When Your Luck Smiles At You-Οταν Η Τυχη Σου..ΧΑΜΟΓΕΛΑ (M.G.C.)

Σκέψεις;

Κοίταξα τον Μάικλ στα μάτια και του χαμογέλασα. Εκείνος μου σκούπισε τα μάτια και με αγκάλιασε. Λατρεύω τις αγκαλιές του. Σε σφίγγει με τα δυο του χέρια και ακουμπά το κεφάλι σου στο στήθος του. Μπορείς να νιώσεις τον ρυθμό της αναπνοής του και να ακούσεις τον τρυφερό ήχο της καρδιάς του. Είμαι τόσο χαρούμενη που είναι το αγόρι μου. Ανταπέδωσα την αγκαλιά και αφοσιώθηκα στον ήχο της καρδιάς του. Χτυπούσε γρήγορα και ρυθμικά σα να μου έλεγε 'Βλέπεις πόσο νοιάζομαι, πόσο σε θέλω; Πόσο θα ήθελα να είμαστε μαζί για πάντα; Ναι, είμαι ερωτευμένος μαζί σου Νεφέλη. Είσαι μοναδική και θα παραμείνεις. Είσαι δικιά μου.' Για άλλη μια φορά χαμογέλασα, αλλά αυτή τη φορά ψιθύρισα δυο λεξούλες. Δυο λεξούλες με τόσο μεγάλη σημασία, που δεν θα έλεγα ποτέ σε κανέναν αν δεν το ένιωθα πραγματικά. Δυο λεξούλες που μπορούν να φέρουν χαρά αλλά και πόνο ταυτόχρονα "Σ'αγαπώ" είπα και το εννοούσα. Ο Μάικλ είναι ξεχωριστός για μένα και θα είναι για πάντα. Με έβγαλε από το καβούκι μου. Κι μάλιστα τόσο εύκολα. Με εκπλήσσει μπορώ να πω. "Και γω Νεφέλη μου, σ'αγαπώ" μου είπε και μου φίλησε το μέτωπο.

Μετά από αρκετή ώρα αγκαλιάς και φιλιών σηκωθήκαμε και πήγαμε να βάλουμε μια τάξη στο σπίτι. Αφού αλλάξαμε από τις βρώμικες πιτζάμες μαζέψαμε τα κουτιά πίτσας και τα πιάτα. Για κακή μας τύχη είχε λερωθεί το πάτωμα με πίτσα. Οπότε έσκυψα να ξύσω το λιωμένο τυρί. Ο Μάικλ έπλενε τα πιάτα και έστρωσε το κρεβάτι μας. Αφού τελείωσα με το πάτωμα σκούπισα το σαλόνι και την κουζίνα. Ο Μάικλ σφουγγάρισε και εγώ έφτιαξα τον καναπέ. Αφού τελειώσαμε, εγώ πήγα και έβαλα ένα απαλό τραγούδι να παίζει και πλησίασα τον Μάικλ. Αγκάλιασα με τα χέρια μου το λαιμό του και εκείνος την μέση μου. Αρχίσαμε να χορεύουμε. Ένιωθα κάτι στην περιοχή του στομαχιού μου. Δεν ήξερα τι ήταν. Μπορώ να πω πως είναι ωραίο και ενοχλητικό ταυτόχρονα. Σαν το σώμα μου να αρχίσει να χορεύει στον ρυθμό του σώματός μου. Μια αρμονία να τυλίγει την ψυχή μου. Κάτι βαθύτερο από ένα απλό συναίσθημα, ο έρωτας. Πως θα μπορούσε να είναι τόσο δυνατός. Ένα μείγμα συναισθημάτων, άσχημων και καλών. Κάτι που μπορεί να σε οδηγήσει στην ψυχική σου ολοκλήρωση, τα πόδια σου να μην ακουμπούν πια στην γη, να χαίρεσαι για πάντα. Να πετάς μέχρι να πέσεις ξανά στη γη μέχρι που θα έρθει η στιγμή να ξαναπετάξεις.
Χορεύαμε αργά κοιτώντας βαθιά στα μάτια ο ένας του άλλου, με ένα απαλό χαμόγελο, πάντα σχηματισμένο στα χείλη μας.

Μου άρεσε αυτή η εικόνα, θα ήθελα να είναι η ρουτίνα μου, το στήριγμα μου. Ίσως και για πάντα...

---

Μετά από πολλές ώρες αποφασίσαμε να πάμε σε ένα κλαμπάκι, αφού τελειώσαμε με τις δουλειές μας. Στην αρχή δεν ήξερα τι να φορέσω. Δεν είχα ξαναπάει σε κλαμπ. Τι θα μπορούσε να φορούσαν εκεί τα κορίτσια; Εγώ δεν θέλω να προκαλώ, εξάλλου έχω αγόρι και δεν θέλω να είμαι σαν αυτά τα ξέκωλα που πάνε με όποιον βρούνε. Θέλω να έχω μια σταθερότητα στην ζωή μου. Να είμαι σωστή. Μπορώ να παρεμβαίνω αρκετές φορές τα όρια, αλλά όχι και συνέχεια.

Δεν μπορούσα να βρω τι θα βάλω οπότε αποφάσισα να ρωτήσω τον Μάικλ.

- Μάικλ!! Να σε ρωτήσω κάτι;

- Τι έγινε Νεφέλη μου; Άλλαξες γνώμη;

- Όχι, απλά δεν ξέρω τι να φορέσω.

- Φορά ό,τι νομίζεις, δεν θα σου πει κανείς κάτι.

- Μα θέλω να ταιριάζω στην "εικόνα" του κλαμπ.

- Όπως και να 'χει θα ταιριάζεις.

- Μα

- Σσς! Βάλε ότι σε κάνει να νιώθεις καλά με τον εαυτό σου.

- Μα!

- Δεν θέλω μα, πήγαινε να ντυθείς τώρα.

- Καλαα...

Άκουσα αυτό που μου είπε και πήγα να ντυθώ. Έβγαλα ότι έπιασε το χέρι μου πρώτα στην ντουλάπα. Μια τυχαία μπλουζίτσα και ένα ωραίο τζινάκι με σκίσιμο στα γόνατα. Χτένισα λιγάκι να μαλλιά μου και έβαλα λίγο ρουζ. Δεν ήθελα κάτι υπερβολικό.

Αφού ετοιμάστηκε και ο Μάικλ, κατεβήκαμε και μπήκαμε στο αμάξι. Το κλαμπ δεν ήταν μακριά, περίπου δέκα λεπτά απόσταση. Καθώς παρκάραμε άκουγα ελαφρός τον ρυθμό της μουσικής στα αυτιά μου. Άρχισα να αγχώνομαι και άρχισα να παίζω με τα δάχτυλα μου. Μήπως δεν έπρεπε να είχα έρθει εδώ εξ' αρχής;