Destiny Or Chance

Rozdział 8.

Wstałam bardzo wcześnie jak na mnie bo, była szósta rano, ale skoro postanowiłam sobie, że będę biegać to tak będzie.

Ogarnęłam się i poszłam ubrać, założyłam leginsy i biały top.

Po wczorajszym, a tak naprawdę dzisiejszym wyścigu byłam niemal, że nie przytomna, czułam się zmęczona i nie do życia, wszystko mnie bolało, już chciałam odpuścić i iść dalej spać, ale to by nic nie dało kiedyś musiałam zacząć.

Założyłam wygodne buty. Padło na jakieś stare New Balance. Zgarnęłam słuchawki na uszne i ruszyłam do wyjścia, starałam się być cicho bo, normalni ludzie w niedzielę, o tej godzinie śpią, a nie chodzą biegać, ale w życiu nie zawsze jest z górki.

Wyszłam z domu i włączyłam losową piosenkę z playlisty trafiło na Sick Of Your Love, Gio Mkl. Szczerze kochałam tą piosenkę była jedną z moich ulubionych.
Zawsze gdy chodziłam na treningi to gdzieś się przewinęła na słuchawkach.

Zaczęłam od krótkiej rozgrzewki żeby rozgrzać mięśnie i stawy bo, nie chciałam nabawić się żadnej kontuzji i zaczęłam bieg.

Jutro zaczynam pierwszy dzień w szkole tak jak Noe. Znałam tam już parę osób mój brat również. Nie była to dla nas jakaś nowość. Ciocia Allison powiedziała, że wszystko co związane z papierkową robotą jest ogarnięte i mam się niczym nie przejmować.

Po godzinnym bieganiu stwierdzałam, że na dzisiaj wystarczy, jeszcze o jedenastej mam trening, a potem chciałabym iść gdzieś z Lisą może do kina. Zobaczymy.

W drodze powrotnej szłam sobie szybkim tempem, żeby nie przesilić za bardzo organizmu aż tu nagle koło nogi zaczął mi śmigać mały stworek, a zaraz potem wyrosła przede mna postać.  Był to nie kto inny jak Morgan we własnej osobie.

Zdjęłam słuchawki i szczerze się uśmiechnęłam.

- Kogo moje oczy widzą czy to ta fitnesiara, która wygrała ze swoim trenerem - zapytał prześmiewczo.

Morris w porównaniu do Diaz'a czy Aiden'a nie przejął się zbytnio tym, że Mateo mnie trenuje. Ale też był zdenerwowany i mimo wszystko mają do tego chłopaka jakąś urazę, nie zamierzałam próbować zmienić ich zdania muszą mieć dobry powód.

- Chyba powinnam zapytać, o to samo - zaśmiałam się.

Chłopak w szybkim tempie podszedł bliżej i mnie przytulił co odwzajemniałam.

- Ta puszysta kuleczka jak się nazywa - zapytałam przykucając przy psiaku i zaczęłam go głaskać, a ten jakby na nowo naładowany energią postanowił po mnie skakać.

- Kaczka, do nogi już - nie wierzyłam własnym uszom, Boże jak on mógł nazwać tak pięknego psa Kaczka.

- Czy ja się czasem nie przesłyszałam jak mogłeś skrzywdzić tak tego słodziaka? - oburzyłam się i wzięłam pieska na ręce. Musiał mieć kilkanaście miesięcy bo, to jeszcze szczeniaczek.

Kochałam psy, chciałabym mieć kiedyś swojego.

- Oh nie, nie nazwałem jej kaczka porostu nie potrafi jeszcze dobrze chodzić. Chodzi jak pokraka to tak wyszło, nadałem jej taką ksywkę - to by wszystko wyjaśniało kocham pomysłowość tego chłopaka.

Najpierw Noe porównał kontrolkę płynu do spryskiwaczy z lawą i wytryskującą z niej magme. A Morgan porównał psa do kaczki. Żyje z idiotami.

- Jaka to rasa - zapytałam idąc w stronę domu razem z pieskiem na rękach i obok chłopakiem.

- Golden Retriever,  tak naprawdę nazwałem ją Minnie.

- Ooo jak słodko. Ona jest taka urocza teraz musisz z nią do mnie przychodzić. Jak nie będziesz miał gdzie ją zostawić to wiesz do kogo się udać, będę miała towarzyszkę do porannego biegania.