Mocro Maffia 2

zo ver maar toch zo dicht bij

De sfeer in de loods van de Paus was ongewoon gespannen. Na de succesvolle diefstal van Romanno's cocaïne hadden ze allemaal geweten dat een tegenaanval onvermijdelijk was. Maar niemand had gedacht dat het zo snel zou komen, en op zo'n manier.

De eerste waarschuwing kwam via een telefoontje. Asraf, Tonnano en Abdil zaten samen aan tafel toen de telefoon van de Paus rinkelde. Hij nam op, zijn gezicht veranderde direct in een strakke frons.

"Wie is dit?" vroeg de Paus kil.

De stem aan de andere kant klonk zelfverzekerd en kwaadaardig. "Romanno hier. Ik heb een cadeautje voor je, Paus."

Een uur later kwamen de beelden binnen. Via een USB-stick die een van Romanno's handlangers had achtergelaten bij een contactpunt van de Paus. Toen ze de stick in een laptop stopten, verscheen het beeld op het scherm: Potlood, vastgebonden aan een stoel in een verlaten magazijn, zichtbaar verwond maar nog steeds levend.

"Wat is dit?!" gromde Tonnano terwijl hij naar het scherm staarde.

De video toonde Romanno, die voor Potlood stond met een zelfvoldane glimlach op zijn gezicht. "Ik hoorde dat jullie aardig wat problemen hebben veroorzaakt," zei Romanno in de video. "Maar nu zijn jullie aan zet. Ik wil mijn lading terug. Geen geintjes, geen valstrikken. Als ik ook maar denk dat jullie iets proberen, zien jullie je maatje nooit meer terug. En geloof me, het wordt een pijnlijke afscheid."

De Paus, Asraf, Tonnano en Abdil verzamelden zich in de vergaderruimte. De sfeer was bedrukkend.

"We moeten hem eruit halen," zei Abdil. "Ongeacht wat het kost."

De Paus bleef stil, zijn blik gericht op de tafel. Uiteindelijk sprak hij. "Romanno weet wat hij doet. Dit is geen onderhandeling, dit is een val. Als we die lading teruggeven, laat hij Potlood alsnog niet leven."

"Wat stellen we dan voor?" vroeg Tonnano scherp. "We laten hem daar gewoon sterven?"

De Paus keek op. Zijn ogen waren koud. "Nee. Maar we moeten slimmer zijn. We sturen een team."

De reddingspoging werd snel gepland. Abdil leidde een kleine groep mannen, terwijl Asraf en Tonnano zorgden voor een afleidingsmanoeuvre. Het magazijn waar Potlood werd vastgehouden was zwaar bewaakt, maar ze hadden geen andere keuze.

Terwijl de groep zich een weg baande naar het gebouw, stuitten ze op directe weerstand. Romanno's mannen waren goed voorbereid. Schoten weerklonken door de nacht, en het geluid van kogels die tegen metalen oppervlakken ketsten vulde de lucht.

"Ze wisten dat we zouden komen," mompelde Abdil terwijl hij dekking zocht achter een auto.

Ondertussen, terug in de loods, keek de Paus naar een live-uitzending die plotseling op zijn telefoon verscheen. Het was een nieuwe video, rechtstreeks vanuit het magazijn. Romanno stond opnieuw in beeld, met een groot mes in zijn hand. Achter hem zat Potlood, nog steeds vastgebonden, nu hevig bloedend en nauwelijks bij bewustzijn.

"Ik wist dat jullie zouden komen," zei Romanno, alsof hij direct tegen de Paus sprak. "Maar dit keer zijn jullie te laat."

De Paus keek ademloos toe terwijl Romanno naar Potlood draaide. "Dit is wat er gebeurt als je denkt dat je mij kunt uitdagen," zei hij voordat hij zonder aarzeling het mes in Potloods borstkas stak.

Abdil en zijn mannen bereikten het gebouw net op tijd om de laatste schreeuwen van Potlood te horen. Toen ze de kamer binnenstormden, was het te laat. Romanno en zijn mannen waren verdwenen, en Potlood lag levenloos op de grond.

Asraf, die kort daarna arriveerde, keek naar het lichaam van zijn oude vriend. Hij balde zijn vuisten, zijn gezicht een mengeling van woede en verdriet. "Ze gaan hiervoor betalen," zei hij zacht.

Toen de video eindigde, stond de Paus op en gooide zijn telefoon tegen de muur. Hij draaide zich om naar Tonnano en Asraf, die net waren teruggekeerd.

"We hebben een duidelijke boodschap gekregen," zei Tonnano.

De Paus knikte, zijn gezicht een masker van woede. "Dit was een oorlogsverklaring. Geen onderhandelingen meer. Vanaf nu vernietigen we Romanno. Geen genade."

Iedereen in de kamer wist dat de dood van Potlood meer was dan een verlies; het was het begin van een meedogenloze escalatie. En nu was er geen weg meer terug.