Professor Vaughn

Chapter 12

Kestrel's POV

"Ano'ng ngiti 'yan, Wrenley? Wag mo'kong gawing tanga. I'm confused," sabi ko. Pero hindi siya sumagot, ngumiti lang ulit.

Malungkot na ngiti.

Ano'ng nasa likod ng ngiting 'yun? Hindi ko mahulaan.

Pero ano bang "pagbabago" ang sinasabi niya?

Hindi ko alam, pero nagpapabilis 'yun ng tibok ng puso ko. Hindi ko talaga gets ang punto niya. Yung mga galaw niya dati, parang wala lang ako sa kanya.

Pero ngayon, sinasabi niyang natatakot siyang mahulog sa'kin dahil alam niyang madali ko lang siyang mapapalitan? Saan galing 'yun?

Umiling lang siya, mas lalo tuloy lumalim ang curiosity ko. Ano bang ibig niyang sabihin?

"Whatever!" inirapan ko siya kasi hindi ko talaga siya maintindihan.

"Kung wala kang sasabihin, aalis na ako. Gabi na rin eh."

"Teka lang, Summer," hinawakan niya ang pulso ko bago pa ako makalayo. Tiningnan ko siya, pilit pinapakita ang malamig kong expression, kahit nanginginig ako dahil sa kanya.

"Pwede bang humingi ng pabor?"

"Ano 'yon?" Okay, Kestrel, kunwari lang malamig ka.

"Pwede bang maging student assistant ulit kita? Kailangan ko talaga ng tulong mo," seryoso niyang sabi.

Halos matawa ako sa sinabi niya. Ako? Student assistant niya ulit? Para saan?

"Talaga, Wrenley?" sinuklian ko ng ngisi.

"Nabalitaan ko nga, marami kang applicants mga beauty queen, model pa. Bakit hindi na lang sila? Mas gusto pa nga nila yung offer mo." Nakita kong nag-tighten ang jaw niya at saka siya napabuntong-hininga.

"Ayaw ko sa kanila," sagot niya, mababa ang boses, pero parang may lalim. Edi sino pala ang gusto mo, Wrenley?

"Seriously? Eh ang gaganda nila, tapos narinig ko crush ka pa nga nila. Sige, hire mo sila! 'Di ba 'yun naman gusto mo, sexy at maganda?" hindi ko mapigilan, napabuga ako. Diyos ko! Parang ang bitter ko ba? Hindi naman... well, konti lang. charot.

Nakangiti si Wrenley sa sinabi ko, halatang pinipigilan niya ang tawa niya. Lumingon pa siya sa kabila para 'di ko makita ang ngiti niya.

Pero KITANG-KITA KO NAMAN!

"Tinatatawanan mo ba ako?" Inis kong sabi. Namumula na siguro ang pisngi ko, Diyos ko naman.

"Bakit naman?" Tumingin siya sa'kin, aliw na aliw pa rin.

"E bakit kangiti mo, parang akong tanga na joker?" Galit kong tanong, tinatago ang hiya. Shocks.

"Wala naman." Tumango siya, pero ang ngiti hindi pa rin nawala.

"Wrenley," sinubukan kong intindihin siya, alam kong may iniisip siya. Nahihiya na talaga ako. Tinitigan niya ako.

"Wala lang, napaisip lang ako na baka nagseselos ka?" Kitang-kita ang aliw sa mukha niya. Gusto ko nang sampalin yung magandang mukha niya!

"As if," sinagot ko siya, saka ko siya inirapan.

"Sana nga," naka-ngiti pa rin siya.

"So, pumapayag ka na ba, Summer? Kahit hindi na bilang SA, basta tulungan mo lang ako kapag kailangan ko." Napabuntong-hininga ako.

"Pag-iisipan ko," sagot ko.

"Kung sakali, anong kapalit? Syempre deserving naman siguro ako ng reward."

"Hmm, ano ba gusto mo?" tanong niya, medyo nangaasar.

Ikaw.

Joke. Hormones lang 'yan, Kestrel. Control. Professor mo pa rin 'yan.

"Kahit ano," sabi ko, kahit hindi ko rin sure kung ano gusto ko. Pwede ba siya? chz.

"Okay, ganito na lang," sabi niya, parang may naisip.

"Tutulungan mo ako sa mga gawain ko, tapos ituturo ko sa'yo yung calculus."

"Hmm." Magandang deal 'yun, honestly.

"Pag-iisipan ko," mahinhin kong sagot. Ako? Nagpapakipot? Ganun?

"Sige, take your time," sabi niya.

"K."

Sinamahan niya pa akong pumunta sa van namin, kung saan naghihintay ang driver ko. Medyo nagulat ako, pero hindi ko pinahalata.

Pagpasok sa sasakyan, napabuntong-hininga ako ng malalim. Gaano katagal ko bang pinigilan 'yun? Wrenley, may kung ano ka sa'kin na hindi ko gusto… pero gusto ko rin… pero ewan.

NEVERMIND!

"Ang daya mo, Kestrel!" galit na sigaw sa'kin ni Jeno. Ako? Ako pa talaga?

"Hindi ako madaya, Jeno," sagot ko. Parang naiirita siyang sinabunutan ang buhok niya.

"Hindi, kasi kailangan nating itigil 'to. Alam kong may pangako ako noon, pero pasensya na, hindi ko na kaya." Besides, wala pa naman akong nagagawa.

Ginawa ko siyang tagapagdala ng mga 'yun kasi una, magkaibigan kami, trusted ko siya, at ayaw kong ako ang may dala-dala ng mga ‘yun. Alam kong hindi naman tama.

So yung "yun" alam mo na kung ano 'yun yung ipinangako ko sa kanya kaya siya pumayag na maging tagadala ko. Pero in the first place, hindi ko naman talaga siya sineryoso, at inisip ko hindi rin siya magseseryoso.

Kaibigan ko siya! That's all.

Pero ngayon, parang may nagbago…

Alam ko. Kaya gusto ko nang itigil 'to. Hindi lang 'to, kundi lahat. Yung flings, kisses, lahat. Gusto ko nang tumigil.

"Binigyan mo ako ng false hope," malamig niyang sabi.

Grabe, ang dating ay may gusto talaga siya. Ngayon tuloy nagdadalawang-isip ako kung kaibigan ko ba talaga siya.

"Bakit, Kestrel? May bago ka na bang 'boy toy'?" sarkastikong sabi niya nung hindi ako sumagot.

"Ano?" inis kong sabi.

"Nagpapaka-innocent ka pa?" tumawa siya na parang wala namang saya.

"Sagutin mo ko, Kestrel," sabi niya, parang hinahamon ako.

"Dahil lang ba tinanggihan kita, iisipin mo agad na may 'boy toy' ako? Anong problema mo, Jeno? Akala ko ba magkaibigan tayo?" sabi ko. Boy toy? Ganun ba talaga tingin nila sa mga flings ko?

Kung ganun nga, mas mabuti pang tumigil na nga talaga ako! Para sa ikabubuti… Gusto ko kasi maging mabuti para… Pumikit ako ng saglit. Diyos ko, Kestrel.

"Sagutin mo, Kestrel. Meron ba?" tanong niya.

"W-wala, Jeno! At kung meron man, malalaman mo rin naman, 'di ba?" Shocks. Ba't ba ako nautal? Tinitigan lang ako ni Jeno, seryoso. Tapos inirapan niya ako.

"Tigil mo na yan, Kestrel. Alam kong meron, kaya ka biglang nag-'stop all this' na ganyan."

"Sabi ko na nga na wala eh. Ngayon, kung ayaw mong maniwala, problema mo na 'yun." Iwan ko na siya.

"Malalaman ko rin, Kestrel. Malalaman ko rin," sabi niya bago tuluyang umalis.

Napairap na lang ako sa sinabi niya. Ano? Malalaman? Wala naman, ah!

May parte sa isip ko na nagsasabing may gusto nga ako. At yun yung sagot kay Jeno.

Napailing ako.

Oo, may gusto ako. May gusto ako, pero hindi ko pwedeng sabihin sa kanya. May gusto ako pero hindi ko siya pwedeng makasama.

May gusto ako, pero alam kong hindi ko siya pwedeng mahalin.

A/N

Please don’t forget to vote and comment.

Thank you for your support!