Hayata Dair

Şafağın öncesidir zifiri karanlık - 4

Ses duymamla kalkmam bir oldu. "Ne oluyor ?" diye yorganı üzerimden atıp doğruldum. Bir anlığına kendime gelmeye çalışıp kalktım. Sesin kaynağına gittiğimde Irmak arkası bana dönük bir bayanla bir yandan kahvaltı hazırlarken bir yandan onunla sohbet ediyordu , babam masada oturup onlara katılmaya çalışıyordu. Beni gördü ve "Uğurda uyanmış , hadi gel otur oğlum bişeyler yeriz." dedi. "Bu kim ?" derdemez bana doğru döndü o kadın , annem. "Anne ? Nasıl ya , anne !!" dedim ve üzerine atılıp sarıldım. Hiç bir şeyden haberi yok gibi tebessüm edip "Kim olucaktı ya ?" dedi alaycı bir ses tonuyla. "Ama anne sen öldün , anne noluyor benimle dalga mı geçiyosunuz ?" saçlarına dokundum . masmavi gözlerine baktım. "Evet" dedi , nasıl ya nasıl olabilir bu , bir dakika rüyadamıyım ? "Anne rüyadamıyım ?" beni duymamış gibi başımdan beni sevmeye devam ediyordu. Rüyadaydım , rüyadayım heralde madem rüyadayım onu görebilmenin tadını çıkartmalıyım "Oturalım." dedim masaya yanaştık Irmak ve babam yoktu. Yanyana oturduk ve biraz konuştuk öyle havadan sudan . normal şeylerden. Dayanamadım "Anne cenazeni , (yutkundum) cenazeni nasıl nerde yapıcaz kimleri davet etmem gerekir ?" tebessüm edip bana anlatmaya başladı. "Şurda olabilir , şunuda davet etmelisin . bak buda olmalı." o ölmesine rağmen hala bana annelik yapıyordu. "Hayır , şu hayatta pişman olmadığım tek şeysin ve bunu yapmak hoşuma gidiyor." iyide bunları söylemedim ki nerden biliyor ? A tabi rüyadayız. "Evet , rüyada" diyerek tebessüm etti. "Teşekkür ederim , anne." dedim. Uyandığımda Irmak hala göğsümde yatıyordu. Kafasını yavaşça yastığa koyup elimi yüzümü yıkamak için lavaboya gittim aynada kendimi görüp "Bunu onun istediği şekilde yapmalıyım" dedim. Gidip balkonda bir sigara yaktım , iki , uç oldu bu. Ne kadar zaman geçti bilmiyorum. Balkon kapısını tıklattı biri kapı camdı ama cam parladığı için kim olduğunu göremiyordum. Babam olabileceğini düşünerek sigarayı sakladım. Kapı açıldı ince bir ses "Müsaitmisin , gelebilirmiyim ?" dedi. Sesinden kim olduğunu anlamıştım "Gel hayatım , buyur." dedim. Biraz konuştuk orda "Hadi kahvaltıyı hazırlayım , bana müsade." dedi tebessüm ederek. Sigaram bitene dek orda kaldım. Ona fazla yükleniyorum galiba , bilmiyorum ya bari yardım edeyim artık. Kalktım ve yardım etmeye başladım fazla zaman geçmedi bir kapının çarpma sertçe çarpma sesiyle ne oldu diye kendimi koridora attım , babam lavabodan çıkmıştı. "Ne oluyor ?" dedim kapıyı göstererek "Kapanmadı bir türlü !" dedi sertçe , sanırım oda hala sindirmeye çalışıyordu olayları. Annem gözünün önünde ölmüştü bu kadar sinirli , kırgın olması normaldir heralde. "Tamam baba neyse gel kahvaltı hazırlıyoruz." dedim mutfağa geldi oturdu masaya "Kızım senin hakkınıda nasıl ödeyeceğiz , Allah razı olsun senden." dedi. "Aaa Olurmu öyle şey benim yardıma ihtiyacım olsa siz etmezmisiniz , extra bir şey yok." davet ettim masaya "Hadi gel artık sende , yeter bunlar." diye oturdu yanıma yemek yerken "Cenazeyi köyde yapalım." diye söze girdim , çağırılıcak insanlardan dağıtılıcak yemeğe , başlama saatinden bitiş saatine kadar her detayı anlattım. Kimse sözümü kesmedi. "Sen bunları ne zaman düşündün ?" şeklinde bir soru geldi babamdan. "Dün gece annem söyledi." dedim , ikisininde yüzündeki korku ve şaşkınlığı şu an bile net hatırlıyorum. Kimsenin ağzından bir kelime bile söz çıkmadı yemek yemeye devam ettiler. Oysa sormaları gerekirdi , benim oğlum veya sevgilim bana böyle birşey söylese kafayı mı oynattı bu diye sorardım çünkü yemeği bitirip anlattıklarımı yavaş yavaş hayata geçirmeye başladım. Babama "Git baba sen işinin başına , restaurant patron olmadan iş yapamaz. Cenazeyi ben hallederim." ve köydeki evi ayarlamak için amcamı aradım , babamın amcasını. Biraz konuştuk başsağlığı diledi ve "Tabiki burda yaparız cenazesini." bu benim onay cümlemdi teşekkür edip kapattım telefonu. Akrabalara haber vermeye başladım , uzaktan kuzenler en sevmediğim akrabalar , adını dahi daha önce duymadığım onlarca , hala teyze amca dayı. Annemin istediği gibi inek kestiricektim babamı arayım para istedim "Böyle böyle sabah konuşmuştuk." itiraz etmedi. Şehir restauranta uğrayıp ihtiyacım olan parayı aldım , besicilik yapan bir arkadaşım vardı liseden ona ulaştım. "Orta , hayır büyük bir besi istiyorum sen bana bir kıyak yaparsın direk sana geldim." biraz düşündü "Tamam Uğurcum hallederiz nereye gelicek ?" gelicek derken kim kesecek hayvanı "Sen kesimide hallet biz ödeşiriz." dedim kabul etti. Ertesi günü olmalıydı cenaze babamdan garson istedim 10 tane , büyükler olucaktı hep cenazede kimsenin bişeye dokunmasını istemiyordum da açıkçası. Her şey hazırdı , bir tek şey hariç imam-hoca nasıl adlandırırsanız. Annemin bu konuda bana söylediği şey konuşmadığı abisinin bunu yapmasıydı , bir mahalle imamıydı kendisi , neden konuşmadıklarını bilmiyorum bile , her sorduğumda "Seni ilgilendirmez !" diyordu annem. Bir kaç akrabayı arayıp numarasını öğrenmeye çalıştım yanlış hatırlamıyorsam 4. kişide bulmuştum numarasını. "Kimsin sen ?" dedi bana çocukluğumdan aklımda kaldığı gibiydi hala sesi ve aramızda şu şekilde bir konuşma geçti.

-Dayı Uğur ben , Aysunun oğlu. Annem vefat etti dayı , cenazesine imam olarak gelmeni istedi son olarak benden. Bizim köyde olucak cenaze.

+Gelmem , neden geleyim ki ?

-Aranızda nasıl bir olay geçti bilmiyorum. Ama öldü artık o dayı. Son isteği bu , bence son isteğinin yerine getirilmesini hak ediyor.

Yarın saati aşkın bir süre konuştuk , bilmediğim bir şey vardı. Umurumdada değildi oysaki bu şey ama gelmeliydi. Onu ikna etmeye ne kadar çabalamış olsamda bana kesin bir cevap vermedi. Bende üzerine daha fazla gitmedim , şimdilik. Her şey hazırlanmalıydı , hazırladımda. Bütün bir günümü aldı Perşembe günü bu şekilde bitti. Gece vakti eve girdim , saat 12yi biraz geçiyordu. Güler yüzle kapıyı açan hayalim "Hoşgeldin." dedikten sonra yıkamış olduğu elbiseleri asmaya devam etmek için balkona yöneldi. Mutfağa oturdum yeni pakedi açtım bir küllük aldım önüme ayaklarımı karşıdaki sandelyeye uzattım , oldukça yorulmuştum. Yapmadığım bir şey varmı diye düşünürken balkondan içeriye girdi "Karnın açtır , 5 dakikaya hazırlarım yemeği." dedi. İyiyden iyiye karı koca gibiydik , aynı evde yaşıyoduk sanki , bir mutluluk değil ama huzur veriyordu bu bana. Yeni kaybetmiş olduğum annemdi artık o. "Teşekkür ederim." dedim. "Ne için ?" diye sordum. "Sormana gerek bile yok , yapman gereken herşeyin fazlasını yapıyorsun zaten." bu cevabıma tebessümle karşılık verdi. Bu gecede böyle bitti. Bitmeliydi artık çok yorgun ve aklımda dayıma kabul ettirmem gereken bir davet vardı çünkü...