The Billionaires Obsession (Billionaires Series #1)

Chapter 10

Kael's Pov

Pareho kaming natahimik ni Mauri dahil hindi namin alam kung ano ba dapat gawin, bakit ba kasi binitawan nya ang mga salitang iyon?

“Kael wala ka bang naaalala sa childhood days mo?” biglang tanong sa akin ni Floryn.

“ha? what do you mean?" tanong ko sa kanya.

“i mean, memories mo nong childhood days like nong sa Heartless National High School ka pa pumapasok wala ka bang naaalala na mga kaibigan mo noon?” tanong pa nya na ikinapag-taka ko.

Kahit puno ng pagtataka ay sinagot ko pa din ang tanong nya.

“meron, actually I have a lot of friends there, pero bilang sa daliri ang tunay, I remembered my friends there, they're Calix, Xeyn, and Kenz yan lang naman kunti lang” sagot ko sa tanong nya.

Pero hindi pa'rin sya natigilan sa pagtatanong.

“eh babae?” tanong nanaman nya.

Actually kanina pa ako nagtataka kung bakit yun ang tinatanong nya, maging ang mga kasama namin ay naghihintay din ng aking sagot samantalang si Ash naman ay busy sa pakiki-pagkwentuhan kay tita at si  Mauri naman ay ito nakatungo.

“meron din" tipid na sagot ko.

“sino?" tanong nanaman nya.

“si Seraphine” tipid ulit na sagot ko.

Bigla silang natahimik kaya nagsalita akong muli.

“but the best one is the unforgotten girl I meet when I was elementary” sagot ko ngunit tumigil ako sa pagsasalita.

Nakatingin lang sila sa akin naghihintay ng sasabihin ko, kahit wala naman ako sa mood magkwento ay napilitan akong ikwento sa kanila. Lalo pa at ayaw ko namang isipin nila na may tinatago ako or what.

“I meet that girl when I was elementary, she's getting bullied by our schoolmates and I hate those bullies kasi wala na silang ibang ginawa kundi ang mang-bully” kwento ko at bahagya akong tumigil ng mapansing seryuso silang lahat maging sila tita ay nakikinig na din.

Itutuloy ko pa ba? Mga marites!

Pinagpatuloy ko ang pagkukwento.

“ackkk that girl in my childhood days is too simple, our schoolmates used to bullied her kasi wala daw magulang, and that girl do nothing but to cry” nangingiting kwento ko pa.

Bigla tuloy nagflashback sa'kin lahat, the way how she cried that days, the way she study. Naging kaclose ko yun, nasan na kaya sya ngayon? Kilala pa kaya nya ako?

“but even if she's getting bullied hindi sya nagpatinag, yeah umiiyak sya pero never nyang pinabayaan ang pag-aaral nya kahit na always syang inaapi” nakangiti ko pa'ring kwento.

I missed my childhood days, I miss my friends there, and I missed that girl.

“sa batang babaeng yun, sa kanya ako natuto" I paused and smiled. “sa kanya ako natutong makuntento for what I have, sa kanya ko natutunang kumain ng mga street foods na dati'y hindi ko kinakain kasi nadidiri ako" natatawang kwento ko sa kanila.

Nakangiti sila at seryusong nakikinig sa akin.

Aba!

“that girl! I called her Pea, I give that nickname to her do you know where I found that nickname? Wala gawa-gawa ko lang because she's selling a peanut and peanut butter just to have a allowance and she loves peanut too" natatawang saad ko, maging sila ay natatawa na din.

Seryuso pa din silang nakikinig sa akin.

“pero one thing na pinagsisisihan ko" tumigil ako sa pagsasalita dahil ang bigat sa pakiramdam “sa tagal naming magkasama hindi ko man lang natanong ang real name nya hanggang sa nagtransfer ako nong pagka-graduate ko ng grade 8, walang minuto, oras, at araw na hindi ko sya inisip, triny ko na din non hanapin ang fb acc nya but I can't find it kasi hindi ko naman alam real name nya, and now I want to find that girl, gusto ko na ulit syang makita, kilala pa kaya ako non?" nakangiting kwento ko sa kanila.