Bound by Rebirth

Chapter 31

Maaga pa lang pero pinag bihis na agad ako ni Levin ng maayos dahil sa niya 𝘸𝘦'𝘳𝘦 𝘨𝘰𝘪𝘯𝘨 𝘴𝘰𝘮𝘦𝘸𝘩𝘦𝘳𝘦 at hindi ko alam kung san iyon.

"Why the hell are you guys still here?" Boses agad ni Levin ang narinig narinig ko pag baba. He's in the living room with his friends.

They are still here and I don't know why. "Leave my mansion right now before I hold the gun" pag babanta ni Levin. His expression was dark.

"Love" I called. Lumingon naman sila sakin. Where's Camille? Hindi ko ata siya nakita ngayon na naka dikit sa kaibigan ni Levin.

Lumabot naman ang mukha niya ng makita ako. "Finally, you're here. Bring your husband somewhere dahil baka hindi na kami aabotan bukas" Dariel said jokingly. I smiled at lumapit kay Levin.

Hinaplos ko ang braso ni Levin, alam kong pag nasa ganitong mood siya, kailangan niyang kalmahin. Nararamdaman ko ang tensyon sa buong katawan niya, at halata sa kanyang mga mata ang hindi mapakali. Nagpipigil siya, pero kita ko pa rin ang galit sa mukha niya.

"Love, kalma ka lang," sabi ko, pilit na ngumiti para pakalmahin siya. Alam ko na kapag si Levin ang tinamaan ng inis, hindi basta-basta natatapos ang mga ganitong usapan. "Wala namang masamang nangyari, nandito lang sila para makipag-usapat siguro makasama ka."

Napatingin siya sa akin, at kahit hindi niya direktang sinasabi, alam kong pinipilit niyang kontrolin ang sarili.

"They overstayed their welcome," matigas niyang sabi, at saka tumingin ulit sa mga kaibigan niya. "You know I don't like uninvited guests for this long."

Tumawa naman si Dariel, nagtaas pa ng kamay na parang nag-surrender.
"Okay, okay, sir! We'll leave now. Ayaw lang naming palampasin ang oras kasama ka, pero sige na, aalis na kami." He said using his sarcasm voice

"Yeah, alam naming gusto mong makasama lang si Sylverine. Huwag kang masyadong possessive, Levin," biro naman ni Fara. Pero sa likod ng kanyang tono, alam ko rin na nagpapasaring siya tungkol sa presensya ni Camille kahapon.

Napatingin ako kay Fara, pero bago pa ako makapagsalita, nagsalita ulit si Levin, "Don't bring Camille into this. She's out of the picture, and you all know that." Tumingin siya ng seryoso sa kanilang lahat, parang pinapaalalahanan na seryoso siya sa sinabi niya.

"Oo na, tama na, wala nang Camille drama," sabat ni Zil habang sinisipa na si Dariel para tumayo. "We’ll leave na para wala nang maging issue pa. Take care of your wife, Levin. We’ll see you around."

Isa-isa silang tumayo, nagpaalam at lumabas na ng bahay. Naghahari ang katahimikan sa sala matapos nilang umalis. Bumuntong-hininga ako, finally feeling a bit more relaxed now that we were alone.

Tumingin ako kay Levin, at napansin kong nakatitig pa rin siya sa pinto kung saan umalis ang kanyang mga kaibigan. Lumapit ako sa kanya at dahan-dahang hinaplos ang kanyang mukha, na tila para masiguradong okay na siya.

“Are you okay now, love?” tanong ko, medyo nag-aalala pa rin.

Tumingin siya sa akin, at huminga ng malalim bago siya ngumiti ng bahagya. "Yeah. Sorry, love, I just don't like them overstaying like that. Especially with everything going on right now."

Napa-iling ako at ngumiti. “It’s fine. Let’s just go, diba may pinaplano ka?” tanong ko, curious pa rin kung saan niya ako dadalhin ngayong araw.

Tumawa siya ng bahagya, at saka hinila ako papunta sa pintuan. "Yeah, I do have something special planned for today. Just us. No one else."

Hinila niya ako palabas ng bahay, at naramdaman ko ang excitement na unti-unting bumabalot sa akin. Hindi ko alam kung saan niya ako dadalhin, pero ramdam kong espesyal ito.