last chapter.
then epilogue.
goodbye?
再见。
"Appa, bilis laro pa tayo!" Sigaw ng batang babae kay Baekhyun.
"Wait." Sagot naman nito, nakaupo kasi siya sa grass. Nagpicnic kasi sila, pakulo ni Chen.
Limang buwan narin ang lumipas. May nagpatawad, may nagparaya, May nagkabalikan, at May sumaya.
"Appaaaaaa! Please, lets play agaaaaaaain." Pangungulit ng dalawang anak niya.
Napangiti naman siya at ang kaniyang mga kasama. Ang cute cute lang kasi nilang tignan.
At yung media? fans? Alam na nila. Syempre may umalis, nagalit, nag respect, nanatili.
Pero ano bang magagawa nila? Isang hamak na fan lamang sila. Masakit pero iyan ang totoo.
"Tama na yan! Kumain na tayo, bilis!" Sigaw ni Sungkyu. Napatawad na pala siya ng lahat, kahit anong kademonyahan pa ang ginawa niya napatawad parin siya.
"Yeheeeey!" Sigaw ni Yungjee. Nagbago rin ang ugali niya. Hindi na puro kaululan ang lumalabas sa bibig niya.
{ a/n; kauululan pa nga hekgekehekg oki bye }
"Put—" magmumura na sana si Chen ng mapigilan siya ni Sehun.
"Oh hyung! Yung bibig mo. May tatlong bata!" Sayaw nito. Tatlo, nanganak na si Sungkyu.
"Amoy utot kasi! Nyeta." Sigaw ni Chen.
"Hoy di ako!"
"Labas ako jan!"
"Inosente po ako."
"Not mee~"
"Mga pa uto. Nagbibiro lang, napaghahalataan kayo ah!"
Gago talaga.
"Oh? Nasan si Shinhee?!" Nagaalalang tanong ni Bee.
Ngayon lang nila napansin na wala pala ang bata.
"Im here!" Sigaw ni Shinhee. Habang nasa gitna ng daan.
Nanlaki ang mata nila.
Pero mas lalong nanlaki ang mata nila ng may truck na paparating...
"SHINHEEE!!"
