CHAPTER 12

1 0 0
                                    

Sa pagdapo ng dilim sa paligid ni Samantha, naramdaman niyang para siyang nawawala sa oras. Ang lahat ng liwanag ay nawala, tanging ang malupit na sigaw ng mga kaluluwa ang naririnig. Ang mga anino sa paligid niya ay parang may buhay, nagsasayaw at naglalaban sa bawat hakbang na kanyang ginagawa.

"Hindi ko kayang magtagumpay," bulong ni Samantha sa sarili, habang ang medalyon ay patuloy na kumikislap, parang nag-uudyok ng kanyang takot. Ang mga pader ng mansyon ay nag-iba ng anyo, at ang mga mata ng mga kaluluwang naglalakad sa paligid niya ay patuloy na sumusunod sa bawat galaw.

Ang kanyang katawan ay parang napakabigat, puno ng takot at duda. Isang malamig na hangin ang dumaan, at sa loob ng dilim, nakita niyang may isang figure na lumapit sa kanya. Isang babae na may puting damit na nagsisilang ng isang nakakabighaning liwanag.

"Ang kaluluwa mo ay hindi pa tapos," sabi ng babae, ang kanyang boses ay mahinahon ngunit may bigat. "Kailangan mong isakripisyo ang lahat upang tapusin ang sumpa."

Si Samantha ay natigil sa narinig. "Ano ang ibig mong sabihin? Bakit ko isasakripisyo ang sarili ko?"

Ang babae ay ngumiti, ngunit hindi ito ang ngiting nagbigay ng ginhawa. Ang ngiti na iyon ay puno ng mga lihim at mga hindi mabigkas na kalungkutan. "Kailangan mong bawiin ang iyong kaluluwa bago pa ito magtaglay ng pangako ng paghihiganti."

Sa kanyang mga mata, nakita ni Samantha ang madilim na nakaraan ng mansyon at ang mga kasaysayan ng mga kaluluwang naglalakbay dito. At sa kabila ng takot, may isang pwersa siyang nararamdaman—isang pwersa na nag-uudyok sa kanya na ipagpatuloy ang laban na hindi pa natatapos.

THE SHADOWS OF THE MANSION Where stories live. Discover now