama mo ako?" My eyes became heavy as I looked at him intently.

"Of course, I want you to be with me while I am exploring. Ikaw?" He bit his lips as he slowly stood up. Kung kanina ay ako ang nakatungo sa kaniya, ako na ngayon ang nakataas ang tingin sa kaniya.