Simulasyon Hatası
Bölüm 6: Maskeler Düşüyor
O gün okulun koridorları, Seungyeon'un etrafında toplanan fısıldaşmalarla doluydu. Herkesin bakışları üzerindeydi ve Seungyeon, insanların alaycı gülüşlerini görmezden gelmeye çalışarak hızlı adımlarla sınıfa doğru ilerledi. Onun bu güçlü duruşu, dışarıdan bakıldığında belki soğukkanlı ve sakin görünüyordu, ama içinde kendini parçalanmış hissediyordu.
Minho, Seungyeon’un bu halini uzaktan izlerken onun sessizliğinde bir şeylerin ters gittiğini anlamıştı. "Kaçak" dediği kız her zamanki gibi dışarıya gülümseyen bir maske takıyordu, ama Minho o maskenin arkasındaki derin hüznü ve endişeyi görebiliyordu. İçten içe ona yardım etmek, onu korumak istiyordu ama nasıl bir adım atması gerektiğini bilmiyordu.
Koridorun sonuna geldiğinde, Seungyeon’un önünü bir grup öğrenci kesti. Onlar alaycı ve küçümseyici bakışlarla Seungyeon’a yaklaşıp sözlü olarak ona sataşmaya başladılar.
"Ne oldu Seungyeon? Duyduğuma göre herkes senin hakkında konuşuyor," dedi öğrencilerden biri sırıtarak.
Seungyeon, onların söylediklerine tepki vermemeyi seçti. Gözlerini kaçırarak sessiz kalmayı umuyordu. Ancak bu tavrı, zorbalık yapan öğrencilerin daha da cesaretlenmesine neden oldu.
"Bir şey söylemeyeceksen, belki biz sana biraz ders verebiliriz," dedi bir diğeri alaycı bir ses tonuyla.
Seungyeon, sıkıntı içinde etrafına bakındı ama kimse ona yardım etmek için yanına gelmiyordu. Kendi kendine güç bulmaya çalışarak derin bir nefes aldı.
Tam o sırada Minho, Chan, Hyunjin ve Felix bu durumu fark ettiler. Minho, öfkeyle yumruğunu sıkarak arkadaşlarına döndü. "Buna bir son vermemiz gerekiyor," dedi dişlerini sıkarak.
Chan başını salladı. "Seungyeon’a yapılanları görmezden gelemeyiz. Ona bu kadar kötü davranmalarına izin veremeyiz."
Hyunjin kaşlarını çatarak, "Tamam. O zaman Seungyeon’un haberi olmadan bu işin üstesinden geliriz," dedi.
Bir süre sonra zorbalık yapan öğrencilere, Minho ve diğerleri kendi yöntemleriyle bir ders verdi. Seungyeon’a bu durumu anlatmadan onları uyardılar ve Seungyeon’a dokunmamaları konusunda sert bir dille gözdağı verdiler.
°°°°°
Ertesi gün, Seungyeon, dersler arasında masasına notlarını yerleştirirken yanına birkaç öğrenci yaklaştı. Yüzleri pişmanlıkla doluydu. Bir tanesi çekinerek ona doğru eğildi ve fısıldadı:
"Seungyeon... Biz... şey, özür dileriz," dedi.
Seungyeon, şaşkın bir ifadeyle onlara bakarak "Ne?" dedi.
Diğer öğrenci dizlerinin üzerine çökerek "Lütfen bizi affet," diye yalvardı. "Bize dersimizi aldık ve senin gibi birine bu kadar kötü davrandığımız için çok pişmanız."
Seungyeon şaşkınlıkla onlara baktı. Ona zorbalık yapan insanlar şimdi pişmanlık içinde özür diliyorlardı. Neler olduğunu anlamıyordu, ama içten içe bir rahatlama hissetti.
O sırada sınıf kapısının hemen dışında bekleyen Minho, onların bu sahnesini izliyordu. Seungyeon’un şaşkın ama minnet dolu bakışlarını görünce, içinde huzurlu bir sıcaklık hissetti.
Seungyeon, gözlerini farkında olmadan kapıya doğru çevirdi ve Minho'nun kendisini izlediğini gördü. Hafif bir tebessümle ona doğru başını salladı. Minho, ona göz kırptı ve gülümseyerek arkasını döndü.
Seungyeon, onun bu davranışından cesaret alarak kendi kendine mırıldandı, "Teşekkür ederim, Minho."
