RUH MEZARLIĞI

6. Bölüm "GİZLİ SAYFALAR"

Son bölümde neredeyse hiç yorumunuz yoktu. Kırdınız bir tık 🥲

Sınır koymak istemiyorum, yazdıkça bölümleri atıyorum ama sizler okuyup geçiyorsunuz. Yazım aşaması bir tık sancılı bölümü defalarca silip tekrar yazıyorum. Sizlerde en azından kurgu ile ilgili düşüncelerinizi belirtirseniz çok mutlu olurum. 💖

Selamlar, sevgiler.

🪦⚰️
6. Bölüm "Gizli Sayfalar"

Tüm vücudum ağrıyordu. Güçlükle gözlerimi açıp nerde olduğuma baktım. Asaf beni koltuğa yatırmış kendisi de tekli koltuklardan birinde oturmuş elindeki kitabı inceliyordu. Sanki uyandığımı hissetmiş gibi bana doğru döndü. Gülümseyerek kitabı ortadaki sehpaya bıraktı.

"Günaydın bayılan prenses." Sesindeki alaya gözlerimi devirerek yattığım yerden doğruldum.

"Son bir ayda bayıldığım kadar Feriha bayılmamıştır." Anlamasını beklemiyordum ancak attığı kahkaha ile sinirlerim bozularak güldüm.

"Nasılsın?" Diye sorduğunda inanamayarak baktım yüzüne.

"Ölmedim sağol, sen nasılsın!"

"Bana niçin kızıyorsun. Anlamadım?"

"Asaf hiçbir şey olmamış gibi davranıyorsun! Neler olduğunu ikimizde gördük. Eminim bak o kitapta bir şeyler var. Allah kahretsin ala ala büyülü kitap mı aldım ben.." sinir bozukluğuyla ağlar gibi sesler çıkartıp yastığı kafama bastırdım. Asaf yanıma gelip yastığı elimden aldı.

"Kitap seni öldürmeden kendini öldürmeye mi karar verdin ?"

Duraksadım.

"Ne kitabı ne öldürmesi ? KİTAP BENİ ÖLDÜRECEK Mİ !?" Şokla bağırıp Asafdan uzaklaşarak mutfağa koştum. Ne yaptığımı bilmiyordum. Düşünecek bir beynim yokmuş gibi hissediyordum. Aklımın olması gereken yerde yeller esiyormuş gibi davranıyordum. Asaf yanıma gelip tedirgince suratıma baktı.

"Almamışsın ?"

"Neyi ?" Diye sordum yüzümü buruşturarak.

"Bıçağı almamışsın. Öyle bir koştun ki mutfağa, bıçağı alıp kitabı parçalayacaksın sandım." Dedi yüzümü dikkatlice izleyerek. Mimiklerimi takip etmeye çalışıyordu.

"Kitabı makasla parçalamayı tercih ederim." Diyerek elime bir bıçak aldım. Asaf tedirginlikle bana bakarken ona doğru ilerledim. Üstüne yürümemle bir kaç adım geriledi. Ben ona doğru gittikçe o geri geri gidiyordu. En sonunda sırtı buzdolabına değdiği için olduğu yerde kalınca elimi havaya kaldırdım.

Hızlı kalkan kolumu tutup , "Kızım sen delirdin mi !?" Dedi sesi çok komikti. Suratına alayla bakıp kenara ittim ardından dolaptan bir elma alıp dilimlemeye başladım. Asaf elimdekilere bakıp yukarı bakarak, "Allah'ım nelerle sınıyorsun.." dedi ve içeri gitti arkasından kıkırdayarak ilerledim.

Bıçağı bırakmıştım tabii ki !

Elimdeki elmaları yerken Asafı takip ediyordum. Salona geçince göz ucuyla saate baktım ikiydi. Parmak uçlarımda yükselip Asaf'ın omzuna dokundum. Arkasına dönüp önce bana sonrada yediğim elmaya baktı.

"Bir şey mi oldu ?" Sesi biraz değişikti. Değişik işte anladınız siz onu.

"Sen neden uyumadın ?" Sesim meraklıydı ki merakta ediyordum zaten. Etmesem sormazdım herhalde.