THE SHADOWS OF THE MANSION

CHAPTER 5

Ang dilim ay sumakop sa buong paligid ni Samantha. Parang nawawala siya sa oras at espasyo, walang makitang anino o liwanag maliban sa matinding kumikislap na nagmumula sa salamin. Ang hangin sa paligid ay malamig, at tila may humahaplos sa kanyang balat, ngunit wala siyang nakikita. Tanging ang matalim na tunog ng kanyang sariling paghinga ang naririnig.

Pilit niyang iniisip kung ano ang nangyayari, kung bakit siya naroroon, at kung ano ang nais ng mga misteryosong pwersa na nagkontrol sa kanya. Isang malamig na boses ang muling umabot sa kanyang pandinig, mas malapit ngayon, parang nasa likuran niya.

"Ang iyong mga hakbang ay nagdadala ng takot, Samantha," ang boses na iyon ay hindi maipaliwanag na puno ng pighati at galit. "Pati ang salamin ay nagbabalik ng mga kaluluwang hindi makatatakas mula sa mga alaala nila."

Lumingon si Samantha, ngunit wala siyang nakitang anino, maliban sa kanyang sariling repleksyon sa salamin. Ngunit hindi siya tiwala. Alam niyang may ibang presensya na hindi nakikita ng mata. Ang salamin ay parang may sariling buhay, kumikilos na parang isang hiwaga na hindi matutuklasan.

"Anong ibig mong sabihin?" tanong niya, ang boses ay nanginginig. "Bakit ako? Bakit ako ang kailangan mong tuksuhin? Ano ang nangyayari dito?"

Muling lumabas ang boses mula sa dilim. "Ikaw ay hindi lamang isang bisita sa lugar na ito, Samantha. Ikaw ang pinili upang ilantad ang mga lihim na matagal nang nakatago sa mga dingding ng mansyon. Sa loob ng salamin, matatagpuan mo ang mga sagot. Ngunit maging handa ka—hindi lahat ng katotohanan ay magaan para tanggapin."

Ang bawat salita ng boses ay tumagos sa kanyang katawan. Ang takot ay kumapit kay Samantha, ngunit hindi siya makaalis. Pakiramdam niya ay isang pwersa ang humahawak sa kanya, tinatanggay siya papunta sa salamin. Hindi na niya kayang labanan ito. Sumunod siya.

Dahan-dahan niyang inilapit ang kanyang kamay sa salamin, at sa bawat segundo, ang kanyang katawan ay tinutukso ng mga hindi maipaliwanag na pwersa. Ang malamig na ibabaw ng salamin ay sumalubong sa kanyang palad, at sa isang iglap, ang paligid ay nagbago.

Ang lahat ng mga larawan, mga antigong gamit, at ang buong kwarto ay naglaho. Nasa isang madilim na lugar na siya, ngunit ang mga dingding ay tila buhay, kumikilos at gumagalaw. Sa bawat kilig ng hangin, may mga kaluluwang nagmumula sa dilim, mga nilalang na parang nahulog mula sa kaharian ng mga anino.

"Ngayon, matatanggap mo na ang iyong kapalaran," ang boses ay nagsalita muli, at sa kabila ng dilim, nakatagpo siya ng isang lihim na pinto na tila lumilitaw mula sa wala. "Ipinagpapaliban na ang mga katanungan mo, Samantha. Ang mga sagot ay matatagpuan mo sa kabila ng pinto. Ngunit maghanda ka, dahil hindi lahat ng iyong natutunan ay makakapagpagaan sa iyong kaluluwa."

Sumugod siya sa pinto at binuksan ito nang walang pag-aalinlangan. Ngunit nang siya ay dumaan, nakita niyang isang matandang kwarto—ang mga dingding ay puno ng mga larawan ng mga tao, mga muka na puno ng kalungkutan at takot. Sa gitna ng kwarto, isang altar ang nakatayo, puno ng mga kandila na naglalabas ng malalakas na liwanag.

Isang boses mula sa altar ang nagsalita. "Ang mga lihim na iyong hinahanap ay narito. Ngunit maging handa ka, Samantha. Kapag natuklasan mo na ang lahat, wala nang makakapigil sa iyo."

Hindi na nagdalawang isip si Samantha. Pinilit niyang maglakad patungo sa altar at umupo sa harap nito. Ang lahat ng kaluluwa ng mga imahe sa paligid ay parang nagsasalita sa kanyang isipan. Walang awa, ang mga alaala ay bumangon mula sa dilim, at siya ay binabalot ng mga tanong, takot, at pangarap ng mga tao na matagal nang nawala.

Ano ang mangyayari sa kanya pagkatapos ng mga natutunang lihim?