Why me?

Deel 4

Pov Yara:

Ik loop naar buiten, weg van Niels. Buiten ga ik tegen de muur aan staan en sluit even mijn ogen en haal een paar keer diep adem. Als ik mijn ogen open doe zie ik dat Niels voor mij staat. "Waarom achtervolg je me?" Vraag ik. Hij zet een paar stappen in mijn richting en hij brengt zijn hoofd richting mijn oor en fluistert " zo een mooie dame kan ik toch niet laten gaan"
Hij blijft voor mij staan en onze gezichten zijn nog maar een paar centimeter van elkaar verwijderd. Ik wil hem niet zoenen ik vind hem maar eng, ik geef hem een klein duwtje zodat hij een stap naar achter doet en loop snel naar binnen. Ik loop naar de gang want daar is niemand en ik kom daar even op adem, maar het duurt niet lang voordat Niels weer binnen komt lopen. Hij kijkt geïrriteerd uit zijn ogen en komt dicht bij mij staan. Mijn ademhaling en hartslag versneld en hij zet nog een stap naar voor en drukt zijn lippen op de mijne. Ik probeer hem weg te duwen maar hij klemt me tegen de muur. Tranen stromen over mijn wangen, hij zoent me verder in mijn nek en zijn handen gaan over mijn lichaam. Hij pakt mijn borsten en mijn billen, terwijl ik nog steeds sta te huilen en hem inmiddels al twintig keer heb gezegd dat hij moest stoppen. Opeens stopt hij met zoenen en hij drukt me nog steviger tegen de muur zodat ik niks kan. "Stop, Niels stop alsjeblieft" breng ik huilend uit maar het heeft geen zin. Zijn hand gaat onder mijn jurkje naar mijn billen en met zijn andere hand verplaats hij naar de binnenkant van mijn dijen en op dat moment word hij op de grond geduwd. Ik kijk naar degene die Niels op de grond heeft geduwd en ik zie de blauwe ogen van Matthy. Hij is woest dat zie je aan de blik in zijn ogen. Niels staat op van de grond en kijkt Matthy en mij boos aan. Ik kijk naar Matthy, hij kookt van woede. Ik sta nog steeds tegen de muur en de tranen rollen nog over mijn wangen.

Pov Matthy:

Ik zie Yara buiten staan met Niels, ze staan dicht bij elkaar en op het moment dat ik denk dat ze gaan zoenen duwt ze hem weg en stormt ze naar binnen. Ze loopt richting de gang en ze leek overstuur. Wat moet ik doen? Denk ik bij mezelf. Ik besluit hier te blijven staan, ik maak het waarschijnlijk toch alleen maar erger. Ik zie Niels ook richting de gang lopen, dit ga ik in de gaten houden denk ik bij mezelf. En als ik richting de gang loop wordt ik onderweg tegengehouden door Carolijn. "Wat doe jij hier?" Vraag ik boos. " Gewoon feesten,mag dat niet?" Zegt ze onschuldig. "Ga weg Carolijn!" Zeg ik geïrriteerd want ik heb geen zin in haar. "Waarom?" Zegt ze " omdat ik geen zin heb in jou, jij hebt onze relatie van zes fucking jaar verpest, snap je nu waarom je weg moet!" Ze kijkt me geschrokken aan en loop weg via de achterdeur. Opeens schiet me het weer te binnen, "Yara" zeg ik en loop snel naar de gang. Als ik de gang binnen kom zie ik Yara huilend tegen de muur staan en Niels zit met zijn gore handen onder haar jurkje. Ik hoor Yara wanhopig smeken, smeken zodat hij haar los laat. Woest loop ik op ze af en duw Niels op de grond. Ik kijk Yara aan, ze is helemaal in shock. Niels is weer opgestaan en kijkt mij en Yara boos aan. Ik pak hem bij zijn kraag en duw hem tegen de voordeur, zijn voeten zweven een stukje boven de grond en hij kijkt me geschrokken aan. "Als jij haar nog één keer aanraakt naar haar wijst of zelf naar haar kijkt maak ik je af" zegt ik boos, en heel boos. "Ze vroeg erom kijk dan wat ze aan heeft" zegt hij met een grijns op zijn gezicht. Dit is ze druppel, ik geef hem een klap op zijn kaak en nog een op zijn neus en ik stomp hem in zijn buik. Ik trek hem weg van de deur en doe de voordeur open. "Mijn huis uit!" Roep ik, hij bloedt en kijkt me bang aan. En hij loopt snel naar buiten. Ik gooi de deur dicht en draai me om en zie Yara huilend op de grond zitten. Ik ga naast haar zitten en trek haar in een knuffel. "Het komt goed" zeg ik zachtjes terwijl ze met haar hoofd op mijn borst ligt te huilen.
"Wat is hier aan de hand!?" Roept Milo als hij met de andere Bankzitters de gang binnen komt. Yara maakt zich los uit de knuffel, ze is gestopt met huilen. Ze blijft naast me zitten en staart naar de grond. "Gaat het Yaar?" Vraagt Robbie als hij naast ons komt zitten. Yara geeft geen antwoord. "Willen jullie iedereen naar huis sturen? Dan breng ik Yara naar bed en leg ik daarna alles uit" zeg ik terwijl Yara en ik opstaan. Ze staat zwak op haar benen, ik ondersteun haar en we lopen richting mijn kamer. Als we in mijn kamer zijn pak ik haar pyjama en geef die aan Yara. Ik draai me om zodat ze kan omkleden als ze klaar is gaat ze in bed liggen. Ik pak een glas water en een paracetamol en leg die op haar nachtkastje. "Welterusten Yara" zeg ik en loop naar de deur. "Matt" ik draai me meteen om, ik voel mijn wangen rood worden ze heeft me nog nooit Matt genoemd. "Wat is er Yaar?" Vraag ik. "Wil je alsjeblieft blijven?" Vraagt ze zachtjes, waarschijnlijk denkt ze dat ik nee ga zeggen. "Tuurlijk, ik zeg dat wel even tegen de jongens oké?" Ze knikt en lacht lief. Ik loop naar beneden om de jongen te zeggen dat ik ga slapen en het ze morgen  allemaal uit ga leggen.
Ze begrepen het allemaal en hun gingen ook naar bed. Als ik mijn kamer binnen kom zie ik dat Yara rechtop is gaan zitten en met haar vingers zit te spelen. " hé" zeg ik zachtjes en ik pak mijn pyjama shirt en een voetbal broekje uit mijn kast en kleed me snel om in de badkamer. Yara is weer gaan liggen en ik ga naast haar liggen. Ik draai mijn hoofd richting Yara en zie tranen in haar ogen. "Yara het komt goed, we zijn er voor je" ze draai haar hoofd naar mij en we kijken elkaar aan. Ik trek haar dichter naar me toe en ze legt haar hoofd op mijn borst en ik focus me op haar ademhaling. "Welterusten Matthy" "welterusten Yara" nog geen minuut later voel ik haar in slaap vallen.

Hier een lang hoofdstukje!
Hopelijk tot snel en veel plezier met lezen. Als dit je is overkomen probeer er over te praten. Kusjes!! ❤️