When Your Luck Smiles At You-Οταν Η Τυχη Σου..ΧΑΜΟΓΕΛΑ (M.G.C.)

Σοβαρή Συζήτηση

Ξαφνικά ένιωσα μια ενόχληση καθώς πήγα να αλλάξω πλευρό. Προσπάθησα αλλά κάτι δεν με άφηνε. Το πλευρό μου πονούσε πολύ. Με είχε ποιασει νευρόπονος κι με τα βίας ανέπνεα. Ένα δάκρυ βουβοό κύλισε από τα μάτια μου. Οι γονείς μου συνέχια έλεγαν αυτό τον νευρόπονο και σφάκτη. Με έποιανε συχνά ο πόνος αλλά δεν μπορούσα να κάνω κάτι. Άνοιξα ελαφρός τα μάτια μου κι άκουσα φωνές από το διπλανό δωμάτιο. Ο Μάικλ μάλλον με είχε πάει στην κρεβατοκάμαρα. Έκανα μια απόπειρα να κοιτάξω το ρολόι του τοίχου αλλά ο πόνος ήταν πολύ δυνατός, αναγκάζοντάς με να βγάλω ένα λυγμό. Σαν σκυλίσιο κλάμα. Η αναπνοή μου μπερδεύτικε κι άρχισα να πονάω πιο έντονα. Επρεπε να παίρνω μικρές κι γρήγορες ανάσες για να μην πονάω κι μετά από λίγο έπρεπε να ρισκάρω μια βαθιά για να δω αν έφυγε ο πόνος.

Άκουγα μουσική να έρχετε από το σαλόνι. Στο δωμάτιο επικρατούσε ένας μικρος φωτισμός. Θα πρέπει να είναι περασμένες δωδεκα. Μα καλά γιατί δεν με ξύπνησαν για την πίτσα;

Ρίσκαρα μια βαθιά αναπνοή κι επιτέλους ο πόνος πέρασε. Δεν είχα καταλάβει ποτέ γιατί με έποιανε αυτός ο πόνος. Πήρα τα πόδια μου κι σηκώθηκα αργά απο το κρεβάτι. Άνοιξα την πόρτα κι προχώρησα προς το σαλόνι. Κρυφοκοίταξα απο τον διάδρομο πρώτα.

Αντίκρισα το σαλόνι, όμως όχι το σαλόνι που άφησα χθες, αλλά ένα βρώμικο σαλόνι. Αποφάγια πίτσας ήταν πάνω στα τραπέζια, τα προφυλακτικά μου είχαν σκάσει -μαλλον καποιος να έσκασε με πινέζα ή δεν ξέρω κι ˊγω με τι. Ευτυχώς είχε σωθεί μονάχα ένα από αυτά. Προχώρησα ποιο βαθιά κι έρειξα μια ματιά στην κουζίνα. Η Ζωή κοιμόταν στο χαλάκι. Γύρισα απο την άλλη μερια κι είδα τον Μανώλη να με πλησιάζει. Φορούσε μόνο το μποξεράκι του.

-Που πήγε ο Μάικλ;

- Στο μπάνιο είναι, την παίζει.

Το είπε τόσο ομά λες κι είναι κάτι καθημερινό. Το μόνο που μπορεσα να πώ ήταν ένα Ω.

Μου φάνηκε περίεργο. Αφού είχε εμένα γιατί να την παίξει; Θα μπορούσε να μου πει σε εμένα να κάνω τη βρόμικη δουλειά. Βέβαια κοιμόμουν, επομένως μπορεί να θεωρηθεί δικαιολογημένος. Εκτός κι αν ο Μανώλης το είπε ειρωνικά. Αποφάσισα να μην πάω στο μπάνιο αλλά να τσιμπολογήσω κάτι. Πήγα στο σαλόνι όπου υπήρχαν κι τα αποφάγια πίτσας. Βρήκα ευτυχώς το προφυλακτικό που είχε σωθεί. Το πήρα κι το έβαλα σε ένα κουτί πίτσας. Ψαχούλεψα κι έφαγα ότι είχε μείνει. Ξαφνικά ακούω την πόρτα του μπάνιου να ανοίγει. Βγαίνει ο Μάικλ καταϊδρωμένος και κοκκινισμένος. Έρχεται προς το μέρος μου και μου λέει καλημέρα, με σηκώνει από τον καναπέ και με αγκαλιάζει σφικτά. Παρατήρησα πως είχε στύση και χάρηκα.

Με πήρε στο υπνοδωμάτιο μας, αφού έκανε μία περίεργη χειρονομία στον Μανώλη, λέγοντάς του φύγει. Με ξάπλωσε στο κρεβάτι και κλείδωσε την πόρτα. Με μια γρήγορη κίνηση έβγαλε την βρώμικη μπλούζα που φορούσε. Και έπεσε στο κρεβάτι ανάσκελα. Αναστέναξε και άρχισε να μιλά.

- Νεφέλη, πρέπει να μιλήσουμε για όλα αυτά που συνέβησαν μεταξύ μας σε αυτό το ιδιαίτερα γρήγορο και μικρό διάστημα. Θέλω να πω πως εκεί που δεν μιλούσες σε κανέναν, με εμπιστεύτηκες. Είναι πολύ γλυκό που εμπιστεύτηκες ένα τυχαίο σερβιτόρο. Κι ότι το πρώτο μας φιλί ήταν σε μια τουαλέτα. Από την πρώτη στιγμή που σε είδα, θέλησα να σε πηδήξω, εεεε εννοούσα να σε κάνω δικιά μου.

Κι άρχισε να γελά. Τον κοίταξα σαστισμένη. Όντως αυτό είχε γίνει πολύ γρήγορα. Σαν κεραυνοβόλος έρωτας. Πραγματικά άλλαξα πολύ. Εκεί που δεν ήξερα τίποτα για τις σχέσεις, ξαφνικά εμφανίστηκε αυτό το μωρό και μου έδειξε πως είναι κανείς χαρούμενος, με κάνει πολύ ευτυχισμένη.

Του χαμογέλασα ζεστά κι πλησίασα για να τον φιλήσω. Είχα ανάγκη να τον φιλήσω, με τέτοια υπέροχα λόγια, τα οποία μου άγγιξαν την καρδιά. Το φιλί ήταν γλυκό κι απαλό. Ένα δάκρυ χαράς κύλησε από τα μάτια μου, μουσκεύοντας την μάσκαρα μου κάνοντάς με ένα τέρας. Μάλλον ένα όμορφο τέρας.