GÖLGE

NEBRASKA SOKAĞI NO:3

Owan telefonda Dedektif'in cevap vermesini beklerken hıçkırıklarına yenik düşüyordu.Aradan geçen uzun süreden sonra Dedektif Hunter sessiz bir şekilde''Bilmiyorum Owan.Ama tek bildiğim şey o geliyor.Ölüm yaklaşıyor.''dedikten sonra hat kesilmişti.Owan göz yaşlarını yatağa akıtırken ellerini başına koymuş sağa sola doğru sallıyordu.Birden pencerenin arkasından gelen sesle irkildi.Gözyaşlarını silerek yavaşça yataktan kalktı.

Korktuğu için pencereyi açamamıştı ama olabildiğince başını cama daha çok yaklaştırıp daha iyi görmeye çalışıyordu.En sonunda alnını cama yapıştırmış bir şekilde bakmaya devam etti.Evin önüne sabitlenmiş bir gölge görüyordu.Hiç hareket etmeyen gölgenin yavaş yavaş uzaklaştığını görünce adımlarını geri atarak odasının aralık olan kapısını kapatıp kilitledi.Ardından sessiz adımlarıyla kendini yatağa attı ve ayaklarını yatağın dışına çıkmayacak bir şekilde dizlerini öne doğru çekti.Bir kaç dakika sonra uykuya dalmıştı.

Dale'in Anlatımıyla

Bir insanın gözlerine baktığınızda neler yaşadığını hisserdersiniz ya,işte ben öyle hissetmiştim.Acıyı,korkuyu ve çaresizliği görmüştüm onun gözlerinde.Ne gibi bir yaşanmışlık onu bu kadar çaresiz kılmıştı.İnsanları her zaman iyi analiz edebilen biriydim.Kiminin sevincini,kiminin ihtirasını,kiminin umutsuzluğunu gözlerinden okurdum.Ama daha önce hiç görmediğim duygulardı bunlar.

Kadının gözlerinde gördüğüm o duyguların bedeninde yaptığı ağırlığı farkedebiliyordum.Saat gecenin üçü olmasına rağmen kadının o bakışları hala aklımda bir yer ediyordu.Gittikçe büyüyen bir yer açıyordu aklımda.Hiç gitmiyordu gözleri gözlerimin önünden.

Bir kaç saat sonra hava aydınlanacaktı ve iş yerinde onu görecektim.Belki ona sorabilirdim,yaşadıklarının sırrını.Hem uykumun gelmeyişi hem de geçmeyen saatler beni iyice germeye başlamıştı.Evine gitmeye karar vermiştim.Ama dün tanıştığım birisinin evini nereden bilebilirdim.Üstelik buraya daha yeni taşınmıştım.Kendi oturduğum sokağın adı dışında hiç bir yeri bilmiyordum.Şansımı denemek istercesine elime hızlıca laptobu aldım.Arama motoruna ''Kansas Merkez'' yazdım.Merkezin sitesine çalışanların dosyasını yüklemiş olabilirlerdi.Aşağıya doğru indiğimde ''OWAN MURPHY'' yazıyordu.Hemen üzerine tıklatıp''bilgiler''kısmına baktım.

Yaşı,cinsiyeti,mezun olduğu okullar....ve sonunda adresi.Bir dakika bir dakika.Bu imkansızdı.

Nebraska sokağı no:3

Bu kasaba küçük olabilirdi.Hatta aynı sokakta bile oturabilirdik.Ama evlerimizin yan yana olacağını düşünmemiştim.

Elimdeki laptobu koltuğun üzerine bırakarak hızlıca yerimden fırladım.Üzerimdekileri değiştirmeden evin kapısından kendimi attım.Bir dakika bile sürmeden evinin önündeydim.Ev iki katlıydı ve muhtemelen odasının en üst katta olacağını düşünerek tırmanmaya başladım.Bu saatte kapıyı çalamazdım.Hatta saat kaç olursa olsun evine bile gelmemeliydim.Kolumdaki saate bakarak saatin 3.15 olduğunu gördüm.Sonunda pencereye ulaşmıştım.Onun mışıl mışıl yatağında uyumasını beklerken o,yatağında bir sağa bir sola doğru debeleniyordu.

Dudaklarının hareket ettiğini görüyordum fakat pencere kapalı olduğu için duyamıyordum.Muhtemelen sayıklıyordur diye düşünürken gördüğüm manzara karşısında ellerimin tutunduğum yerden kaydığını hissettim.Owan'ın ayakları yatakta aşağıya doğru kayıyordu.Bunu uykusunda yapması mümkün değildi.Ama etrafta görünürde hiç kimse yoktu.Owan'ın yerinden sıçradığını ve ayaklarını hızlıca kendine doğru çektiğini gördüm

.Uykusundayken akıttığı gözyaşlarını akıtmaya şiddetle devam ediyordu.Eline aldığı telefonla birisiyle konuşmaya başladı.Hala ağlamaya devam ediyordu.Telefonu kapattıktan sonra yerinden hala kıpırdamamaya devam etti.Bu gece bu kadar naif bir bedenin vücudunda dolaşan ağırlığı gördüm.Nasıl olabilirdi de bu ağırlığı taşıyabiliyordu?

Gördüklerim karşısında hala büyük bir şoktaydım.Terleyen avuçlarım yavaş yavaş tutunduğum yerden daha da hızlı kaymaya başladı.En sonunda kendimi yerde buldum.Sesin şiddetiyle beni duyduğunu düşünerek hemen evin altında gizlendim.Ama gölgemi ileride bırakmıştım.Büyük ihtimalle şu an pencereden gölgemi izliyordur.Yapacak hiç bir şey yoktu ve ben gölgemide alıp oradan yavaş yavaş uzaklaşmıştım.

***************************************