Hayata Dair

Biz şizofren değiliz- 6

Kendime gelmeye çalışıyorum , kimse beni neden duymuyor ? Çığlıklarım duyulmuyor , duvarları yumruklayan elimden süzülen kanın sıcaklığı varken bileklerimde direksiyonu sımsıkı tutmuşum gözüme çarptı bir an ellerim bembeyaz olmuş kollarım ağrımaya başlamıştı. Kendimi kasmışım heralde , acı yavaş yavaş kendime gelmeme yardımcı olsa gerek kontrol edebiliyordum kendimi. Ellerimi gevşettim yavaşça koltukta yerimi düzelttim son sürat devam ettik yola. Köy yolları biraz kötü yavaşladım iyice çukurlar , kasisler bir kaç dakikanın ardından birbirini sevmeyen iki sülalenin büyükleri karşımda içimden "Heh tamam , asıl şimdi başladık." dedim. Ardından herkese "Hoşgeldiniz , merhabalar..." diyerek içeri gittim babam zaten ordaydı. Daha 1 saat vardı başlamaya her şey hali hazırda bekliyordu yeni misafirler geliyor , daha fazla sandalye çıkartılıyor yemek servisleri yapılıyordu. Her şey hazırken yavaşça evin arkasına bahçenin derinliklerine yürüyordum. Bugün arabada bana ne olduğunu merak ediyorum , bir sigara almak için cebime uzandım , arkadan bi kol elimi ittirdi döndüğümde muson pakedini bana uzatıyodu "Al kardeşim , bi sigara da annen için içelim..." tebessüm edip sigarayı aldım. Çakmağı çıkarttım ağaca yaslanıp yaktım sigarayı aklımda arabadaki olay vardı. Noldu bana neden böyle oldu ? Nedir bu ? Muson beni izliyordu , bakışlarını hissediyordum üzerimde rahatsız edici bi baskı kurmuştu , "Ne oldu , bakma öyle yeter !" dedim. Geri çekildi bi an "Tamam tamam sakin ol." biraz rahatlamıştım kafamı kurcalayan sorunları düşünürken sigarayı bitirdim , misafirleri karşılayıp taziye kabul etmek için kapıda geçti bütün günüm her şey bitene kadar o suratsızları , yapmacık tavırlı "akrabalarını" seyrettim. Bitsede gitsem diye ortalığa bakan , ben falancanın kuyusunu nasıl kazarım diye düşünen çakma şeytanları izlemekten yorulmuştum gece 12 gibi toplamaya başladık orayı 1de arabadaydık babam çoktan yola çıkmıştı. Eve varmamız yavaş yavaş
2 3 gibi olmuştu. Ve vardığımda kafayı yemiş durumdaydım. Yavaş yavaş acısı başlamıştı , kırılan kolun sıcağıyla hissedilmemesi gibiydi bu acı soğudukça hissetmeye başladım. Irmak yattı paketi masanın üzerine koydum bir tane sigara aldım , onun dudaklarıma ilk temas ettiği an gibiydi sigaranın dudaklarıma buluşması , utangaç , tutkulu , öldürücü evet , kesinlikle öldürücü... Ateşlenmesinin ardından duman konuşmaya başladı benimle içimdekileri anlatmak için altı saatim vardı nede olsa gece 6 saat...