KANLI HATIRALAR PORTRESİ

12: Gidenler ve Cehennemi Yaşayanlar

selamlar...

biz geldik.

ilk önce oylarımızı alalım. oy ve yorumlar çok az olduğunda istemsizce motivasyonum düşüyor. bolca yorum yapalım ki daha motive halde bölüm yazayım.

beni instagramdan takip edebilirsiniz; mehriial
twitter hesabım: salteramortis

kanalıma instagram biomda linkme ile ulaşabilirsiniz. bolca sohbet ediyoruz ve spoiler veriyorum..

🖤

KANLI HATIRALAR PORTRESİ

🫀

Yalancıların acımasız oyunları,
Yakalar seni ansızın geceleri.
Hisset kalbinde korkuları,
Savaş onlarla ölene dek.

Bir gece ansızın öldürüp onu,
İçindeki hissizlikle cebelleş.
Varlığını bile hissetmeyen sen,
Katil olduğunda yüzleş.

Ellerinde taşı bir masum kanı,
Bu, bir oyunun en kirli yanı.
Kalbinde sakladığın acımasız korkularla,
Yaşamak için çırpın dur kabuslarında.

🫀

♪ güncel gürsel artıktay, sar'altınım
♪ alone and together, no clear mind
♪ çağan şengül, mağlup

12: Gidenler ve Cehennemi Yaşayanlar

Derler ki, insan düşüncelerinde bile kendini öldürebilir.

Çünkü düşünceler uçsuz bucaksız bir okyanustan farksızken insan yüzme bilmeden o okyanusun ortasında bırakılmış bir et parçasından başka bir şey değildi. Çırpınışlar onu sadece daha çok dibe batıracak olmasına rağmen çırpınmaya devam ederdi. En sonunda kabullenirdi.

Acıları, mutlulukları, yalanları ve gerçekleri.

Düşüncelerinde boğulur her insan.

Ama Pars gri gözlerini sabitlediği o gri duvara bakarken kafasının içinden tek bir düşünce dahi geçirmiyor, sadece izliyordu. Gözleriyle aynı renk olan duvarı izlerken elinde sıkıca tuttuğu telefonun ekranında geriye doğru akmakta olan dakikaların sona ulaşmasıyla duyulan bir alarm sesi onu boşluktan kurtarıp gerçekliğin içine fırlattı. Dakikalardır izlediği o duvardaki yazıyı okudu.

Sevgisiz evler daima soğuktur.

Derin bir nefes alıp verdi.

Annesiyle babasının kavga ettiği anları düşündü. Kavga seslerini duymaktan kaçmayı seçip yorgan altına saklandığı zamanlarda kulaklarını parmaklarıyla kapatmaya çalışırken titreyen bedenini hatırladı. Onu titreten şeyin dört duvarın her birine kazınmış sevgisizlik mi yoksa sadece bıkkınlık mı olduğunu anlamaya çalıştı.

Bir kez daha derin bir nefes aldı.

"Bir dakika on yedi saniye," dedi gri gözlerini elinde tuttuğu telefonun ekranına çevirdiğinde, hemen ardından başını kaldırmadan yanına oturan Dora'nın zümrüt yeşili gözlerinin içine bakmıştı. Bir saniye sonrasındaysa yanağındaki yaraya. Yüzünde yaranın olmadığı bir zaman dilimi yoktu.