THE SHADOWS OF THE MANSION

CHAPTER 15

Habang ang mansyon ay tahimik na nakalubog sa dilim, hindi pa rin nakaligtas si Samantha sa mga kaluluwang patuloy na umaaligid. Ang mga pader ng mansyon ay tila may buhay, may mga mata na nakatago sa bawat sulok. Kung susuriin ng mabuti, parang ang mga anino ay nagmamasid at may mga naririnig na kaluskos sa mga madilim na kanto. Parang ang bawat hakbang ay gumugulo sa katahimikan ng paligid, na para bang may mga mata na patuloy na sumusunod sa kanya.

Naglakad siya sa madilim na hallway na minsan na niyang dinaanan. Habang binabaybay ang pinto ng silid na dating puno ng mga kaluluwang naligaw, nakita niyang ang mga dingding ay nagsimulang magbago ng anyo. Ang mga litrato na matagal nang pinapalitan ng alikabok ay ngayon ay may mga hindi malilimutang mukha. Isa sa mga larawan ang nakakapangilabot: isang babaeng may matamis na ngiti ngunit may mga matang puno ng poot.

"Hindi pa tapos," bulong ng isang boses mula sa likod ng pader.

Si Samantha ay napahinto at napalingon. Walang tao, pero may pakiramdam siyang may presensya. Ang takot ay sumugod sa kanyang katawan. Parang may nagmamasid sa kanya mula sa dilim. Habang ang kanyang katawan ay nanginginig sa takot, naramdaman niyang may malamig na hangin na dumaan sa kanyang mukha, at ang kanyang mga mata ay nagtaas sa isang pinto sa dulo ng hallway.

Bumangon ang isang pwersa mula sa ilalim ng pinto. Ang hangin ay naging malamig at mabigat, at ang kanyang mga mata ay dahan-dahang natakpan ng mga anino na nagsimula nang humaplos sa kanyang balat.

"Huwag mong buksan," narinig niyang sabi ng isang boses mula sa dilim. "Masyado nang huli..."

Ngunit hindi na siya makapagpigil. Ang kanyang mga kamay ay tumanggap ng hamon, at sa pagbukas ng pinto, isang nakakatakot na tanawin ang tumambad sa kanya.