Merhaba arkadaşlar,biliyorum uzun zamandır yeni bölüm yazamıyorum,özür dilerim,şimdi elimden geldiği kadar uzun bir bölüm yazmaya çalıştım-artık ne kadar olduysa-,vote ve yorum yapmayı unutmayın :D
Çok acı çekiyorum,içimdeki yangınlar günden-güne alevlerini daha da artırıyor,kalbim parçalanmış durumda,tam hayatım düzene girdi demişken,yine bütün hayatım mahvoldu.Önce hayallerimi gerçekleştirmek için güzel bir okula kaydoldum,hayatımın aşkını-Leon'umu buldum,çekemeyenler oldu bizim birlikteliğimizi,ölümden döndüm,şimdi ayaktayım,ama sanki yaşamıyor gibiyim,kalbim bin bir parçaya ayrılmış durumda......
Flashback;
L:Pardon,hanımefendi,ama siz kimsiniz?
V:Leon,dalga mı geçiyorsun,şakaysa hiç sırası değil,ben Violetta hatırlamıyormusun.
L:Demek Violetta.Violetta Castillo sensin Francesca'nın uçurumdan attığı iddia edilen kız,bak lütfen ondan şikayetçi olma...
Inanamıyorum,Leon'un bana bu sözleri söylemesi,tokat gibi gelip yüzüme çarptı,Leon'un bakışları çok değişmişti,eskiden aşkla bakardı,ama şimdi anlamsıca beni süzüyordu.Bu o olamazdı.Bu benim Leon'um olamazdı.Birşey olmuş,yoksa benim duygularımla mı oynadı,beni hiç sevmedi mi.Demek ki ben Francesca ve Leon'un karşısında bir engelmişim.Benim öldüğümü sanıp hemen Francesca'sının yanına koşmuş,beni düşüncelerimden ayıran bir memurun ,,Şikayetçi Violetta Castillo"demesiydi.Gözlerim dolmuştu,hızlıca arkamı döndüm ve polisin çağırdığı oday girdim.Baş komiser kendi koltuğunda oturmuş,beni çağıran yardımcı komiser onun yanında,Francesca ise komiserin masasının önündeki sandalyelerden brinde kafasını aşağı salıp oturdmuşdu,galiba pişmandı.Ama çok geç...Hemn onun önündeki sandalyeye geçip oturdum,gözümü Francesca'dan ayırmadan polisin sorularına cevap veriyordum.
K:Violetta hanım,şikayetçi olduğunuzu belirtmişsiniz,emin misiniz?
V:Evet,kesinlike eminim-dediğimde Francesca hemen kafasını kaldırıp üzgün şekilde suratımı bakmaya başladı.
K:O zaman bu senedleri imzalayın,iki gün sonra mahkemeniz var.Senedleri imzaladım.Yardımcı komiser gelip onun kollarını kelepçeleyerek odadan çıkartdı,bende onların arkasından.Çıktığımda Leon Francesca'yı bırakmalarını söylüyordu polise.Francesca birden durdu,polis biraz geri çekildi.Francesca ağlıyordu,iki elini de Leon'un yanaklarına getirdi ve ağlayarak ,,Seni seviyorum" dedikten sonra Leon'un da gözleri doldu.Bense artık ağlayacaktım,gözümün önünde Leon'a dokunuyordu,benim Leon'uma.Francesca Leon'un yanağına bir öpücük kondurduktan sonra polisle birlikde nezarethaneye gittiler.Camila'nın yardımıyla arabaya doğru gittik,Federico be Zac bizi orda bekliyorlardı,hala şokdaydım.
Z:Violetta iyimisin noldu?
C:Ş-şey iyi o.Biraz Francesca'ya üzüldü de.
O sırada arkadan ,,Violetta"diye ses geldi,bu ses...Leon belki de beni hatırlamıştır umuduyla arkaya döndüm.Leon gelip ellerimi avcuna alıp,konuşmaya başladı.
L:Violetta,lütfen,şikayetini geri al.Francesca bunu yaptığı için çok pişman...
Hala inanamıyorum yaa,nasıl böyle birşey söyler,kendime gelince konuşmaya başladım.Ellerini ittim ve konuşmaya başladım.
V:Bak Leon,belli ki beni,bizi,tüm geçmişimizi unutmuşsun,yada numara yapıyorsun,biliyormusun artık umurumda değil,ama bu meseleni özel hayatına karıştırma,Francesca benim canıma kıydı,ben neler yaşadım biliyormusun,ölümden döndüm,yürüyememe ihtimalim vardı,hala zorlukla birilerinden veya tekerlekli sandalyeden yardım alarak yürüyorum,tüm psikolijim alt-üst oldu,seni aradım,hep seni görmeyi istedim,şimdi karşıma çıkdın,ama ben eski Leon'umu istiyorum bunu değil.Şimdi şikayetçi olmak benim hakkım,cezasını çekmeli,bide pişman oldu diyorsun,ha bide olmayaydı yaa,üzgünüm seni biricik aşkından ayırdım Leon..
Arkamı döndüm ve Camila'nın yardımıyla arabaya bindim.Bütün gün tutduğum göz yaşlarım artık akmaya başlamıştı.Zac çok sinirli ve bir o kadar da çok üzgün görünüyordu.Hala bana çok aşık,bense....bilmiyorum,Leon benim canımı çok yaktı,hala onsuz nasıl yapıcağımı bilemiyorum...
F:Leon o mu?
C:E-evet.
Z:O seni niye üzdü,noldu ki?
V:Hiç birşey,artık üzemiycek zaten,bitti her şey bitti.
Flashback sonu
Bugün mahkeme günü,ağlamak istemiyorum,onlara güçlü olduğumu göstermeliyim.2 gün önce hastahaneden taburcu oldum,Federico babası rahatsızlaşdığı için bir süreliğine İtaliya'ya gitti,Camila da onu yalnız bırakmak istemedi,gitmek istediğini biliyordum,mecbur tutamazdım ki,onu burda,ben de 'git' dedikten sonra beni Zac'e emanet edip gitti,ben de bir süreliğine Zac'in evinde kalıyorum(malum doktor yaa gerekli malzemeler onun evinde o yüzden benim evkme gitmedik).O çok iyi biri,üstelik beni de çok seviyor ve çok mutlu ediyor.Günlüğüme bunları yazdıktan sonra kapatıp komidinin üstüne koydum.O sırada Zac içeri girdi.
Z:Hazırmısın?diye sordu şirin gülümsemesini yüzüne takarak,doğru Leon gibi gamzeleri,yeşil gözleri olmaya bilir ama o da çok tatlı,ayrıca onun da mavi gözleri var.
V:Evet,hazırım,çıka biliriz-dedikten sonra gelip bana kolunu uzattı-malum daha tam yürüyemiyorum-bende koluna girip gülümsedim.On beş dakikaya mahkemeye vardık.Avukatım da gelmişti.Kendisi Arjantin'in en iyi avukatlarındandır,Francesca'nınkı da öyle,duyduğuma göre her zaman bir-birleriyle rekabetdelermiş.,,İnşAllah biz kazanırız" diye fısıldadı Zac.Ona döndüm ve en muhteşem gülüşümle ,,İnşallah"dedim.Duruşmamız olan kapının önüne geldik.Leon da ordaydı,Kafasını duvara dayamış bekliyordu,beni gördüğünde yine o üzgün suratını yüzüne takdı.Onu çok özledim.Neyse bugün çok dik durmalıyım.Bizden önce duruşması olanlar çıktı,bizim adımız seslendi,içeri girdikten sonra Leon ve Zac arkaya oturdu,Francesca ve ben yerimize geçtik.
1 saat sonra;
Duruşma bitti,Francesca'ya 3 yıllık hapis cezası çarptırıldı,ağlıyordu,Leon ise onun gözyaşlarınl siliyor ve onu sakinleştirmeye çalışıyordu.
Flashback;
L:Hayatım noldu,anlat hemen.
V:Leon rüya gördüm,rüyada beni uçurumdan atıyorlardı,sen bana ulaşmaya çalışıyordunşama olmuyordu,ben uçurumdan aşağıya yuvarlandım.
L:Tamam,birtanem rüyaydı sadece,ağlama tamam mı,bak sen ağladıkça ben daha da kötü oluyorum,senin ağlamana dayanamıyorum.(hatırlamayanlar için sezon finalinde Violetta rüya gördükten sonra olmuştu)
Flashback sonu;
İnanamıyorum,şimdi ou sakinleştirmeye çalışıyordu,bir zamanlar 'ağlama,senin ağlamana dayanamam'diyen Leon yapıyordu bunu,daha fazla burda dayanamazdım,avukatla görüşüp ona teşekkür etdikden sonra arabaya geldik.
Yolda;
Z:İyi misin?
V:İ-iyiyim...değilim Zac değilim.Anlamıyorum niye böyle oluyor.
Zac arabayı durdurdu.
Z:Ş-şt tamam sakin ol diyerek gözyaşlarımı sildi.
Z:İstersen bir yere gidelim ben sana iyi gelecek bir yer hatırlıyorum.
V:Tamam gidelim dedim gülümseyerek.Arbayı çalıştırdı ve on dakikaya dediği yere vardık.Burası Zac'le sevgili olduğumuz zaman hep geldiğimiz yerdi,yeşillikdi,park gibi bir yerdi,eski büyük ağaç ve onun altındakı bank hala ordaydı,onlardan aşağıda büyük bir göl vardı,burayı çok severdik ikimizde,ama ayrılmamız da burda olmuştu,ondan sonra buraya hiç gelmedim,Zac iyi biliyor benim burayı çok sevdiğimi,bankda oturduk,aynı eski günlerdeki gibi....
Z:Daha iyi misin?
V:Evet,çok iyiyim,her şey için sağol Zac sen benim hep yanımdaydın,her zaman bana destek oldun,yalnızca doktorum olarak değil,aynı zamanda arkadaş olarak.
Z:Benim artık seni bırakmak gibi bir isteğim yok dedi gülerek bende onun gülüşüne karşılık verdim.
V:Zac?
Z:Efendim?
V:Bence,bizim için bir şans daha var,yeniden birlikde ola biliriz,sence?
