KİM O?

10

⚓️

> Şimdi taşlar yerine oturuyor, dün sabah bu yüzden kayboldun değil mi?

< Alakası yok, sadece sordum.

> Öyle olsun.

< Öyle olsun değil, zaten öyle.

> Bilmek istiyorsan, söyleyeyim, Alya sadece kuzenim, teyzemin kızı ve o benim kardeşim. Kıskanmanı gerektirecek bir durum söz konusu değil.

< Kıskandığımı kim söyledi? Öylesine sordum sadece.

> Kesin öyledir.

Mesajı okurken sırıttım ve o az sonra uygulamadan çıkınca ben de çıkıp kafamı koltuğa yaslayarak derin bir nefes alıp verdim. İşte bu güzel bir haberdi ve şimdi tam olarak rahatlamıştım.

Kısa süre sonra hava alanına varmıştım.

Pasaportum vardı ama bu ilk uçuşum olacaktı. Bu yüzden tedirgindim. Gerekli aşamalardan geçtikten sonra uçaktaki yerimi aldım. Uçak havalanırken kalbim yerinden çıkacak gibi hissettim. Nasıl böyle bir deliliğe kalkışmış olabilirdim ki?

Nasıl instagramda tanıdığım ve güvenmediğim bir adama çıkıp gidebiliyorum?

Aslında cevap çok basit: bir anlık sinirle.

Eğer orda kalmaya devam edersem, hayatımın geri kalanında da aynı muameleye maruz kalacağımı biliyordum ve artık buna bir dur demenin zamanı gelmişti.

Uçak türbülansa girince ışıklar kapandı ve korkarak yanımdaki teyzenin elini tuttum. "Neler oluyor?"

"Sakın ol kızım, olur böyle. Merak etme geçer şimdi." diyerek beni rahatlatmaya çalıştı ama pencereden dışarıya baktığımda, uçağın resmen yamulduğunu fark ettim. Bir baş aşağı dönmediği kalmıştı!

"Nasıl bir şans var bende böyle? Bir saat beş dakikalık uçak yolculuğunda bile ölüm korkusu yaşıyorum!"

"Ne ölmesi kızım?" diyerek saçlarıma dokundu. Ona garipseyerek baktım. Acaba teyze sapık mıydı yoksa fazla mı şefkatliydi? Öyle bir devirde yaşıyoruz ki, kimseye güvenmemeli.

Tabii, bunu instagramda tanıdığı adama uçarak giden ben söyleyince biraz garip oluyor.

"Rahatla, yaslan arkana, gözlerini kapat." dedi.

"Galiba korkudan tansiyonum düştü," diye mırıldandım.

Teyze hostesi çağırdı ve bana bir bardak şekerli kahve ikram ettiler. Yiyecek isteyip istemediğimi sorduklarında istemediğimi söyledim, yine de yiyecek dağıtılıyordu. Bir saatlik yol için gerek duymadım. Ancak işlemler filan derken, oraya neredeyse öğlen varacaktım.