When Your Luck Smiles At You-Οταν Η Τυχη Σου..ΧΑΜΟΓΕΛΑ (M.G.C.)

Φίλοι με Προνόμια;

Φίλοι με προνόμια;...Ακριβώς... οι λέξεις τριγυρνούσαν στο μυαλό μου και με εξαθλίωναν... είναι στα αλήθεια αυτό που θέλω; Ποτέ δεν το είχα σκεφτεί έτσι... Γιατί δεν μου έχει ζητήσει να γίνω το κορίτσι του... ή έστω να βγούμε... Καλά αυτό το έχει κάνει ήδη αλλά κατάντησε αλλιώς... Οι γονείς μου είναι συντηριτικοι... Μα γιατί τους είπε ότι είναι το αγόρι μου; Τα έκανε χειρότερα... Δεν τον ξέρω ούτε μια βδομάδα κι ήδη κάναμε... και μένουμε και μαζί. Αυτή δεν είμαι εγώ... ποτέ δεν ήμουν...

Η ζωή μου είναι ένα μπέρδεμα... Μα πώς κατάντησα έτσι. Δεν είμαι έτσι. Κάτι ήξερε ο πατέρας μου όταν είδε τον Μάικλ. Μα... τι λέω. Το ένα μου μισό συγκρούεται με το υπόλοιπο. Το ένα λέει ότι είναι λάθος κι το άλλο να αφήσω τα πράγματα να κοιλήσουν όπως είναι. Μπερδεύομαι. Ξέρω ότι η καλύτερη λύση είναι να το συζητήσω μαζί του. Αλλά δεν μπορώ. Ντρέπομαι. Αλλά τι ντρέπομαι;

Αγνοώ πλήρως την εσωτερική μου σύγκρουση και ανατρωτιέμαι αν θα γίνει το πάρτυ σήμερα. Και αν ναι θα γίνει εδώ; Πρέπει να ετοιμαστώ αν θα γίνει. Δεν μπορώ να το αποφύγω αν γίνει εδώ... Δεν θα μπορέσω να αποφύγω τον Σάιμον. Πόσες ώρες σκέφτομαι; Δεν ξέρω. Παρατηρώ ότι ο Μάικλ έχει τελιώσει το τσάι μου και απλά με κοιτάει.

- Λοιπόν, τι θες να κάνουμε.

-Δεν ξέρω, δεν έχω όρεξη.

-Μετά από αυτά που πέρασες σήμερα ...

-Το πάρτυ θα γίνει τελικά;

Με κοιτάει γουρλώνοντας τα μάτια του.

-Το ξέχασα τελείως!

-Πότε και που θα γίνει;

Κοιτάει το ρολόι που ήταν κρεμασμένο στον τοίχο, η ώρα είναι 20:43... μα πότε πέρασε η ώρα.

-Σε...1 και μισή ώρα περίπου... στο παλιό μου σπίτι... ωχχχ πρέπει να τους ειδοποιήσω...

Άρχισε να πληκτρολογεί στην μεγάλη οθόνη του κινητού του.

-Ποιούς θα καλέσεις;

-Εμένα, εσένα, τον Σάιμον, τον Μανώλη, την Ζωή και την πίτσα.

-Η πίτσα μετράει ως άνθρωπος;

Του λέω με ένα υποτιμητικό ύφος.

-Μμμ... όχι ακριβώς γιατί θα την φάμε.

-Ποιος είναι ο Μανώλης και ποιά η Ζωή;

-Ο Μανώλης είναι ο κολλητός μου και η Ζωή το κορίτσι του.

-Εδώ θα γίνει το πάρτυ;

-Ναι εκτός αν δεν θες.

-Θέλω.

Του είπα. Μπορεί να μην είχα όρεξη. Αλλά ήθελα να γνωρίσω τον Μανώλη κι την Ζωή.

-Ωραία, θα περάσουμε υπέροχα.

-Θες να σε βοηθήσω με κάτι; Και κάτι άλλο γιατί κάνεις το πάρτυ;

-Ετσι. Και αν θες βοήθησε με να βάλουμε σνακ σε μπολάκια και να διαλέξουμε μουσική.

-Ωραία... πάμε.

Του λέω και του τραβώ το χέρι.

-Χαχ... ανυπομωνείς βλέπω. Αλλά περίμενε γράφω την τελευταία πρόσκληση. Και τότε το κινητό μου δονήτε. Το παίρνω και βλέπω πως μου έστειλε μήνυμα ο Μάικλ. Το ανοίγω και διαβάζω:

Θες να γίνεις το κορίτσι μου;