𝐌𝐀𝐒𝐊𝐄| 𝒎𝒂𝒓𝒔𝒆𝒍𝒏𝒐𝒚𝒂✔︎

((11.Bölüm))

11. Bölüm
" Pars Baranov."

"... Okyanusta ölmezde insan
Gider bir kaşık sevdada boğulur..."
_____________________________

Güven.

Dün ateşe duyduğum duygu tam olarak buydu. Neden bilmiyorum ama kendimi çok garip hissetmiştim. Onun göğsünde ağlarken, sanki bana birşey olmaz gibiydi.

Çünkü bunu sana o hissettirdi.

Yada kalbim.

Yalnız bir kadının tek korkusu güvendir. Güven bir silahtır, yanlış kişiye güvenirsen çeker kendini vurursun.

Ama yinede ona güvenmeye devam edecek mıyım? Bilmiyorum.

Edeceksin. Çünkü bir kez şüphe duyduğun bir adama güvendiysen, ondan şüphe duymuyosundur. Güvenmeye kokruyorsundur.

Kendi kendime düşündüğüm şu sıralarda yanımda bulunan ve belki saatlerdir ağzımı açmamı bekleyen arkadaşım dayanamamış olacak ki konuştu.

"Daha ne kadar kendi kendine düşünüp konuşmamaya devam edeceksin canısı?" Sinemin sesiyle ona döndüm.

"Sence dün yaşadıklarım neydi sinem?" Sorusunu es geçip dünden beri etkisinde olduğum konuyu en yakın arkadaşıma sordum. Dudaklarını büzdü.

"Yani yaşadıkların çok korkunç danka, ölümle burun buruna gelmişsin resmen." Biz sinemle birbirimize kanka demek yerine danka derdik. Bunuda biz uydurmuştuk, hoşumuza gidiyordu.

"Çok sağol yani danka, iyi morel verdin." Dedim alaylı sesimle. Gülerek omuz silkti.

"Ne diyim çokoleytam, dost acı söyler demişler."

"Aynen öyle." Dedim onu onaylayarak. Kolunu kaldırıp saatine baktı.

"Ooo benim kalkmam lazım geç kaldım." Diyerek yerinden ayaklanmasıyla sıkıntılı bir nefes verdim.

"Biraz daha kalsaydın." Dedim üzgün bir sesle. Çantasını takarken bana baktı.

"Yine gelirim canısı, hem korkuyorsan ateşi çağır." İmayla göz kırpmasıyla yanımdaki yastığı ona attım.

"Ne alakası var," yastığı tutarak bana geri attı. Yastığı tutup tekrar yanıma koydum.

"Ne demek ne alakası var, dünkü hallerinizi anlattın ya. Bayada mutluydun anlatırken." Aklıma gelen anılarla utanırken sinemin daha fazla konuşmaması için "hadi sen gidiyodun dankacım hadi." Dedim. Gülerek evden çıkarken imayla bana bakmayı ihmal etmedi.

"Görüşürüz çokoleytam."

"Görüşelim marshmelovum." Dedim ve kapıyı kapattım. Gülümsemem yavaş yavaş silinirken aklıma yine katil gelmişti. Hiç çıkmıyor, orası ayrı.